Letra Dashurie

Dashuria, në fund, nuk është kuriozitet superan, një uri e panjohur që të shtyn në stuhi me gjoksin hapur dhe kokën ulur. Cilën... ?!"



"Siç do të jetë i gjatë udhëtimi i kthimit, do të jetë edhe e mrekullueshme puthja jonë e parë. Mos qaj, e dashur, kur të më shohësh. Dua t'i shoh sytë tu të bukur dhe të ndritshëm. Cila do të jetë fjala e parë që do të më thuash, kush e di?
Të mendoj gjithnjë.
Kur shkoj në shtrat nata është gjithnjë një lloj torture për mua...
Jepmu mua, e gjitha, e gjitha kur të shihemi.
E gjitha është e shenjtë, fshehur për të tjerët, duhet të ma ofrosh lirshëm.
Dua të jem zot i trupit dhe shpirtit tënd..."


"Vogëlushja ime e dashur, e dija që, vetëm kur të ishe larg, do të ndërgjegjësohesha për lumturinë time të pamasë, dhe po aq, edhe për përmasën e saktë të asaj që më mungon...”

"Nuk dua të shoh asgjë tjetër pos Kënaqësisë në sytë e tu, Dashurisë mbi buzën tënde, Lumturisë në hapat e tua. Ti je gjithnjë e re, puthja jote e fundit ishte gjithnjë më e ëmbla, buzëqeshja jote e fundit ajo më e shndritshmja, gjestikulimet tuaja t' fundit më joshëset..."


"Lamtumirë, bukuroshe, lamtumirë, e dashur, grua e fisme. Dua të të them sa e papërmastë më është rritur dashuria për ty këtyre ditëve: por nuk ka fjalë aq të dashura dhe të thella ta thonë. Faleminderit, faleminderit, faleminderit!... Mbase do të bëj ende diçka të denjë. Ndërkaq të dua: dhe është diçka hyjnore të duash, të duash kështu?"

po e mbyll me Napoleonin...
Napoleon Bonaparti i shkruan Joséphine de Beauharnais

"Një puthje mbi zemër, një tjetër pak më poshtë, një tjetër edhe më poshtë, akoma edhe më poshtë..." e ku më poshtë? ... në trekëndshin bermudas, apo!?...

Një Çast Malli...

Sa shumë mallë.. sa dëshpërim....sa vuajtje.. sa shumë dashuri ndjej për ty sonte.. në këtë natë i dashuri im... Sonte ëndërrat dhe kujtimet për ty i kam këtu grumbulluar në shpirtin tim në zemrën time të përlotur. Më beso ndihem e vetme në këtë botë të madhe e humbur si një e huaj, ku në errësirën e harruar dhe e hidhur në një qoshe pa skaj.Mes ëndrrash që dikur i pata, që jeta m'i ka afruar njëherë kur isha me ty, e ndjej vetën të dëshiruar për pak çaste, e për pak ngrotësi, e për shumë dashuri, tani në zemrën time mbretëron acari që më ngriu zemrën, e bëri akullë!

Sonte shoh një dorë që s'më bindet, shoh dy sy që të kërkojnë, i dashuri im dhe ndjej një zemër që ndoshta s'më përket mua, ndjej dashuri që më përbin krejt trupin dhe pastaj shpirtin, mendimin, gjakun, nervat dhe çdo qelizë të qenies time. Ti ndoshta imagjinon çdo të thotë të duash dikend në heshtje, në këtë largësi të mallkuar, të mendosh dhe të kalosh ditët përgjysëm.


Të jetosh çdo çast kur një pjesë e qenies tënde jeton larg dhe aq më keqë kur e di që s'të përket aspak. E ç'rëndësi ka për mua, veç ekzistencës tënde. Vetëm njëherë të jem me ty të qëndroja një minutë, atëherë e kisha lutur Zotin që të vjenë dhe le të më merr në atë botën tjetër, sepse asaj bote i takoj pa ty !!!

Eh, sa e sa orë e ditë më ikin duke të menduar ty, netëve përpilitem dhe ndjej shtërngimin në zemër, lotët më rrjedhin pa pushim deri sa bien rrezet e diellit mbi dritaret e dhomës sime, atëherë lotët teren nga ngrohtësia e rrezeve mbi fytyrën time. Fytyra jote trazon çdo gjë në shpirtin tim, më ngacmon fantazinë.

Ngado që po i hedhi sytë më duket se të shoh, shoh atë buzëqeshjen tënde magjepëse ato buzë të ëmbla, ata sy të shkruar. Ngado që e hedh dorën të parfytyroj se të prek. I prek ato flokë tua, atë trup të bukur mendoj se jam e ulur mbi prehërin tënd dhe ngadalë më perkëdhelë...

Vallë ç'ti bëj tani shpirtit që të do pranë dhe s'të ka... Ohhh... ZOT SI NUK ERDHE TË MA MARRËSH KËTË SHPIRT QË TË MOS VUAJ MË? Ç'ti bëj zemrës që brenda saj qëndron vetëm ti? Ti që je e vetmja rrënjë e mbijetesës së saj! Ç'ti bëj syve që ndjejnë mallë e duan të të shohin dhe derdhin vetëm lotë pa ndalë!

Ç'ti bëj vetes sime që është dashuruar marrëzisht pas teje? Jam unë që të thërras me zë te shurdhër dhe vuaj brenda vetës këtë dashuri. TË DUA me shpirt.

E dashuruar si sot do të mbetem pas teje përgjithmonë. Dhe nëse kam lënë diçka tek ti, një ndjenjë të vogël dashurie apo rrespekti, të lutem mbroje, mos e fshij nga kujtesa jote! Unë do të dua deri në përjetësi vetëm ty dhe këtë fjalë do e mbylli brenda në shpirtin tim dhe kurrë s'do ta tradhëtoj veten time. Nësë do të më marrë malli për ty do ta gjej, ta shuaj në skutat e kujtimeve të mia që i ruaj të pastra. Ty, për ty dhe vetëm ty....!!!

Ftohte! E ndjej qe i ftohti me ka hyre thelle ne shpirt. Me duket vetja nje qenie e pashprese, e mbaruar kesaj bote,dhe pse per ironi duhet te isha me e lumtura. E ftohta-sinonim i shpirtit tim. O Zot ajo duket sikur me ka zene per fyti e me ndrydh fjalet me ndrydh kujtimet....Sa keq! S'dua te me fshihet gjithcka. Kam patur shume kujtime , kam qene "e perkedhelura" e fatit tim, njeriu me i lumtur.
Por...shume gjera me ndryshuan papritur, pikerisht ne ato çaste kur mendjen e kisha qetsuar me zgjidhjen time.

Eshte shume e rende per mua, aq me teper qe njoh dhe karakterin tim.... E çmoj shume shoqerine sidomos kujtimet. Ato i ruaj dhe sakrifikohem per to.Dhe vertet, a s'jane te mrekullueshme! Sido qofshin te bukura apo te hidhura... ato jane kujtime.
E pra, si mund te harroj .. atehere o me mbetej vetem nje cope tru, pothuaj i demtuar, i shperfytyruar dhe fare pa inteligjence. Por kete s´dua ta Ndaj dhe mundohem te kujtoj e te kujtoj e te marr vesh se c'behet me mua dhe jeten time.E dini dikure kane thene " se s'mund te kujtosh çaste te bukura ne hidherim" .

Por une po pyes.. kur mund te shkaterrohesh me shume? Kur je i hidhur dhe kujton çastet e bukura apo kur je i lumtur dhe kujton çastet e fyerjes, te hidherimit. Mos e vritni mendjen: kam menduar aq shume dhe per ju; dhe ne te dyja rastet e kam ndjere veten shume keq. Lotet me kane mbytur. Ju mund te thoni i ke si me rubinet!Por une do fyhesha, s'ka rubineta ne boten shpirterore.
Lotet mund te tregojne dobesi, dhe une jam e tille, sepse s'di ta mbaj dhimbjen, s'di te fsheh gezimin prej dickaje qe e kam per shpirt, e atehere denoj veten me dobesine time e shkrihem ne lote...