"LULJA LA LULISHTEN"ADEM BERISHA

First topic message reminder :

LULJA LA LULISHTEN
- Vrushkuj elegjikë -
Botoi: Shtëpia botuese “BERATI” Prizren
Qershor 2010

Titulli i origjinalit:

LULJA LA LULISHTEN
Autor
Adem Berisha
ademgjurgjeviku@hotmail.com


Redaktor
Këze (Kozeta) Zylo

Lektor :
Halil Xani

Kopertinën dizajnoi
Autori

Thyerja kompjuterike
Autori


P Ë R K U S H T I M

Ky libër i kushtohet mbesës sime DIELLZA Agron BERISHA në shenjë dhimbjeje e pikëllimi të pashuar për humbjen tragjike të jetës së saj në moshën rreth njëmbëdhjetë vjeç, mu atëherë kur sapo filloi të shijonte atë.
Ajo ishte shpirti i shpirtit tim.

P A R A T H Ë N I E E A U T O R I T

Me këto pak fjalë në këtë parathënie, nuk dua që shkrimeve të përfshira në këtë libër të iu bëj ndonjë analizë e aq më pak vlerësim nga aspekti artistiko-letrar duke qenë se një gjë e tillë më së paku më takon mua si autor i një pjese të mirë të këtyre shkrimeve.
Qëllimi im kryesor i të shkruarit të kësaj parathënieje është që gjithë atyre të cilët kanë durimin dhe vullnetin e mirë për të lexuar, do të thosha këtë fletushkë, pra lexuesve të nderuar që njëherësh janë edhe vlerësuesit më meritorë, të paanshëm dhe objektivë, para se të lexonin atë, të iu ofroj një pasqyrë të shkurtër të motivit dhe përmbajtjes së saj. Pas shkrimeve të mia në përmbledhjet “Krenaria dhe pikëllimi” dhe “Përballje”, për të ndërprerë trendin e shkrimeve të natyrës siç është shkruar në ato përmbledhje dhe për të ngulfatur idenë e të shkruarit e të kënduarit në forma më të ndritura, shpërtheu një motiv i ri shtesë si shtytës për të bërë disa poezi apo vjersha që esencialisht nuk dallojnë edhe shumë prej njëra tjetrës, të cilat përshkohen nga karakteri elegjik si një prej formave të letërsisë e cila tek ne deri në kohët e fundit nuk ishte edhe shumë e pasur. Duke qenë se jeta është një arenë lufte ku pa ndërprerë luftohet me sprovat dhe sfidat e saja, shpesh ndodhin edhe gjëra të cilat kushtëzojnë mënyrën e sjelljes, punës dhe vet jetës së njerëzve, siç janë në shumë raste edhe fatkeqësitë e shkaktuara nga vet faktori njeri e veçmas nga një numër të rinjsh të papërgjegjshëm që ngasin makinat ne shume raste edhe duke mos poseduar patentë shoferi. Si pasojë e veprimeve të këtilla edhe unë si gjysh kisha fatin e keq kur në aksident komunikacioni humba mbesën time të dashur, Diellzen e cila ende nuk kishte mbushur njëmbëdhjetë vjet, të cilës i kushtova ciklin e parë të librit,“Kuptoje dhimbjen time”.
Ky rast tragjik më mori me vete gjithë idetë siç kam potencuar edhe në vargjet :

“Ide më s’më ka mbetur
të shkruaj as të këndoj,
pa ty që tashmë më ke tretur
jetën nuk mund ta imagjinoj.”.
(... Fjalë të fundit)

Kjo humbje ishte faktor kyç për të zbrazur tërë llavën vullkanike nga brendia ime shpirtërore në formë vrushkujsh elegjikë por edhe një shpresë që sadopak të ndikohet tek shumë njerëz e veçmas të rinj të cilët do të duhej vetëdijesuar para se ata vet të bëhen prindër apo gjyshër. Shpresoj që vargjet në vazhdim sadopak do të prekin ndërgjegjen e gjithë ngasësve të makinave kur të kihet parasysh se:

“Këtë lajm të zi po të merrte dielli
për një çast dritën do e ndalte,
obligim kish ndaj këtij ylli
një minutë dhe ai t’ia falte.
. . .
“Të gjithë zogjtë këngën do të ndalnin,
së kënduari do të pushonin,
një ditë zi për të do të mbanin,
në vend të këngës do të vajtonin.
(...Premia)

“Lumenjtë rrjedhën kanë ndalur sot,
duket sikur edhe ata do të shterojnë,
uji iu është shndërruar në lot
vallë, edhe lumenjtë mund të lotojnë?!
(,,,Ç’do të ndodhë sot?!)

Por edhe ato:
“Shumë zemra sot do të pëlcasin
si bombat kur eksplodojnë,
në kupë të qiellit do të bërtasin
zgjohu! Zgjohu! Oooj Diellza jonë”!
(po aty)

Si çdo herë që e kishim në traditë, as tash nuk mungon bashkëndjesia dhe solidariteti i bijave e bijve dhe motrave e vëllezërve anë e mbanë globit kështu që pas publikimit të shkrimeve të mia kushtuar këtij engjëlli te të dy botëve nëpër forume e faqe tjera shqiptare të internetit, vërshuan me shkrimet e tyre duke i kushtuar edhe ata vargje që burojnë nga thellësia e shpirtit dhe zemrës së tyre.
Një numër syresh i mblodha dhe nxora ciklin e dytë të këtij libri, “Zemërbardhët për Diellzen”. Kanë shkruar poetë e jo poetë, djem e vajza dhe moshatarë të Diellzës të cilët më së rëndi e kanë përjetuar humbjen e bashkëmoshatares së tyre.
Vlen për të theksuar vargjet e poetit Shaban Cakolli kur thotë:

“Njomzë e xhaxhit plot gjallërim
përherë do mbetesh në vargun tim
derisa të shihemi bashkë n’amshim”.

Por edhe fjalët e tij:
“Lexues të nderuar, nëse ndonjëherë e kam pasur rëndë të shkruaj, atë peshë e ndjeva sot kur fillova të shkruaj për engjëllushen Diellzë. Ndjeva një dhimbje në kraharor dhe nga brenda sikur gufonte një llavë vullkani”.

Edona Rexhepaj nga Prishtina ndër të tjera shkruan:
“Errësira ka mbështjellë çdo gjë
me velin e saj të zi,
unë në skaj të botës strukur
Diellzen time ..”.

Ndërsa shkrimtarja dhe veprimtarja e njohur nga Nju Jorku, Këze (Kozeta) Zylo midis tjerash shkruan:
“O Diellzë e artë
qe me fiejza dielli ngrohe shpirtin tim
si engjëll më shfaqesh kurorë artë
nga sytë e tu bota merr shkëlqim”.

Kurse poetja e mirënjohur nga mërgimi, përkatësisht Gjermania,
Alma Papamihali në poezinë kushtuar Diellzës, midis tjerash thotë:

“Nëse një ditë nuk u ndje dielli,
ndodhi veç pak, për një moment
për aq sa ujë kërkonin fushat,
për aq sa lotët mbushën lumenjtë...”.

E unë përmes pak vargjeve konstatoj se :

“Ai që në sfida e vuajtje të jetës
të përvuajturin ngushëllon e i del karshi,
më e lartë se maja e kullës së Babilonit
është qenia dhe humanizmi i tij”.

Dhe për fund më mbetet vetëm të Ju udhëzoj drejt brendisë së librit dhe falënderimit publik drejtuar gjithë atyre që bashkëndien me mua dhe familjen time e në çfarëdo mënyre na ngushëlluan. Njëherësh dua që të falënderoj lexuesit e nderuar për durimin dhe kohën e tyre të çmuar që i kushtuan këtyre shkrimeve të mia, të cilët kanë edhe të drejtën e komentimit dhe shprehjes së pikëpamjeve të tyre lidhur me të njëjtat e të cilat komente dhe pikëpamje në çdo rast unë i mirëpres dhe respektoj.
Autori: Adem Berisha2

Me shume dashuri për ty
Gishteza/Sonila Memoci, Belgjikë

Z E M Ë R B A R D H A

Do doja të thosha dy fjalë:
Jeton në zemrat tona
E bukur si gjithmonë
Lloj i veçantë në botë
Zemërbardha jonë
Ah .....jetë e padrejtë.
Sonila MEMOCI

Shaban Cakolli
---------------
DIELLZË 0J ENGJËLLUSHË

Serafin engjëll i zgjedhur
për ty shumë lot do të kisha derdhur,
por nuk duhet të qajmë jo
se as Zoti të dobëtit nuk i do.

Ti jeton o yll i dritës
në çdo varg të Adem Berishës,
vajza ndjehet si mbretëreshë
kur shkruan gjyshi për mbesë.

Porsi lulja kur çelë në agim
erdhe hyre në vargun tim,
vjen plot dritë porsi shkëndi
hijeshon vargjet në poezi.

Hijeshon kopshtet me lule t´njoma
si vyshkë vapa as si thanë bora,
sa herë shkruaj për lule të njoma
më thahet goja, më dridhet dora.

Zoti i madh ty të bekoftë
ne për ty do mbahemi të fortë,
dikush nesër, dikush sot
që të gjithë do vijmë në atë portë.

Njomzë e xhaxhit plot gjallërim
përherë do mbetesh në vargun tim
deri sa të shihemi në amshim.

Lexues të nderuar,
nëse ndonjëherë e kam pasur rëndë të shkruaj, atë peshë e ndjeva sot kur fillova të shkruaj këto vargje për ENGJËLLUSHEN DIELLZË.
E ndjeva një dhimbje në krahnor dhe nga brendia dukej sikur gufonte një llavë vullkani!
Megjithatë, ndjeva obligim dhe vendosa që edhe unë të thur disa vargje për këtë lule të bukur, lulen më të bukur të përjetësisë ku siç thotë edhe vetë baca Adem në një strofë të poezisë së tij, "Premia":
"Këtë lajm të zi po të merrte dielli
për një çast dritën do e ndalte,
obligim kish ndaj këtij ylli
një minutë dhe ai t’ia falte".

Këtë shpirt të njomë qëllimisht e quajta "Serafin" sepse serafinët janë engjëj që perëndia i zgjodhi të jenë në fronin e tij. Ata janë engjëj që janë vigjilentë dhe me shumë palë krah e sy të cilëve nuk iu shpëton asgjë nga vështrimi.
Diellza na vështron neve, jeton me ne, jeton në shpirtrat tonë , në poezitë tona të cilat nuk do vdesin kurrë.
Baca Adem duhet të krenohet që kishte fatin të ishte gjysh i këtij engjëlli, kurse juve të cilët/cilat gjetet kohë dhe vullnet të thurni vargje për Diellzen, zoti ju bekoftë dhe stolistë me gjithë të mirat që ai ka.
I juaji Shaban Cakolli, me qëndrim të përkohshëm në Gjermani.

Edona rexhepaj : dona_kica@hotmail.com :
Përshëndetje
Përmbajtja:

Fillimisht uroj të jeni mirë ju dhe familja juaj dhe uroj të keni një ditë të qetë dhe të hareshme!!
Unë mirë jam, po merrem me studimet ... arsyeja qe po ju shkruaj është shkrimi i disa vargjeve për Diellzen një ditë kur po e mendoja shumë dhe duke e menduar kam ndjerë dhimbje dhe në të njëjtën kohë edhe lumturi qe në këtë botë erdhi si një engjëll dhe si një engjëll iku. Mos ndjej pikëllim sepse ju e dini më së miri sa shumë vuajtje na servon jeta, të paktën Diellzen e ka kursyer zoti i madh nga ato dhe i ka dhënë privilegjin e të jetuarit me engjëjt!!!

ENGJËLLIT TIM

Horizont i ngushtuar
Fryma me zihet
Shi i rrëmbyeshëm troket në xham

Errësira ka mbështjellë çdo gjë
Me velin e saj të zi
Unë në skaj të botës strukur
Diellezën time ..

Ditën që ike
Tokës një plagë iu shtua
Qiellit një festë
Që engjëllin në krahët e tij shtrëngoi

Vetmia mori fjalën
Shpirti puthi trishtimin
Vdekja të thirri
Në shtratin e saj të akullt të pushosh
Larg nga turma e të përvuajturve.

Si një anije në stuhi
Orvatem shtigjeve të jetës
Lutjet e mija trazojnë zemrën e
Detit
Britmat e mia tundin
Tokën
Zërin tim e njeh
Heshtja
Heshtja e kupton dhimbjen time
Asaj i flas edhe kur bota fle

Një ditë,

Një ditë
Rrugët e mia do më çojnë tek ti
Do të shtrëngoj fort
Përqafimi jonë do të jetë
Figurë e ngrirë në kohë,
Në përjetësi !

Një çast...

Një çast të vetëm
Dua t’i mbyll sytë dhe unë
Asgjë të mos ndjej

Vdekja nuk është humbja më e madhe
Në jetë
Të vdesim përbrenda derisa jetojmë
Është vdekje e dyfishtë

Nuk dua të ndjehem kështu, jo, jo
Krenaria ime është më e madhe se pikëllimi
Dashuria ime është forca ime

S’ do lejoj jetën të më mposhtë
Të më hedh pamëshirshëm
Shkëmbinjve të thepisur
Të vuajtjes
Jo
Jam asht i fortë unë

Jeta ime është luftë

Unë, ushtar i kohës së pakohë
Do ngre lapidar dashurie në emër të dashurisë
Se unë e desha përtej Vdekjes engjëllin tim
Do ngre lapidar lotësh të kristaltë
Se unë qava me shpirt për engjëllin tim
Diellza ime, frymë e shpirtit tim

E d o n a R e x h e p a j

nga (Edona) 20 Mar.2008 at 22:34

ASAJ QË IKU

Dallgë e trazuar lozë me erën
Ikje e saj çmëndi kohërat plot egërsi
Enigmë e fatit pamëshirshëm më goditi
Lakuriqësi e jetës tallet me ironi
Lermëni të hy në varr edhe unë
Ëndrrat në mbeturina historie le të më harrohen
Zogjtë do të kenë ikur larg pastaj
Asaj, në vjeshtën e vonë, ngadalë do t’i afrohem!

Kotelja(Edona)
Admin

PERËNDIM I HESHTUR
Dalëngadalë po binte muzgu
Ishte hera e parë kur mbrëmja ndjeu mungesën tënde
Endërrat në gjumë u përkundën para se të binte nata
Lindje më s’do kishte se dielli përgjithmonë po perëndonte!
Lutesha të shihja veç edhe një herë lodrimin prej drenushe
E ata sy margaritarë të shkrinin ajsbergun që mes akrepash pushonte
Zërin tim e mbyti heshtja, tani veç nga imazhi yt mrekullohem
A thua në sytë e tu të kenë harruar diellin stina qe përjetë të më ngrohte?
_________________
Nëse për boten je asgjë, e gjithë bota je për dikë!

Ishte dimër i gjatë ky, sikur jetoi përjetësisht!
Akulli ka mbushur te çarat e jetës, blerimin ka flakur tutje...
Hap dritaren ne mëngjes, bora bie ne toke pa u ndjere, qetësi përmbytse!
Kërkoj një zë, kërkoj një fjale... rreth meje askush, ç' trishtim!
Dua te marr fryme, te mbush mushkëritë me ajrin e lumturisë qe me falje ti!
Dua te të shtrëngoj fort, te ndjej zemrën qe me qohet peshe nga gëzimi qe veç sytë e tu ma falnin! Pastaj dua te shëtisim bashke ne natyre, ta dëftoj jetën dhe margaritarët e saj, por edhe për një mijë mjerimet qe ka, qe sa here vijnë, trishtimin sjellin me vete. Dua te të bej një Amazonë te vërtete! Te bësh hapa te mëdhenj në jete!
Dua... !
Dua ti mbyll sytë. Te ëndërroj sikur je këtu. Sikur ke shkrire akujt e te ftohtin. Sikur ke sjelle diellin, Diellza ime! Sikur lulet te kenë shpërndarë polenin ngado. Sikur buzëqeshja jote te kenë pushtuar botën, të kenë zhdukur dhimbjen, largësitë dhe mallin... Do flakja tutje çdo gjë veç te dëgjoja zërin tënd prej kanarine, te ledhatoja flokun tënd prej mëndafshi, te puthja duart tua te vogla e te bardha... e bardha ime, e ëndërrta ime!
Tik-taket mezi lëvizin, janë rënduar aq shumë... unë mbyll dritaren me sytë e ulur përtokë, sikur dua ti them jetës: c' faj po paguaj që po ma bën gjithë këtë?!
Gjendem mes katër muresh. Shoh për rreth, ndjej te ftohtin ne palce, ndjej se me është shembur bota mbi koke! Pse nuk futesh nga ajo dere, siç beje dikur, te me përqafosh një here te vetme dhe pastaj kthehu prapë ne qiellin tënd, tek engjëjt e perëndisë! Çfarë t’i them zemrës që po mërzitet kaq shume pa ty? Çfarë të iu them lotëve, qe dalin për ty? Çfarë ti them
familjes, e cila nuk di te gëzojë që kur ike ti?
Shtrihem, sikur te mos kem dëshire te ngrihem me! Sepse me e madhe se
jeta është dëshira për te të pasur pranë, engjëlli im! Ti ishe gëzimi im kur hapja sytë ne mëngjes, ti ishe parajsa ime kur bashke me mbrëmjen vija ne shtëpi. Me ty jeta ishte e bukur!
Ndjej se do te çmendem, se nga nevoja për ty do te çoroditem, se nga malli për ty do te digjem, se nga goditjet e jetës do te bëhem hi! Ah... vogëlushe!
Veç sikur ta dije sa te vështire e kam!!!
Ne çdo hap je ti! Ne çdo ëndërr je ti! Ne çdo lot je ti!
Unë jetoj sikur te ishe këtu. Te puth kur zgjohem, kujdesem për ty, me merr malli për ty kur jam larg dhomës ku ti mbyllje syçkat e vogla plot jete! Syçkat e kaltra! Te thella si deti! Vezulluese si dielli!
Jam me ty ngado, sepse ti je brenda meje, fryme e shpirtit tim! Ne çdo fëmije te lumtur shoh pak nga ty. Ne çdo buzëqeshje ndjej ngrohtësinë tende. Ne çdo feste, festoj për ty! Kështu ka qenë qe kur ike... dhe kështu do te jete gjithmonë!
Bota ime mban emrin Diell, mban emrin Yll!
Ti je si zjarri qe me djeg. Ti je hëna qe i bën drite netëve te mia. Ti je shpirti i shpirtit tim!
Mëngjeset do te rendin njeri pas tjetrit, duke zhdukur netët nga horizonti.
Dielli do te lind e perëndojë përsëri, sa ne njërin qosh te botes sa ne tjetrin. Lulet do te qelin ne pranvere, fluturat do te rrahin krahët ne qiellin e kaltër, pranë teje.
Unë do te jem këtu, ku ti mësove fjalën e parë, ku ti bere hapin e parë ne jetë! Do te jem këtu, ku ndritje ti.
E ti, edhe nga atje lart, vazhdon te na spërkatesh me shkëndijat tua, vazhdon ti jepesh kuptimin jetës time, vazhdon te shkrish akujt e jetës, vazhdon te me jepesh fryme!
Sa lakmi i kam qiellit qe te mban ne gji, sa lakmi u kam engjëjve me të cilët hedh vallen e parajsës, sa lakmi iu kam yjeve qe te kanë pranë! Por, e di çfarë e dashur? unë nga këtu shoh qiellin dhe e di kur je e lumtur, e di edhe kur qielli qan për mua - qe pa ty mbeta! Nga këtu, kur bota fle, fshehurazi unë dal te shoh vezullimën e yjeve dhe përpiqem të gjej se cili prej tyre je ti! Dhe ti je secili! Dhe ti je ngado e kudo! Ndjeva qe buzëqesha lehtë! Ndjeva zemrën qe me rrahu hovshëm, sepse unë jam i lumtur qe kam një Diell timin, qe kam një Yll, qe kam një Hënë! Unë jam i lumtur qe ti me fal buzëqeshje, ngrohtësi dhe dashuri!
_________________ Edona Rexhepaj
Nëse për botën je asgjë, e gjithë bota je për dikë!

Nga Lediana Kapaj :

DIELLZË, YLL I PASHUAR

Përse vallë kaq shumë dhimbje,
kush e dënoj njerëzimin,
pse parajsën e krijuan
pse disa morën ndëshkimin?!

Nuk e di moj vogëlushe,
nuk e di dot si të them,
ti me pyetje më mbulon
dhe në shpirt loti më vjen....

S'jam e zonja te shpjegoj,
padrejtësitë qe i mban bota,
di të them që shumë të dua,
nuk i kam fjalët te kota...

Diellzë e vogël më jep dorën,
te ta puth, te ta lëmoj,
vërtetë gjera plot nuk di,
plot të tjera dot s'tregoj....

Ti më pyet e më pyet,
pse kjo ndodhë, pse kaq më dhëmb,
çfarë të them ty vogëlushe,
do të doja të isha shkëmb...!!

Para teje s'mund të qaj,
nuk e di si nuk shpërthej,
nuk e di pse kaq durojmë
nuk e di...pse te gënjej!

Dhe në veshin tënd ngadalë,
befas pëshpëris ca fjalë,
"do shërohesh vogëlushe
dhe ne krahë do te të marr".

Ti moj hije e mallkuar,
afër shtratit mos qëndro,
miken time më të shtrenjtë,
nga këto pranga ma liro....

Zot i madh që më shikon,
sot dëgjoje lutjen time,
falja jetën këtij engjëlli,
mos na jep vetëm hidhërime...

Lere zemrën fort ti rrahë,
lere botën ta shijojë,
lere të qesh e mos të qajë,
lere dritën ta shikojë...

Lere të rritet ngadalë,
jo, nuk mundesh dot ta marrësh,
te ty at i madh besoj,
dhe të lutem të më falësh...

Por jeta nuk pyet dhe na merr edhe ata që na
janë aq të shtrenjtë në zemër!!!!
Sa i fortë është njeriu....Jeton mes të gjallëve duke
duruar dhimbjen por në të vërtetë ndjehet i vdekur!

Nga Lediana Kapaj:

AH, VOGLUSHE DIELLZË...

Ati im sa shumë tu luta,
por ti s'munde të dëgjoje,
para teje gjunjët vura,
qe një lule të shëroje....

A nuk je kaq i fuqishëm,
a nuk komandon ti vallë,
pse harrove lutjen time,
pse le hijen që ta marrë?!

A mos vallë e bëre yll,
që në mes të natës ndriçojnë,
a mos vallë e bëre engjëll,
ta dinë prindërit që sot vajtojnë?!

At i madh të kam besuar,
të jam lutur, përgjëruar,
pse për Diellzen nuk veprove,
pse ti vdekjen se ndërshkove?!

Lot po derdh moj bukuroshe,
sa shumë zemra po më dhëmb,
pse duruaka kaq njeriu,
pse nuk shndërrohemi në shkëmb?!

Do të doja Diellze e vogël,
flokët e tu të puthja lehtë,
mu betove që s'do ikje,
pse më le te rri unë vet?

Do të doja mikja vogël,
te të jepja ditët e mia,
nuk janë fjale të thëna koti,
janë nga zemra, vet dashuria!


I nderuar Zoti dhe Miku im i Madh Adem Berisha!
Ju lutem të pranoni këto vargje në shenjë respekti,
dashurie dhe dhimbjeje për mbesën tuaj....Për Një Yll
Të Pashuar në gjithësinë e Parajsës.

Me shumë respekt nga
Lediana Kapaj

Arjola Ziu, Elbasan /SIHANA/ për DIELLZEN
Titulli: 28 Qershori Njëvjetori i vdekjes se me te dashurës
sonë Diellza Berisha Wed Jun 27, 2007 2:17 pm

PËR TY OJ MOTËR DIELLZA

Për ty oj motër që tani më nuk je
edhe lulet petalet po i lëshojnë një e nga një.
Kanë kaluar vite e ty s’të kam harruar,
buzëqeshja jote akoma më rri ndër sy.

Të gjithë të kujtojnë me lot në sy,
kujtojnë momentet që kaluan me ty.
Ke lënë shumë njerëz qe të kanë dashur e akoma të duan,
ke hapur plagë në zemër e lotët nuk kanë shteruar.

Për jetë e mot do të kujtojnë gjithnjë
derisa edhe ne të mos vijmë tek ti
E paharruar do të mbesësh gjithmonë,
Ti oj e dashura Diellza e jonë.

Për Diellzen nga Arjola Ziu, Elbasan /SIHANA/
Titulli: DIELLZUSHA E MOTRËS Today at 11:00 am

DIELLZUSHA E MOTRËS

Drita e syve tu si rreze dielli
Jeton akoma në shpirtrat tanë
Erën tënde akoma s’e kemi harruar
Llokume e ëmbëlsirë je si gjithmonë,
Zambak i bardhë në zemrat tona
Ashtu e bukur siç ishe gjithmonë.

Arjola Ziu – Elbasan:

KA VITE

Ka vite që në bankën tënde janë vendosur lule
e çanta jote ma librat nuk i ndërron,
ka vite që në karrigen tënde më nuk u ule
atë, me lot në sy mësuesja e shikon.

Ka vite, ditari emrin tënd nuk mbanë,
mësueses më nuk i përgjigjesh në mësim,
shoqeve përreth përherë ti iu mungon
vragë të pashlyer ke lënë, thellë në shpirtin tim.

Ka vite, lotët në fytyrë nuk na janë tharë
për dy engjëj që tashmë nuk janë,
oj Diellzë, oj Erë, ishe vajzë e mbarë
jeta pa juve, na është bërë e rëndë.

Kaluan vite, por kujtimin për ju të freskët e mbaj
Ani pse pa ju, të rëndë jetën e kam,
e tash, unë së shkruari kurrë nuk do të pushoj

për Diellzen dhe Erën, që gjithmonë i ndiej pranë.

nga jam_buli :
Re: DIELLZA NESER KA DITËLINDJEN
prej Tu 01 Jan. 2008, 01:15

TË FESTOJMË PA LOT NË SY

Shkrimin tim të parë
të shkruar në 2008,
e nisa me poezinë në radhë
për një mik të vërtetë.

Ai është Adem Berisha,
një poet bashkëkohorë,
këtë vit me të dhe për të e nisa
kjo është e tëra që unë kam në dorë.

Vëlla Adem, lot tek ti nuk dua të shoh
por as pikëllimin që ata i sjell,
ti je gjyshi më krenar që njoh
Diellza, edhe mua para sysh më del.

Të ruajmë kujtimin për këtë engjëll
por jo me lot në sy
se Diellza vetëm jetë ka ndërruar
ajo është engjëll, gjallon në përjetësi.

Sintagma që ju theksoni
shumë realiste tingëllon,
vërtetë sa kujtimi për të
aq edhe vetë njeriu jeton.

pra, ajo jeton me ne, me ju, me të gjithë....
__________________________________________________
"Njeriu jeton për aq sa do të jetojë kujtimi për te"
(Adem Berisha)

me shumë respekt për poetin
vëllain dhe mikun e nderuar
Adem Berisha
nga
jam_buli
1.janar 2008
ora 01.12 minuta!

Agim METBALA:
Dje, 03:20 PM #7
Anëtarësuar: Sep 2008
Postime: 2,317

Mik i nderuar Adem BERISHA, në vend se t'Ju
uroj ditëlindjen egjëllushes suaj, ashtu e deshi Zoti
i madh, që në ditëlindjen e Saj të katërmbëdhjetë,
t'Ju shpreh ngushëllimet e mija të thella e të pastra
të përzier me lot dhembjeje...
Paqit forcë e ta përballoni humbjen e madhe
dhe dhembjen e pashërueshme...

VESË MËNGJESORE

Drita shkëlqeu mbi ballin tënd
Ishe e njomë si vesa mëngjesore
Elegante si flutura pikaloshe mbi lule
Llastuar me maturi të skajshme
Zi, blozë zemra e të dashurve Tu
Ani, vet Zoti të deshti engjëllushë e shkruar

xheladin HAMZA :
02-10-2008, 03:57 #55
i/e regjistruar
Anëtarësuar: 16-09-2005
Vendndodhja: Rahovec - Kosovë
Postime: 147

AROMA E DIELLZËS

Një trëndafil i kuq
I këputur në rrënjë
Me petale të lagura
Me lotët e nxënësve
Ri në bankën e zbrazët
Bash aty ku dikur Diellza ulej...

Aromën e ndjejnë
Nxënësit dhe mësuesit
Të shkollës së Diellzës...

Gjatë orarit të mësimeve
Në klasën e saj me lot në sy
Shpirti i saj vije çdo ditë
Shoqeve dhe shokëve u thotë:
“JA EDHE UNË JAM KËTU, ME JU!”

shkruan: xheladin hamza
/Kushtuar mbesës së Adem Berishës, Diellzës së ndjerë/

ZËRIN TA DËGJOJ VETËM NË ËNDRRAT

Deti akoma do të mbushet me lot nga sytë e mi
I lëshoj mendimet të vrapojnë njëri pas tjetrit
E mua këmbët më dridhen e ngadalë më lëshojnë
Llamba mbanë dritën e ndezur si shpirti që ndritë
Ëëë nuk dua të vajtoj, por zemra dhe shpirti më qanë
Zërin ta dëgjoj vetëm në ëndrrat e rënda pambarim
Ah, sikur të ishte kjo jetë vetëm një ëndërr e pavërtetë...

Naser Gashi – Naki:

DIELLZA, SHPIRTI I SHPIRTIT

Ti ike udhës së pafundme
ku zverdhin drurët gjetherënës,
mbi gjokse pellgjesh tani tundet
i arti medaljon i hënës.

Na harrove??
mbase nga mbrëmja e kripur buzë detit,
mos vallë fole me sirenën e mbrëmjes
u bere xheloze??

Lejlekët ikën
fill pas teje.
Si stof i keq u zbeh blerimi,
dhe toka, pylli, reja... ngjajnë
me negativin e një filmi.

Unë jam këtu
muzg i trisht pa ty.
Ti, heshtja ime
pa forcë te fshije tek ty
harresën e pluhurit.

C' te bëj, po them me veten time
ne këtë orë të vonë të muzgut,
kur zemra ime bën shkrime,
të lashta sa të Gjon Buzukut?

Do të shkoj të ulem tek kopshti,
të ndiej aromën e luleve që ti doje shumë,
në grykë e di qe do të më ngelet
I ftohtë medaljoni i hënës.

Bacë,këtë poezi ia kushtova Diellzës dhe të kerkoj falje baca
Adem ty dhe tërë familjes suaj sepse ndoshta ju kam bërë të
nxirrni lot por të tilla porosi sot po na japin edhe shumë Diellëza
anembanë Kosovës...
Bacë, unë ty të lutem mos pusho kurrë, vazhdo bacë të shkruash
për këtë ENGJËLL të quajtur DIELLEZA, vazhdo... bacë të lutem.
I juaji Naki

Ferit RAMADANI :

ÇKA TË THEM

Unë nuk kam çka të them ty Adem Berisha
se qershorin qyshkur e ndjej edhe unë si ti,
kam parë se shumë njerëz janë të egër si bisha
e nuk mendojnë që krijojnë gjámë e zi!

Unë nuk kam çka të them ty Adem Berisha
por “Pirgut të dhimbjes” iu shtua një kaptinë
aty nis e gufon dhimbja dhe malli për Diellzën
aty ku unë e ti me mall e dhimbje netët i gdhijmë!

Unë nuk kam çka të them Adem Berisha
trembëdhjetë vite nuk dola dot nga lëkura
edhe bonjakë rrita në sofrën e zbrazët të agimeve
por mbijetova kur flisja me burra!

Unë nuk kam çka të them Adem Berisha
syri m'u përlot e fjalët malli mi ndali!
E di sa të dhemb Diellza - ylli i agimit!
Unë dëgjoj pa pra zërin që më vjen nga gruaja e djali ...!
----------------------------------------

nga Ahmet OSMANI alias Sofra prej Sat Jun 28, 2008 1:15pm
Dy vjet pa më të dashurën Diellzë
Në këtë moment jemi disa anëtarë nga forumi i jonë 'Bashkimi Kombëtarë në vizitë tek familja e Bacës Adem Berisha për ta ndarë dhimbjen bashkërisht për Diellzën.
Le të mbetet kjo një poezi për engjëllin Diellzë e që i kushtohet nga Stafi i forumit bashkimi kombëtar në shenjë nderi, dhimbje dhe përkujtimi ...

Ahmet Osmani:

TË ECET PA TY?!

Ike nga kopshti ynë gjelbrosh
kur në lulëkuqe pritej buzëqeshja
t'u bënë me mijëra lutje të rrosh
nga shoqet, oborri, familja...

Ike nga ne, nga shkolla, klasa
kujtim neve na le librezën me pesa
Kullën e familjes e le në kujtime
kur ishe mes nesh e ëmbël ishte jeta

E shtunë sot, familja të përkujton
të ecim pa ty zemra nuk duron.
Sikur të ktheheshe ndër ne Diellzë
asgjë pa bërë nuk do të linim në jetë

Rrugët e jetës na presin neve tok
Cicërima e zogjve në vendlindje të pret,
Në këtë të shtunë ti ndjehesh mes nesh
drejt gurthemelit ku i le kujtimet.

Vitet do kalonin, si ditët pranverore
një ditë do bëheshe nuse në katund
një dasmë do fillonte me valle prore
me krushq lirie si lum i pafund

Sot ndër ne dallojnë karakteret,
ka njerëz të gjymtë, pa sy që përpëliten
Edhe pa Diellzën duhet mësuar të ecet
Pa Diellzën - dritë
me kujtimin- vullkan.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Është diçka që vlen...
më shumë se pranvera, që shkëlqen më shumë se dielli ,më shumë se ari...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Poeti Hajrushi, Ferizaj :
Me diellin në perëndim!
Anëtarësuar: 18-03-2003
Vendndodhja: Ferizaj-Kosovë
Postime: 1,988

Z. Adem, e ndjeva të nevojshme ti vej ca fjale nga zemra ne letër:

A VDESIN ENGJUJT?

Engjëjt kurrë nuk vdesin jo
Ata janë pjese e jetës sonë
Dhe kudo qe jemi e kudo qe shkojmë
Me ne do te jetojnë!

Engjëjt jo nuk vdesin, Diellza - engjëll
Sepse ti jeton ne zemrat tona
Dhe kujtimi për ty do mbetet i gjallë
Në mendjen tonë do të jehojë jehona!

Ti jo nuk vdiqe o engjëll i bardhë
Sepse engjëjt nuk vdesin kurrë!
__________________

Yesterday, 11:36 PM #14
Agim GASHI - Dremica Francë
Junior Member
Join Date: Nov 2009
Posts: 15

AJO IKU NE PAVDEKËSI

E di që zemra e zemrës te iku,
- po ti qëndro lum miku !

E di që drita e syve te iku
- po ti qendro lum miku.

E di që lulja e pranverës te iku
- po ti qendro lum miku !

I fortë qendro or mik ti
se Djellëza iku në pavdekësi !

LETER NGA JOE U.S.A

Mr. Adem Berisha
nga Joe Yesterday at 12:03
Mr Adem,
I proudly served in Kosovo. I'm so happy. I actually cried (don't tell my son, daddy never cries!).
I feel like my service is making a difference. I love Kosovo, I love the Albanian people, the culture. Having learned a lot while serving there and the years since.
I have been informed by Naki about your niece and really when i saw those peoms and lot of words by other I actually cried too.
Mr Adem, your niece and every citizen of Kosovo is a participant in this big day for all of you Independence of Kosovo. I know i am father too and i feel the same like you this celebration has a pain too you because Diellza fisically wasn't there in streets to celebrate too, but your niece was with all this people and brothers saying those great words Kosove Gezuar Pavaresine..
PS/ naki please be so kind and translate this post into albanian language for Mr Adem Berisha and let him know that Joe is with you in happy days and sad days

PS/ Naki te lutem përkthe këtë postimin tim ne gjuhen shqipe për z. Adem Berisha dhe i bej me dije atij se Joe është me ty ne ditët e gëzuara dhe te hidhura.

Joe USA
Guest

Z. Adem,
Me krenari kam shërbyer në Kosovë. Jam shumë i lumtur. Kam qarë ( Mos thuaj biri im , babi kurrë nuk qanë!).Po ndihem sikur shërbimi im ka bere një ndryshim. E dua Kosovën, e dua popullin shqiptar, kulturën. Kam mësuar shumë përderisa kam shërbyer atje në vitet e kaluara.
Kam qenë i informuar nga Naki për mbesën tuaj dhe sinqerisht kur pashë këto poezi dhe shumë fjalë te të tjerëve, kam qarë dhe unë.
Z. Adem, mbesa juaj dhe çdo qytetar i Kosovës është një pjesëmarrës për këtë ditë të madhe për të gjithë juve, Pavarësinë e Kosovës. Unë e di, se edhe unë jam baba dhe ndjej njësoj si ju, kjo kremte për ju ka pasur një dhimbje sepse mbesa juaj fizikisht ka munguar të jetë në rrugë e të festojë por mbesa juaj është me te gjithë këta njerëz dhe vëllezërit e saj duke thënë fjalët e mëdha: Kosovë Gëzuar Pavarësinë...

Përktheu Naser Gashi, NAKI
=======================

Dardan Gashi – Wien :

MOS TË LODHË VUAJTJA, ...

Pse po tretem as vetë nuk e di,
pse po vuaj prore në jetë?
a thua siç isha, mund të jem përsëri,
apo kot po e ushqej këtë shpresë.

Marr në dorë kitarën time,
mundohem të mposhtë vetminë,
mendja më tretë në Kosovën trime
dhe mbarë nënë Shqipërinë.

Posa gjeta qetësinë e në këngë unë u treta
mu ringjall kujtimi për një engjëll të rrallë,
për një hyjneshë me emrin e saj Diellza
më mbushi dhimbje, më mbushi plot me mall.

Unë, nuk e njoha Diellzen as fëmijërinë e sajë,
për te mësova pikërisht në një forum.
Lexova për fatkeqësinë e ndodhur, pse vallë!
ah..., jeta rëndom, sjell të papritura shumë.

Kjo “botë e rrejshme" vërtetë shumë e ndytë,
pse të merr Diellzen në fëmijëri të sajë?!!!
pse vallë të jetë kaq e pamëshirë e fare e pashpirt?!!!
e ne plot një jetë ta kujtojmë me lot e me vajë.

Kur fotot e saj i shikoj në forum,
parafytyroj këtë qenie engjëllore,
pranë gjyshit të vet duket e bukur edhe më shumë
për Diellzen, xhaxhi Adem s’pushon së shkruari prore...

Me strofën e fundit të këtyre vargjeve të mia,
i drejtohem xhaxhit Adem me plot respekt,
të mos e lodhë vuajtja, të mos e lodhë mërzia
nga thellësia e zemrës, i dëshiroj shëndet.

PËR JU VËLLA ADEM BERISHA

Si të pushoj së shkruari kush do të më thotë vallë?
lexoj vargjet Tuaja, mbushem plot me mall.
Shkruani lirshëm, ëmbël, realist je prore në jetë,
të lumtë vëlla Adem Berisha, për Ju kam shumë respekt.

Sido qe të shkruani, vargu juaj shpirtin më shëron,
por e di se dhimbja, malli e mërzia, prore ju shoqëron.
Diellza iku nga ne por, ajo vetëm jetë ka ndërruar,
ajo jeton me ne, bashkë me këtë varg të shkruar.

Vargjet tuaja të bukura i lexoj me shumë kënaqësi
dhimbjet së bashku do t’i ndanim po të kishte mundësi.
Por, me çfarëdo në jetë perëndia që të na provonte,
me të duhet pajtuar, im gjysh mua kështu më mësonte.

Si çdo herë, edhe kësaj radhe me plot respekt
uroj që ju Adem Berisha, prore të keni shëndet.
Për vargjet që shkruani lartë jeni të vlerësuar,
yll të pashuar të kemi, ju këtë e keni dëshmuar.


Shkrova këto vargje për të shprehur solidarizimin tim por edhe
për respektin që kam për ju i nderuari vëlla Adem Berisha.
I juaji, Dardan Gashi, Wien

Verë PEJA (Berisha) komentoi ne fotografinë tuaj :
Kushtuar mbesës së vogël, te xhaxhi Adem Berishës
(është shumë pak kjo që kam thënë, në krahasim me atë që ndiej)

LOTI I SHPIRTIT

Të lotoj s'dua,
por s'e ndaloj dot lotin e shpirtit...
S'dua t'a trazoj qetësinë,
mision tënd prej engjëlli..

Ike nga e përkohshmja,
të jetosh në përjetësi...
Ike të engjëjt,
te dielli,te hëna,te yjet...

Diku në mesin e tyre hedhë valle,
ndriçon, farfurinë...
I vë veshin puhisë pranverore,
luleve shumëngjyrash emrin Diellza peshpërijnë...

Pusho në paqe,engjëllushe!

Skender BRAKA :
ME VINI MBI KOKE NJE LULE SHQIPERIE - POEZI:
Zemërbardha ime...( Mbesës së bacë Adem Berishës, mikut tim te shtrenjtë e cila mbylli sytë që të prehet e qetë . Qoftë i përjetshëm kujtimi i saj.)

ZEMËRBARDHA IME...

Kush ia këputi lulen kopshtit?
kush ia piu ujin burimit?
kush ia thau ...pikën e lotit?
për “Zemërbardhën” këtij gjyshit?

Nga dhimbja syri sa s'pëlcet
dhe zemra dridhet plotë trishtim.
O det, o valë me lerë të qetë,
në qiell kam ngjitur shpirtin tim.

Diellza ime me dritë dielli
engjëll drite krahë shkruar,
si më ike oj manushaqe?
pse më le kështu të vetmuar?

Eja një herë të prek në ballë
të puth dy syçkat plotë shkëlqim.
Pa të tregoj edhe një përrallë
e qetë të flesh o shpirti tim.

Të pres me mall që të takoj,
të puth një herë doçkën e zjarrtë,
më pas zoti vet ku të dojë
të më shpjerë në ferr a në parajsë

SKËNDER BRAKA :
Një lule në përjetësi...... [HQ]
nga Skender Braka (videot) 06 shtator 2010.
3:11
Dedikuar mbesës së mikut tonë të madh
Adem Berisha.
Ju lutem gjithë miqve te mi ta shpërndajnë këtë video.

NJË LULE NË PËRJETËSI

Mbi gonxhe lulesh heshtja ra
dhe vesa ngriu mbi bar të njomë,
shteroi burimi tek një krua
një dhimbje shpirti me zë rënkon.

Nga dhimbja syri sa s'pëlcet
zemra dridhet me plotë trishtim,
o det! o valë! më lerë të qetë,
në qiell kam ngjitur shpirtin tim.

Më iku engjëll i zëmrës sime
mes lulesh lartë diku m'u tret,
nga përjetësia me një zë qiellor
shpenguar qesh dhe më thërret.

E bukura ime zemërbardha
si lule mu kthe në agim,
të puth një herë sytë e kristaltë,
me zërin tënd, ngroh shpirtin tim.

Mes lulesh eja cicëro,
aromën tënde mbill ndër male
me një tufë librash në dorë fluturo
bukuroshja ime, eja si sorkadhe.

RIZA ÇATO :
25-09-2010, 13:49 #116
E dua letërsinë
Anëtarësuar: 17-05-2008
Postime: 2,098
forumishqiptar.com
I pa harruar kujtimii Diellzës...

AH, SHTATOR .........

Ah, shtator të lutem bëre gjëmë,
Ç'qe kjo vjeshtë e zezë që solli zi.
Diellza ishte yll e ishte hënë
Ishte foshnjë e larë me flori.

Si s'mendove pak për të tjerë,
Nënë, babë, gjysh e kushëri.
Ah, moj Diellzë ti mbylle çdo derë
Edhe pranvera na duket stuhi.

Ah, shtator çfarë pate veç ma thua,
Vërtetë vjeshtë që gjethet zë e rrëzon.
Diellza ishte si një kokërr ftua
Edhe në varr aromë kundërmon....

I pa harruar kujtimi i Diellzës në shekuj.
U preftë i qetë shpirti i saj i kristaltë.....
--------------------------------------------------------------------