Xheladin Hamza

First topic message reminder :

Semazen enderrova të bëhem(Poezi e poetit Xh.Hamza)
Tërë jetën dëshirova të bëhem semazen
Allahut të Madhërishëm t'i shërbej shpirtërisht
kërcimtar i pa epshëm i semasë në shpirt të jem
të ikja nga kjo botë-në qetësi hyjnore
përtej shtatë horizonteve qiellore-në vetmi.


Rërës dhe shkumës së detit pafund
në erërat e humbura të kërkoj veten time
me sy të lodhur ylberit t'i ngjitem majës së tij
në mjegull të shikoj botën e turbulluar.

T'i lutem të Madhit Zot t'më drejtojë
udhëtar në rrugën e shpirtbardhësisë të jem
Tani
Dhe
Përjetësisht!

Mos më ringjall të verbër
Në qetësinë e natës
hëna me rrezet e saja
përkëdhelë meditimin tim

Aromë xheneti ndjej në nafile
në sexhde bij para të Madhërishmit
i lutem për shpirtin tim gjynahqarë

Në çdo pikë loti është një këngë
në çdo këngë është një kujtesë
në çdo kujtesë është një shpresë
në çdo shpresë lindë dhe një krijesë

Në ditën e Kiametit
O i Madhi Zot,
mos më ringjall të verbër
dhe në ëndrra
dua ta shoh bukurinë!

Ma sjellë esencën e diellit
Shikimet i hodha në ardhmëri
u ngrite mbi majën e ylberit
ngrohtë e puthi dhe mbeti aty
e unë në shpresë për sytë e mi

Dhe sot kur dënesa pamëshirshëm
më dërmoji shpirtin
në mijra copëza të imta si atomi
të lutem mbi mua mos shkel

Edhe njëherë kokën kah unë kthej
derisa akoma frymoj
dhe në sytë e mi të verbër shiko
si rrokullisen e vdesin lotët veç për ty

Ma sjellë esencën e diellit
të ma ngrohë shpirtin e ngrirë
si të një varfanjaku të braktisur
e orkideja le të çelë edhe njëherë
për mua e për ty

Prehje
Shpirti më është shndërruar në flutur
krahët e së cilës humbasin drejtpeshimin
e shkëlqimi nga sytë e tu,akoma më josh

Në errësirën e natës së heshtur
të fshehur kohë më parë
takova nostalgjinë time
tek endej me shkop të bardhë

Vala e fundit e fuqisë sime
u derdh në liqenin e pikëllimit
ku engjëjt ruanin
shkëndijat e lodhura të shpirtit

Aty ku shkëlqimi i syrit tënd
akoma më josh
e shpirti im gjen prehje

Putha Lulen.....
Ankthi si fëmijë të vogël për dore më mban
Livadheve të stolisura me mbulesa lulesh
kurorë


Ti ikje nga dhëmbët e gjarpërit plot helm
Retë filluan të shëmbëllenin spektra pa trajtë
ngjyrash


Desha të të mbaj fshehur nën shtratin e ëndrrës
Por pa gjumë humbe thellësive të pa dukshme
shtigjesh


Unë putha lulen kur fletët e saja filluan të dridhen
Ti mbete fjetur n' përqafim-yllëza ëndrrave
t'mia


Ah,sikur të zgjohesh, të të puthja lehtësisht dhe
TANI

MENDIME TË PASHKRUARA

Mendimet e mija
Që mbetën të pashkruara
Do të vdesin një ditë
...s’bashku me mua...

Shpirti do ti bartë
Si xhevahir të rrallë
Të pazbuluar kurrë
Qoftë në xhenet apo xhehenem?!

Trupin mbi supet e tyre
Do ta bartë xhemati
.......vetëm deri në varr...

Mishi do të kalbet
Kockat do të mbesin
Të flasin me gjuhën e tyre
Që dikur ka jetuar një njeri...

Zogu i shfrenuar
Atëhere kur kënga
dhe duar të huaja
të thërrasin në përqafim
unë ndjej dridhje të rrëmbyeshme

Nga ëndrra e ëndrrës
zgjohem krah hapur
si zog i shfrenuar
në fluturimin e fundit mistik

Në errësirën e qetë të kësaj nate
më takojnë erërat e së kaluarës
aty ku i kërkoj
ndjenjat e dashurisë së tretur

Hedh sytë i përhumbur tej
shoh në vallzim
peisazhe magjepse të së kaluarës
si dikur në shatërvanin e rinisë

Loti si pikë-malli rrëshqiti mollëzës
ndonse në vjeshtën e vonuar

Dëshiroj
Sonte dëshiroj të jem
vaji i qiriut të djegur
që shkëmbëllen ngjyra dashurie

Sonte dëshiroj
të ndriçoj si margaritar
medaljon mbi kraharorin tënd

Dëshiroj sonte të jem
aromë më e këndshme
e luleve te bukura për Ty

Sonte dëshiroj të ngopem
me freskinë e trupit tënd
deri në agun e parë.

Vogëlushes
Kur të bëhem vetëm kënga
e erërave të shkretëtirës
dhe bëhem vetëm pluhuri i saj
apo një pikë në kohën oqeanike
edhe atëhere do të kujtoj
Vogëlushja ime

M'i fale vetëm dy ditë lumturie
njërën për kohën e tanishme
tjetrën për kohën e tanishme
tjetrën për botën në amshim
që të dyja për shpirtin tim
janë pëjetësi e të gjitha kohërave
e imja Vogëlushe.

Nënës Sime
Në ëndrrën e natës që iku pa kthim
Ti nëna ime,mendimet m'i përkëdhele

Kujtimi për Ty
më rrëshqiti qerpikëve

Portën e zemrës së mallit e hapa
mbi varrin tënd u përkula

Shpirti mu forcua nga fuqi e Zotit
Elhamin zëshëm ta këndova

Aty me lule mbuluar dhembja ishte
Ku ti rehatshëm flije,nëna ime!

Ku ikën vitet e mia..........
Me rënkim të shpirtit
kohën në ikje
shikoj

Në ujvarën ku takohen
lindja dhe vdekja
pamëshirshëm shkel
mbi vitet e mia

Dielli i zbehtë
muzgun e natës puth

Në nusërinë e hënës
takova imazhin tim

Me një drithërimë zërin e pyeta:
-Përse flokët më janë zbardhë?
-Ku ikën vitet e mia?

Endrrat e Vjedhura
Nga unë
mundohem t'i fshehë
ëndrrat e mia

Mbi ballin tim
çdo ditë shtohet
nga një rrudhë

Në fytin e tharë
mbi buzë të plasaritura
era pëshpëritë agoninë e jetës

Kthej shikimin pas horizonteve
sytë e përlotur kërkojnë
lumturinë e zhdukur në errësirë

Delli ballit pëlcet
si qielli gjatë vetëtimës
që lexon ëndrrat e vjedhura

Mora kohën time
Mora kohën time dhe ika
qerpikët i shtrëngova fortë
shikimin e fundit lamtumirës
nuk dëshirova ta laj me lot

Shpirti filloi gjëmimin e tij
loti rrëshqiti mbi fqe
e zbrita me gjuhë mbi buzë
ithtësinë e tij të pelimtë shijova

Ula kokën drejt rrugës pa kthim
zemra shumfishoi të rrahurat
sa e vrazhdë është kjo kohë
kur zemra në ndarje më pëlcet