Suzana Suzi

nga engjell a djall Sun 26 Apr 2009 - 18:37

Meditim mbi glob

Hija e flokëve të mi,
Mbuloi Europën.
Nën diell,
mbete,
Ti.
Shqipëria ime e vogël…!
Dhe,
si një princeshëzë e artë,
Dritë lëshon mbi glob…!
Faleminderit,
Përfytyrimi
im,
Snob...!!!

nga engjell a djall Sun 26 Apr 2009 - 18:37

E bardha eshte pak

Një mur,
i lyer
me të zezë
dhe me të bardhë...
E zeza - është shumë.
E bardha - pak.
Ngjyrat,
luftojnë ashpër.
Ngjyrat,
lëshojnë gjak.
Përpëlitet e bardha.
E zeza, shumohet.
Syri,
më tmerrohet…!
Mur.
Mur i zi,
larë në gjak.
S’dalloj dot të bardhën.
E bardha,
.............është,
......................pak…!

nga engjell a djall Sun 26 Apr 2009 - 18:38

Nga sytë e tu

Nga sytë e tu,
buron një dritë e mirë.
Kjo dritë,
ka kohë që më mungon…
Më duket vetja shkretëtirë,
Ti – oaz që më tundon.
Jemi kaq larg…!
(ndonëse dy hapa)
Mos e zgjat dorënme ngurim.
Se digjem,
Digjem porsi flaka...
Dhe,
mbetet
veçse,
Hiri im!!!

nga engjell a djall Sun 26 Apr 2009 - 18:39

Kthehu…

Zvarrite hapin e plogësht,
Mbi gjurmën që le kur erdhe,
(E parmja dhe e mbrapshta
S’përputhen aspak)

Këpucët e ikjeve pa kthim,
Lermi në prag.

Ktheje me fund kupën e verës – gjak.
Edhe trishtimin…

Për dashurinë që nuk t’i ngrohu
……………………….ankthet e ftohta,
Për zjarrin që mbi hirin e saj u mpak.

Mëshoji me forcë gjurmës së ikjes,
Për të gdhendur kthimin…

nga engjell a djall Sun 26 Apr 2009 - 18:47

Mesnate
21. 04. 2008

“Dashuria vret” - tha ajo,
Teksa petalesh gurgulloi vesë.
Derdhur,
në “tokën e premtuar”…

Mikja ime lule.
Lulëzuar,
kopshteve të huaj,
Ka dashuria atdhe?
E ka “rendja” një kthim?

Gjethesh,
gjelbëroi perlën e klorofiltë:
“Jemi ne”

Mikja ime lule,
Mbytu,
në lotin tim…

nga engjell a djall Sun 26 Apr 2009 - 19:28

Si një tymnajë hipnotike,
Ti tret shikimin mëngjesor mbi botë,
Në shtratin e reve të dashurisë sime/tënde
Derdhen rënkimesh dhe ca pika lotë…
Të sotmet,
Do ia nis me krahë ëndrrash Hënës,
Netëve të gjata të pritjes përvëluese…
Shuaje etjen në burimet e mia të buzëve,
Që dhembin nga uria jote e mëndafshtë gjarpëruese.
Ma jep gjuhën e nxehtë ta gëlltis brenda vetes
E shpirtin të ta thith gjer në pafundësi.
Flokët që mu lagën buzëve nga puthjet
Do ia thur pelena “bebes dashuri”,
“Foshnjës” që po çmend e dhemb tek unë
E dhemb e klith pashmangshmërisht tek ti…
Dorën e bardhë , të brishtë mos e zgjat,
se shemben konturet e rinj të padurimit,
Lermë të largohem udhës së pasosur,
T’i rrembej vdekjes, agun e zgjimit.
Sytë mos i çel pasi shpinën mua,
ma kthen me një: “Dua” të pa thenë,
Rrugës ku gjëmojnë, e mbyten dashuritë,
trete atë lot ende të parënë…
Se, lagu pa dashur puthjen e brishtë
Që të lashë mbi faqe kur thamë: “Paçim shpirt

nga engjell a djall Sun 26 Apr 2009 - 19:30

Pëshpëritmë ëmbël në gojë.
Se rrugës zëri, ftohet.
Dashuria është drithërimë,
Nga fjalët tona ngrohet.

Dhe,“mua” tretet në “ty”.

I ndez buzët në zemër,
Digjet heshturazi në sy

nga engjell a djall Sun 26 Apr 2009 - 20:38

Me vjen te te mbys...

Që ti, nuk je rastësisht në rrugën time,
Këtë ma pëshpëritën Zotat,
Duke pirë në haremin tim të përfytyrimit,
kafen e marrëzisë ...
Shpesh më vjen të të mbys,
E, më pas, të të ha,
(sigurisht pa dhimbje)
atë fytyrëzën tejet të bukur.
Pa tendina të shqyera e gjak,
në shtratin e madh të urisë.
Si thua, së pari (se fund me sa duket nuk ka),

nga engjell a djall Sun 26 Apr 2009 - 20:38

Duke degjuar “Kastadiva”…

Kjo melodi,
Më tërheq flokësh
dhe
më flak thellë aty…
Në atë stinën gjethe – flakëruar…
E shkuara rrëzëllitëse më përpin.
Imazhe puthjesh, më mbarsin me uri..
Hijet e buzëqeshjeve dhe duarve
………………………………kapluar…
Tatuazhe mesjetare, gri…
Zjarresh,
lëkurën e nxirë
……………nga pritja e stërgjatë…
Le të themi ishte ditë
Pse jo edhe natë...
Perëndim i çmendur apo
……………………mëngjes i marrë…
Pleksur blertësisht tek ti.
"Agim i ndritur", të kujtohet,
mbrëmja kur dogje çadërzën – shtëpi,
për një përqafim të gjatë, të gjatë,
...............................që shojti flakë tabush
.................................................e ndezi shandanët e mi…?
Kjo melodi,
thërrmon vargjet
dhe
i shpërndan skutave
....................ku s’ka mundur të shkelë askush,
Udhëve të thara te askundit,
ndiej therje vetëtimash,
thellë zemrës - prush…
Eja,
struku duke u zvogëluar
............................në tënden fole,
......................................diku aty në gushë…
Të të marr udhëve, me vete…
Duke të pëshpëritur: "Je aty?"
Ti, metamorforizuar në një rrënqethje,
Ngërthyer mbi lekurën - përqafim – stuhi…

Sot,
në pyllin gjethendezur,
Seleksionoj erërat e heshtjes,
Duke dëgjuar këtë melodi…

nga engjell a djall Sun 26 Apr 2009 - 20:38

Ndez një zjarr me krizantemat e përqafimit.
Shuaj lumenjve epshin kafshëror të jetës.
Shtriqem mbi një fije bari dhe…
fle gjumin e pakohë, të kohës.
Shpëlaj mëkatin në lotin e rëndë te qerpikut tënd…
Edhe trishtimin…

Ngarkoj në shpinë hijen se…
(Nuk u bera Amazonë në trojet e frikës,
As Zanë në pyllin e panjohur të vetëflijimit)
Nuk kam kohë të pres.
I heq një vijë të bardhë(ose të zeze), jetës.
E ndërkohë që ju,
……………….të përpiktë,
…………………………..bëni llogaritë e mia,

Prehem një copë here tek vetja,
Vdes…

nga engjell a djall Sun 26 Apr 2009 - 20:39

Një fjalë…për ty…

Fjalë...
Thënë ashtu sic duhet,
Hieroglif që thote shumë,
Bëhet gërmë pas gërme varg.
Rrënjët kapen fort tek unë,
….Degët e heshtura,
……….të atyre që kurrë nuk i thashë,
……………Blerojnë tek ti…
Agoninë time
përtypin kukuvajkat rrugës.
E nëse s’mundin,
Mos e prek!
Dimri e ngroh në muzgun e gjumit te tij…
Nëse thahen njomështirat degë,
..........Trokit me grushta kraharorin tim,
…………..Mund ta gjesh aty të strukur.
……………….Atë që kurrë nuk njohu zgjim.
Shtrydhe,që të pikojë
Etjen për një këngë të harruar,
Apo thjesht, pikëllim…
Qumësht dëshirash,
….mbetur nga shtatëzania e fundit me dritën,
……..Që…çuditerisht,
……………..kish shijen e dashurisë,
E, kurrë nuk pikoi kur duhej,
në “të zezën” e syve te mi…
Kam frikë ti shfaqem hijes.
………..Veten, e mas me metrin e memecërisë...
Degë të njoma thyer nga era,
Si vargjet e mia këputen mëngjeseve të fjalës…
……(Që duhet thëne së mbari, jo së prapthi)
…………Hieroglif i vogël që flet aq shumë,
……………..E, gërmë pas gërme, bëhet poezi…
Rrënjët kapen aq fort tek unë ,
…………Degët e heshtura
……………..të asaj që kurrë nuk e thashë,

nga engjell a djall Sun 26 Apr 2009 - 20:39

Ëndërr ...

Mbrëmë,
gjithë natën
isha me ty...
T’i këputa
venat…
T’i zbërtheva
eshtrat…
T’i gjakosa
flokët…
Të putha
në sy.
Mbrëmë,
gjithë natën,
isha
me ty.
Por,
në mëngjes,
s’munda
të të rikrijoja…
S’më dilnin
gjymtyrët.
S’më mjaftonin
flokët.
Buzët
e kafshuara,
fytyra
e plogët.
Dhe,
ika…
Ika,
mora malet…!
Zjarri,
që kam brenda,
as shuhet…
As falet...!!

nga engjell a djall Sun 26 Apr 2009 - 20:39

Dashuria ju ka harruar

Mos e kërkoni
puthjen!
S’keni për ta gjetur!
Këtu,
thellë
e kam tretur…!
Mos e kërkoni
ndjenjën,
kyçur
në shpellën
e mungesës!
Mos e kërkoni
arsyen!
Shtatë pashë nën dhe’,
ka mbetur…
Mos e kërkoni
moshën!
Me zero
e kam shumëzuar.
Mos e kërkoni
Dashurinë!
Ju ka harruar...!!

nga engjell a djall Sun 26 Apr 2009 - 20:40

MI MORI ERA

Rrënqethjet,
e mëngjesit
të brishtë.
Klithjet,
e pasioneve
të ndaluara.
Lotët,
e fëmijërisë
së largët.
Pendesën,
për “fajet”
e shkuara.
Ecejaket,
në kërkim
të shpirtit.
Alegorinë,
e telefonatave
të ndërprera.
Letrat ,
që dot s’i shkrova…
M’i mori era...!

nga engjell a djall Sun 26 Apr 2009 - 20:40

PAK KOHE

Në Atlantik,
u zhyta
në magjinë
e ekzistencës
joreale.
Në Bermude,
u njësova
me të fshehtat
magnetike.
Ligjet e fizikës,
i shumëzova
me ligjet morale.
E,
dolën
jashtë kohe:
Njerëzit,
Jeta,
Paranojat biblike...!
S’ka mëngjese,
vjeshtë,
shekull.
S’ka nocione,
fundi
e fillimi.
Mbete
vetëm ti...
Mbi botë.
Pa kohë.
Pafundësisht,
imi…!

nga engjell a djall Sun 26 Apr 2009 - 23:52

Don zhuani

Endesh
si hije,
Mes ecejakesh
të pasosura…
Dashnor
i përjetshëm.
Tragjik
i shekujve.
Ti.
Donzhuani
shqiptar
i legjendave.
Ti.
Fantazma
ironike
e netëve…!
Kostandin!
“Vëlla”
i përbaltur.
Pse
frikë
patën?
Pse
s’thanë
të vërtetën?
Që,
Doruntainat,
ti,
i ndërrroje
përditë.
Pse
e përçudnuan
kështu
legjendën?
Pse
mbyllën
sytë?
Shkatërron
dhe rilind.
Shuan
dhe ndez,
Ëndërrat
e vajzave,
të prera
në mes...!
Herë – copa balte
tragjike,
lëshon.
Herë – ar – eliksir dashurie.
Herë Doruntinën – princeshë,
përqafon.
Herë,
i frikshëm,
shfaqesh
si hije.
Qëndron
statujë,
mes jetës
dhe varrit.
Dhe,
stepesh!
Të hysh,
a,të dalësh?
Të rendësh ,
mes territ
dhe
skandalit,
a,
hapin,
gjëkundi,
ta ndalësh?
Kostandin!
Don Zhuani im, shqiptar.
Oqeane lotësh
mblodhe,
në altarët
e pritjes.
Pasione pa fund
ndeze.
Shojte,
zjarre
tragjikë.
Me alibinë- satirë
të Ngritjes,
nga,
i yti
varr,
alegorik…!
Endesh
fantazmë,
mes,
ecejakesh
të panumërta...
Dashnor
i përjetshëm.
“Vëlla”!!!
Ah,
sikur...!
Doruntinat
e dhimbjes,
nuk vdesin.
Rilindin,
nga brinjët
e tua…
Si
Eva,
nga Adami,
dikur …!!!

nga engjell a djall Sun 26 Apr 2009 - 23:52

Miku im i vogel

Kush tha
që,
sytë
ti mori errësira?
Dhe,
që
buzëqeshja,
fluturoi në re?
Ti,
je
këtu,
Miki,
miku im i vogël.
Je,
këtu,
me ne!
Ende
është
mes nesh,
frymëmarrja jote…
Të bukurën
buzëqeshje,
këtu e ke!!!
Endesh
si një ëngjëll,
nëpër ditët tona.
Sytë e tu
të brishtë,
i shoh
dhe në gjumë.
Jeta,
është
e shkurtër,
do shihemi, Miki.
Miku im
i vogël,
që,
më mungon,
kaq shumë...

nga engjell a djall Sun 26 Apr 2009 - 23:53

Eja i bukur,promete

Ti,
je.
Ti,
s’je.
Te ndjej,
dhe
s’te ndjej…!
Shfaqesh i persosur,
diku,
zhdukesh pak me tej….!
Te kerkoj
por,
trembem!!!
Kam frike te te gjej…
Ti,
je.
Ti,
s’je.
Imazhe qe fluturojne andej…!
Ti,
s’je
ne rruget me pluhur,
ne rudhat e kohes
te flakura tej…!
Ti,
je
ne puthjet,
dritherimat,
ne gjakun
qe cmend legjendat,
te ndjej…
Ti,
s’je
ne syte qe u lodhen,
nga erresira
me emrin: Dite.
Ti,
je
ne endrrat e bardha,
qe,
embel,
dritherojne
drite.
Ti,
s’je imazh interneti,
qe,
ndjek valet
e,
shfaqet ne Yahoo.
Ti ndiej hapat,
eja!
Jam duke te pritur,
ketu.
Eja,
sillma zjarrin.
Dua,
edhe pakez drite…
Eja i bukur,Promete!
Harroji
Perendite!!!

nga engjell a djall Sun 26 Apr 2009 - 23:53

Ne shtepin e kafsheve

Kafenë,
ma serviri
ujku.
Duke ëndërruar,
shijen
e mishit
tim…!
Drekën,
ma serviri
dhelpra.
Duke skicuar ,
arkivolin
tim…!
Darkën,
ma serviri
urithi.
Duke gërmuar,
varrin
tim…!
Zogjtë e përgjakur
më lëpijnë…
Milingonat,
tatuazh
më ngjiten
në shpinë…
Ku është dera?
Hapeniiiii…
Të hyjë
këtu,
njeriu.
Njeriu?
Oh!
Vdiq i ziu!
Bishat
e egra,
zaptuan
shtëpinë…
Planetet,
në kraharorin tim,
ulërijnë!
Ulerijne…!!!

nga engjell a djall Sun 26 Apr 2009 - 23:54

Enigima

shtë enigmë
për mua
dhe,
s’ka për t’u zgjidhur
kurrë,
pafundësia
e mendimeve
të tua,
tragjike…
Ti,
mos u luhat
mes ëndrrash
ndjellakeqe.
Ti,
ke
në shtëpi,
një mace
besnike.
Të shoh.
Në mendime
të thella
ke rënë.
Shkundu, pra!
Mos e vrit
rininë!
Nuk të pengoj.
Heq dorë
nga lufta.
Unë,
pigmenti,
që të shtoj
mërzinë.
Ti,
prapë i heshtur…
?’mendon?
?’mendon,
me atë mendjen
tënde,
bardhë e zi?
Heq dorë nga lufta!
Më dëgjon?
Një mace
besnike,
të pret
në shtëpi

nga engjell a djall Sun 26 Apr 2009 - 23:54

STINA E JETES

Pranverës
që shkoi,
ia mora
drithmat.
Verën
e thatë,
me pjalm,
po e lag.
Dhe,
po s’më çmendi
vjeshta
fytyrërrudhur,
dimrin,
do ta kem
të gjatë…
Të gjatë

nga engjell a djall Sun 26 Apr 2009 - 23:54

FANTASTIKO SHKENCORE

Duart e tua,
copa dielli.
Sytë,
meteorë
të fshehtë.
Këmbët që dridhen,
shkëmbinj
hënorë.
Buzët,
llavë
e nxehtë.
Njerëzit,
satelitë spiunë.
Fjalët,
orbita imorale.
Shpirti im,
gjithësia pa fund…
Puthja
jote,
e vetmja gjë reale

nga engjell a djall Sun 26 Apr 2009 - 23:55

Nje gjethe

E zgjidha,
magjinë
e egzistencës.
Jam gjethe,
e flakur
mes rrugës…
Kalojnë
mbi mua,
pushtete,
këpucësh

nga engjell a djall Sun 26 Apr 2009 - 23:55

C'eshte nje zog

Një zog,
nuk është
thjesht,
shpend.
Nuk është
thjesht,
qenie
që cicëron.
Përpëlitet,
ai,
brenda
çdo njeriu.
Qesh
dhe
vajton.
Një zog,
përmbys,
anijen
e shpresave.
Pastaj,
ngarkuar
me ëndrra,
fluturon…
Një zog,
çukit shpirtin,
çdo çast.
Pastaj...
Me hipokrizi,
shëron...!
Dhe...
Cicërima – këmbanë,
tmerron,
varrin tënd.
Një zog,
nuk është
thjesht,
shpend.
Është,
vdekja
dhëmbërënë...!

nga engjell a djall Sun 26 Apr 2009 - 23:55

Shtepia me themel eshtrash

Shtëpia ime,
në kufi
me legjendat.
Ngritur
mbi themele
eshtrash.
Rrobat,
endur
me flokë
njomëzakesh.
Kurora,
me petale
gënjeshtrash…!
Me heshtën
e lashtë
e të ndryshkur,
çarçafin
e harresës,
gris.
Duke i thurur
pelena
jetës,
përtyp
vdekjen time,
por,
dot,
s’e gëlltis…!

nga Sponsored content

Suzana Suzi

Suzana Suzi

Re: Suzana Suzi

Re: Suzana Suzi

Re: Suzana Suzi

Re: Suzana Suzi

Re: Suzana Suzi

Re: Suzana Suzi

Re: Suzana Suzi

Re: Suzana Suzi

Re: Suzana Suzi

Re: Suzana Suzi

Re: Suzana Suzi

Re: Suzana Suzi

Re: Suzana Suzi

Re: Suzana Suzi

Re: Suzana Suzi

Re: Suzana Suzi

Re: Suzana Suzi

Re: Suzana Suzi

Re: Suzana Suzi

Re: Suzana Suzi

Re: Suzana Suzi

Re: Suzana Suzi

Re: Suzana Suzi

Re: Suzana Suzi

Re: Suzana Suzi