"LULJA LA LULISHTEN"ADEM BERISHA

First topic message reminder :

LULJA LA LULISHTEN
- Vrushkuj elegjikë -
Botoi: Shtëpia botuese “BERATI” Prizren
Qershor 2010

Titulli i origjinalit:

LULJA LA LULISHTEN
Autor
Adem Berisha
ademgjurgjeviku@hotmail.com


Redaktor
Këze (Kozeta) Zylo

Lektor :
Halil Xani

Kopertinën dizajnoi
Autori

Thyerja kompjuterike
Autori


P Ë R K U S H T I M

Ky libër i kushtohet mbesës sime DIELLZA Agron BERISHA në shenjë dhimbjeje e pikëllimi të pashuar për humbjen tragjike të jetës së saj në moshën rreth njëmbëdhjetë vjeç, mu atëherë kur sapo filloi të shijonte atë.
Ajo ishte shpirti i shpirtit tim.

P A R A T H Ë N I E E A U T O R I T

Me këto pak fjalë në këtë parathënie, nuk dua që shkrimeve të përfshira në këtë libër të iu bëj ndonjë analizë e aq më pak vlerësim nga aspekti artistiko-letrar duke qenë se një gjë e tillë më së paku më takon mua si autor i një pjese të mirë të këtyre shkrimeve.
Qëllimi im kryesor i të shkruarit të kësaj parathënieje është që gjithë atyre të cilët kanë durimin dhe vullnetin e mirë për të lexuar, do të thosha këtë fletushkë, pra lexuesve të nderuar që njëherësh janë edhe vlerësuesit më meritorë, të paanshëm dhe objektivë, para se të lexonin atë, të iu ofroj një pasqyrë të shkurtër të motivit dhe përmbajtjes së saj. Pas shkrimeve të mia në përmbledhjet “Krenaria dhe pikëllimi” dhe “Përballje”, për të ndërprerë trendin e shkrimeve të natyrës siç është shkruar në ato përmbledhje dhe për të ngulfatur idenë e të shkruarit e të kënduarit në forma më të ndritura, shpërtheu një motiv i ri shtesë si shtytës për të bërë disa poezi apo vjersha që esencialisht nuk dallojnë edhe shumë prej njëra tjetrës, të cilat përshkohen nga karakteri elegjik si një prej formave të letërsisë e cila tek ne deri në kohët e fundit nuk ishte edhe shumë e pasur. Duke qenë se jeta është një arenë lufte ku pa ndërprerë luftohet me sprovat dhe sfidat e saja, shpesh ndodhin edhe gjëra të cilat kushtëzojnë mënyrën e sjelljes, punës dhe vet jetës së njerëzve, siç janë në shumë raste edhe fatkeqësitë e shkaktuara nga vet faktori njeri e veçmas nga një numër të rinjsh të papërgjegjshëm që ngasin makinat ne shume raste edhe duke mos poseduar patentë shoferi. Si pasojë e veprimeve të këtilla edhe unë si gjysh kisha fatin e keq kur në aksident komunikacioni humba mbesën time të dashur, Diellzen e cila ende nuk kishte mbushur njëmbëdhjetë vjet, të cilës i kushtova ciklin e parë të librit,“Kuptoje dhimbjen time”.
Ky rast tragjik më mori me vete gjithë idetë siç kam potencuar edhe në vargjet :

“Ide më s’më ka mbetur
të shkruaj as të këndoj,
pa ty që tashmë më ke tretur
jetën nuk mund ta imagjinoj.”.
(... Fjalë të fundit)

Kjo humbje ishte faktor kyç për të zbrazur tërë llavën vullkanike nga brendia ime shpirtërore në formë vrushkujsh elegjikë por edhe një shpresë që sadopak të ndikohet tek shumë njerëz e veçmas të rinj të cilët do të duhej vetëdijesuar para se ata vet të bëhen prindër apo gjyshër. Shpresoj që vargjet në vazhdim sadopak do të prekin ndërgjegjen e gjithë ngasësve të makinave kur të kihet parasysh se:

“Këtë lajm të zi po të merrte dielli
për një çast dritën do e ndalte,
obligim kish ndaj këtij ylli
një minutë dhe ai t’ia falte.
. . .
“Të gjithë zogjtë këngën do të ndalnin,
së kënduari do të pushonin,
një ditë zi për të do të mbanin,
në vend të këngës do të vajtonin.
(...Premia)

“Lumenjtë rrjedhën kanë ndalur sot,
duket sikur edhe ata do të shterojnë,
uji iu është shndërruar në lot
vallë, edhe lumenjtë mund të lotojnë?!
(,,,Ç’do të ndodhë sot?!)

Por edhe ato:
“Shumë zemra sot do të pëlcasin
si bombat kur eksplodojnë,
në kupë të qiellit do të bërtasin
zgjohu! Zgjohu! Oooj Diellza jonë”!
(po aty)

Si çdo herë që e kishim në traditë, as tash nuk mungon bashkëndjesia dhe solidariteti i bijave e bijve dhe motrave e vëllezërve anë e mbanë globit kështu që pas publikimit të shkrimeve të mia kushtuar këtij engjëlli te të dy botëve nëpër forume e faqe tjera shqiptare të internetit, vërshuan me shkrimet e tyre duke i kushtuar edhe ata vargje që burojnë nga thellësia e shpirtit dhe zemrës së tyre.
Një numër syresh i mblodha dhe nxora ciklin e dytë të këtij libri, “Zemërbardhët për Diellzen”. Kanë shkruar poetë e jo poetë, djem e vajza dhe moshatarë të Diellzës të cilët më së rëndi e kanë përjetuar humbjen e bashkëmoshatares së tyre.
Vlen për të theksuar vargjet e poetit Shaban Cakolli kur thotë:

“Njomzë e xhaxhit plot gjallërim
përherë do mbetesh në vargun tim
derisa të shihemi bashkë n’amshim”.

Por edhe fjalët e tij:
“Lexues të nderuar, nëse ndonjëherë e kam pasur rëndë të shkruaj, atë peshë e ndjeva sot kur fillova të shkruaj për engjëllushen Diellzë. Ndjeva një dhimbje në kraharor dhe nga brenda sikur gufonte një llavë vullkani”.

Edona Rexhepaj nga Prishtina ndër të tjera shkruan:
“Errësira ka mbështjellë çdo gjë
me velin e saj të zi,
unë në skaj të botës strukur
Diellzen time ..”.

Ndërsa shkrimtarja dhe veprimtarja e njohur nga Nju Jorku, Këze (Kozeta) Zylo midis tjerash shkruan:
“O Diellzë e artë
qe me fiejza dielli ngrohe shpirtin tim
si engjëll më shfaqesh kurorë artë
nga sytë e tu bota merr shkëlqim”.

Kurse poetja e mirënjohur nga mërgimi, përkatësisht Gjermania,
Alma Papamihali në poezinë kushtuar Diellzës, midis tjerash thotë:

“Nëse një ditë nuk u ndje dielli,
ndodhi veç pak, për një moment
për aq sa ujë kërkonin fushat,
për aq sa lotët mbushën lumenjtë...”.

E unë përmes pak vargjeve konstatoj se :

“Ai që në sfida e vuajtje të jetës
të përvuajturin ngushëllon e i del karshi,
më e lartë se maja e kullës së Babilonit
është qenia dhe humanizmi i tij”.

Dhe për fund më mbetet vetëm të Ju udhëzoj drejt brendisë së librit dhe falënderimit publik drejtuar gjithë atyre që bashkëndien me mua dhe familjen time e në çfarëdo mënyre na ngushëlluan. Njëherësh dua që të falënderoj lexuesit e nderuar për durimin dhe kohën e tyre të çmuar që i kushtuan këtyre shkrimeve të mia, të cilët kanë edhe të drejtën e komentimit dhe shprehjes së pikëpamjeve të tyre lidhur me të njëjtat e të cilat komente dhe pikëpamje në çdo rast unë i mirëpres dhe respektoj.
Autori: Adem Berisha2

MIFTAR KRYEZIU :
në mes Ti dhe Miftar Kryeziu
Qershor 27 në orën 4:06.PD

S'JAM HESHTJE JETE

(Diellzës - që magjepsi Kopshtin e Edenit)

GJYSHI !
Ai mëngjes pa formë kur fërkoi sytë
horizonti se ç‘pësoi rrudhje

Nga buzët m'u shkëput
nektar i blertë pranvere

Kornizave të anshme
lulet rreth meje ulën kokën

Në imazhin e një udhëkryqi
dukej se përdridhej deti

Mëshirohej, njollosej, vruktohej
përplasej, përmbysej, reflektohej

Në mes valëve të shkapërderdhura
S'kuptuam GJYSHI as Unë as Ti

Kur zure vajin atë stinë
Mua më plasaritën buzët

Tani sa herë m’përgjëron sypërlotur
dora ime kërkon ndjesë nga ti

Se jam shndërruar në një rreze DIELLI
Dhe përherë ndriçoj një copë QIELLI
I shtrenjti im - GJYSHI !!!

BAFTIJE Idriz KUPA - Tiranë

ENGJËLLI FLET

Linda e vetme
Për te jetuar me njerëz
Fati im kishte qenë ndryshe
Zoti tash më ka bërë engjëll.

E di, …………..
Shumë njerëz zemrën kanë të vrarë,
Nuk janë më siç ishin dikur,
Janë plakur, flokët ‘u janë zbardhë borë
Duke më njomur, duke më kujtuar
Në çdo përvjetor.

Më kanë kujtuar mbi mermerin tim
Ku gjyshi me afsh më ka shkruar:
“O Dielleza ime! shumë jam përmalluar”.

Mbi varr sot
Dëgjoj me mijëra fjalë
………………………………….
Nëpërmjet tyre
Vezullimin e diellit kam përballë.
“O Miq të dashur! unë tash jam shehid
Dhe për ju do të ndërmjetësoj një ditë”.

O Diellza! Më lejo të qaj sot mbi varr
Se ty të kisha më të bukurin engjëll!
Tash i gjithë trupi më ka marr zjarr
Një thikë të helmuar, të ngulitur kam në zemër.

Bati Kupa, Sauk - Tiranë

Adem Berisha:
Titulli: FALENDERIM PUBLIK PËR SHKRUESIT RRETH DIELLZËS Today at 11:13 am

FALËNDERIM PUBLIK

Unë si gjysh i Diellzës, emri i të cilës tashmë është bërë i njohur për lexuesit e faqeve shqiptare të internetit falë shkrimeve, poezive dhe publikimeve tjera të vëllezërve dhe motrave shqiptare nga Kosova, Shqipëria dhe mërgata shqiptare anë e kënd Evropës e Amerikës, sot karshi gjithë atyre shkrimeve lexova edhe poezi mjaft impresionuese nga fëmijë 12-13 vjeçar, moshatarë të Diellzës : Arlind Gashi nga Lipjani, Edona nga Prishtina, Erëmira Masha nga Bristoli në Angli, Mirzana në SHBA etj, etj. Veçanërisht më bëri përshtypje letra e humanistit amerikan JOE nga SHBA i cili ishte interesuar për engjëllushen tonë dhe nga të njohurit ka kërkuar sqarime e pastaj më është drejtuar me letrën e tij. Unë këtë e kuptoj jo vetëm si ndjenjë të z. JOE por edhe si kulturë, virtyt dhe humanizëm të popullit të Madh amerikan të cilin për të gjitha, nga zemra e falënderoj.
Edhe shkrimet e të rriturve si Besnik Ahmeti, zonja e nderuar Këze (Kozeta) Zylo nga New Yorku, Alma Papamihali e mërguar në Gjermani, Dardan Gashi, Loresa Berisha, Naser Gashi, Shaban Cakolli, Arjola Ziu, Mirjeta Shala, Xheladin Hmza, Agim Metbala, Irena Haska, Sonila Memoci, Ferit Ramadani, Lediana Kapaj nga Franca etj etj, të bëjnë që qartë të kuptosh ndjenjën e madhe të dashurisë, solidaritetit e humanizmit të shqiptarëve, ndjenjën e dhimbjes dhe bashkndjesisë së tyre kur dikush është në hall. Këto, si edhe shumë të tjera, janë virtyte të larta njerëzore që stolisin popullin tim prej shekujsh.
Llava vullkanike e emocioneve të shkruesve për Diellzen, karakterizon shpirtmadhësinë e këtyre vëllezërve dhe motrave të nderuara.
Diellza jonë, tashmë e përbashkët, është bërë synonim edhe për humbjet e shumë diejve dhe diellzave tjera shqiptare për të cilët/at unë lutem qe të kenë të lehtë dheun e tokës së tyre amnore dhe i përmotshëm të jenë kujtimi për ata/to ndërsa të dashurit e tyre sa më lehtë të përballojnë dhimbjet.
Në dorën time të vockël e të stërlodhur nga mosha, sëmundja por për më tepër nga dhimbja, është vetëm mundësia qe të bëjë këtë falënderim publik për të gjithë ata që bashkëndjen dhe në çfarëdo forme më ngushëlluan mua dhe familjen time.
Sot në prag të përkujtimit me rastin e trevjetorit të ikjes së engjëllushes Diellza nga kjo botë, në prag të 28 qershorit fatal, unë nuk kam tjetër mundësi që shokëve, miqve e gjithë dashamirëve tua shpërblej gjithë atë që kanë bërë dhe po bëjnë në vazhdimësi por, vetëm do të lutem që zoti i madh me gjithë fuqinë dhe të mirat që ka, të gjithë t'i shpërblejë.
Shkrimet e gjithë shkruesve për Diellzen të cilat janë bërë pjesë e shkrimeve të mia në përmbledhjen "Lulja la lulishten", si dhe ky falënderim publik, le të mbesin një kujtim i përmotshëm për tërë kohen sa edhe do të jetojë kujtimi për Diellzen.
Ju falem nderit dhe zoti ju bekoftë të gjithëve, i juaji Adem Berisha.

SHËNIME BIOGRAFIKE

Adem Berisha u lind më 03. 05. 1948. në fshatin Gjurgjevik i Madh të komunës së Klinës,
Rrjedh nga një familje e varfër fshatare por të pastër për nga ideali dhe përcaktimi kombëtar ndërsa si bonjak qysh nga fëmijëria e hershme, u përball me vështirësitë dhe sfidat që sillnin rrethanat e kohës..
Aktualisht jeton dhe punon në Rahovec si punëtor i administratës komunale në komunë.
Shkrimet e tija, kryesisht poezi, i botoi në përmbledhjen “Krenaria dhe pikëllimi” dhe nëpër faqe të ndryshme shqiptare të internetit ndërsa ky është libri i tij i dytë. Në dorëshkrim ka përmbledhjen e tretë “Përballje”.


Katalogimi në botim – (CIP)
Biblioteka Kombëtare dhe Universitare e Kosovës
821.18-93-143
Berisha, Adem
Lulja la lulishten : vrushkuj elegjikë / Adem Berisha. - Prizren : Berati, 2010. - 135 f. ; 21 cm.
Parathënie e autorit : f. 5-9. – Shënime biografike : f. 130

ISBN 978-9951-565-08-0


Në kopërtinën e fundit:

Lulet qe mbi varr të vendosa sot
plotë mall i putha sa e sa herë,
të tërat më parë i bëra qull me lot
ty, nuk munda të puthja si ngaherë.
Rahovec, më 28. 06. 2009.
(Ç’kuptim ka jeta pa ty?!)


Jo! Dua të jetoj me gjithë të dashurit e mi,
ata që më duan e unë që i dua shumë,
ndonëse do të shkruaj, këndoj e lotoj për ty
në fund, tek ty në parajsë do të vij edhe unë.
(. . . Zgjidhje)