Arqile Gjata

nga engjell a djall Wed 13 Oct 2010 - 9:57

Përfytyrime nëpër vargje...

Të shikosh dëborën dhe erën
kaq afër nëpër fshat e t‘i ledhatosh me duar cung
në këto vise të veriut,
rrezikon të trembesh nga ulërima e egërsirave,
që si muzikë-Pop- bredhërinë
nëpër shtëpitë e fshatit.

Në ish sheshin e Katundit
grinden meloditë e humbura
në skamje për kufoma këngësh,
dhe shëmtitë e tyre shëtisin asfalteve
për të qenë të lumtur një çast.

* * *
Kishte sëmundje të keqe...
Sytë i dridheshin nën mbulesën e qerpikëve të gjatë
shkruar me bojë dyshimesh.
Dikush e ngriti në krah deri te frymëmarrja,
që i përgjigjej peshës së tij të lodhur.
Kështu, përsëri zbriti të ndiqte shtëpinë e vet që lundronte mbi lumë.

* * *
Duke ardhur rreth e qark vetes për të parë,
se çfarë kam për të lënë peng,
si një mendim i prishur
rrjedhojë e fërkimit me jetën
m‘u tha qëllimi i vetes
për të shkuar deri te pragu i një kasolleje,
ku jeta ecën shaluar mbi një mëz
për të gjuajtur lepuj.

* * *
Sot, në kohën e divorcit, kujtimet më të bukura
shkruhen në “bashkëjetesë”
Pëllumbat fluturojnë nëpër aerodromet e shpirtit të mangët,
të patejdukshme, si smog ndër sytë e ngjyrosura,
të thara nga padashuria.

nga engjell a djall Wed 13 Oct 2010 - 9:58

Fytyra e fotografisë

Në perëndim të vitit...
i habitur vështroja fytyrën e fotografisë,
nga malli
ajo dëshironte të shkëmbente disa urime.

Kudo dëgjoheshin hapat e rrugëve,
përshëndetje sysh
dhe fytyra në rrugëtim për diku larg.

Të pambaruarat mbrëmjet vlonjate
sodisin nga detit e deri lart
duke prekur ndjeshëm fytyrën e fotografisë.

Fytyra e fotografisë fle
mbi valëvitjet e vargjeve
kundërmuar aromë dëshirash,
që sa po kanë filluar të nanurisin
nën hijen e hënës verdhuese të fillim vitit.

Nën xhamat e hollë të syve
ndizet përsëri agimi i një dite tjetër nga ku;
Shumë gjëra të vogla-a të mëdha,
të harruara-apo të shndritshme,
të fjetura-ose të vërteta
ikin dhe shpërndahen
për të lënë pas
kopshtin tonë të këngëve.

nga engjell a djall Wed 13 Oct 2010 - 9:59

Në kopshtin e dashurisë sonë

Në kopshtin e dashurisë sonë,
po i gëzohem një luleje
të mbjellë në kohë të rinisë...
Flokët e ndritshme të kohës 60 vjeçare
feksin dashuri
nga dashuria jonë.
Ende Asaj i lëngëzojnë sytë dhe i qeshin fjalët,
prej shkëlqimit të vështrimeve
akoma kemi shumë dritë
e tingëllima e jetës na mirëpret.

Dritarja e shtëpisë buzë detit
na buzëqesh që të mblidhen brenda saj
buzët e fëmijëve...

E dashur!
Duke parë detin,
do përsërisim dëshirën tonë:
-Të jetojmë
deri sa të bien yjet e mbrëmjes së gjatë…!!

nga engjell a djall Wed 13 Oct 2010 - 9:59

Njerëzia

Njerëzia ...
prej vitesh është novatore e urrejtjes,
si motra e së shkëlqyerës
dhe flakë e barutit poetik,
si përzierje sëmundjesh
ka të bardhën e syve të qytetërimit.

Njerëzia ...
dhe dje dhe sot, drejtë rrugës
së “ Perëndisë së Madhe”,
me shpirtin dhe kurmin e saj,
me veten lufton,
pleksur me përzierje identitetesh
botën sundon.

Kur vdesin njerëzia,
nga frika
varrosen thellë,
duke mbushur thesarin e ëndërrimeve
me fytyrë të akullt.

nga engjell a djall Wed 13 Oct 2010 - 10:01

Fjalët e Pemëve

Fjalët e pemëve më mbetën në kujtesë...
Zhytur në përfytyrimin e tyre,
Unë, njeriu, loz e qaj,
rrugëtoj në burimin e fjalëve.

Hipur nëpër shpinat e kopshteve,
pyjeve dhe deri në pemët e vetmuara
më trazohet një dëshirë,
të dëgjoj fjalët e pemëve...

Nga goja e pemëve thithim aromë mendimesh
edhe në se u thyejmë krahët nga xhelozia,
apo i gjymtojmë sipas buzëqeshjes sonë,
përsëri erërat s’ua vjedhin dot këngët.

Fjalët e pemëve,
nën këmbët e njerëzve flijuar
hiri i tyre dhe në gjumë na viziton.

* * *
Nëpër qytete dhe larg tyre
shëtisin pemë me pamje fisnike
-Hajt të pimë një gotë
me lëng fjalësh nga jeta e pemëve,
dhe t’ju urojmë:
Jetë të gjatë e paqe...!

nga engjell a djall Wed 13 Oct 2010 - 10:02

Ai...

Ai lehtësisht në dorën e majtë
mbanë dëshirën e tij
drejt ngjitjes së një kodre.

Në të djathtë diçka femërore shijon
shumë të virtytshme.

Me të dy krahët luan shpejt
pjesë argëtuese,
mishërim i shijes të ringjallur përsëri
nga jeta e tij ironike,
që ende nuk është e mrekullueshme.

nga engjell a djall Wed 13 Oct 2010 - 10:02

Mbetëm larg …

Sa keq,
që nuk lundruam së bashku në dashuri …!

Eja!
Merrëm një copë herë prej dore
të vizitojmë ato kopshte dashurie
që i kam baritur netëve pagjumë.

Do ta kërkojmë njeri-tjetrin
duke u dalluar nga shija e flokëve,
të pafuqishëm do mbahemi në kujtime,
veç sytë do puthen si dikur.

nga engjell a djall Wed 13 Oct 2010 - 10:03

Si në përrallë

Dje…

Njeriu,
statuj e lashtësisë në shtegtim
të syrit tonë

… si në përrallë.

Luftëtarë të ndritur ,
nga të shenjtat eshtra rrëmbenin
shpirtërat e të vdekurve

… si në përrallë.

* * *
Sot…

I lajthitur,
duke përkëdhelur qenin,
njeriu hamall me flok gri
fle bashkë me njeriun lakuriq,
që ende lundron me varkë
të ndihmojë të marrët

…si në përrallë.

nga engjell a djall Wed 13 Oct 2010 - 10:03

Ekziston diçka sot

Tek qetësohesha poshtë qiellit
gjeta një mendim të shkruar nëpër re:

-Ato që ikën s’kanë më frymë!
Ekziston sot diçka që s’e ke parë kurrë.

Afroju!
Ta prekësh krah hapur lulishten njerëzore,
parcelë njomëzake e ndarë në vuajtje
nëpër rrugë dhe kulla të zhurmshme.

Dhe era e këngëve kundërmon aromë sysh,
si motërzim shpërthimesh
nëpër autostradat e mendimeve.

Ku luhet pjesë me fëmijët
për t’i lënë lamtumirën stinëve,
e për të sulmuar kështjellën e kohës
drejt majave ku duam të arrijmë.

nga engjell a djall Wed 13 Oct 2010 - 10:04

Në konakun e emigrimit

I lodhur...,
ulur në oxhakun e mendimit,
vendosa të rrugëtoja në tokën e kurbetit,
si udhëtar i një emri brigjeve të jetës
të shkoja mik në Konakun e tjetrit.

Me derën e shpresës të lënë hapur
lypa pak buzëqeshje për të shkrirë varfërinë.
Në gjithë kohërat vrapova nëpër skenat e punës
të blija me djersën time
ca të qeshur dhe dashuri.

Kështu,
i shpenguar me dhembshuri
përqafova rreth vetes njeriun e kurbetit.

nga engjell a djall Wed 13 Oct 2010 - 10:06

Kali i jetës sime

Hipur mbi kalin e jetës
udhëtoj në hapsirë për të kapur vetveten.

Në shpinë mbaj gjurmët e së shkuarës
të rënduara nga koha.
Udhëtar i përjetëshëm i genit tim
e lë veten peng të së ardhmes,
lëkundem në shtratin e shpresës.

Me brishtësinë e fjalës së sotme
mendimi im jep koncert
për të shkundur këto re të ngarkuara
dhe mbushur një boshllëk
të kësaj moshe që kërkon blerim.

nga engjell a djall Wed 13 Oct 2010 - 10:06

Trembeni...?!

Të gjithë trembemi,
dhe toka rreth hijes së saj,
dhe yjet atje lart,
rrëzohen në vrimën e zezë nga bukuria e hënës.

* * *
Tremben vargjet nga duart e ndrydhura,
trembet shiu nga barku shtatzan i lumit,
trembet syri nga rrezja e diellit ngjyrë ari.

* * *
Nga heshtja e bukurisë
po tremben vjershëtorët
me sy të mbetur te fjala.

* * *
Në qiell po dëgjohet muzikë,
retë e bardha po luajnë balet në ajër,
nga majëmalet fluturojnë hije njerëzish të trembur,
si shpend të flamura.

Të gjithë,
në mënyrën e vetë sodisin heshtjen e bukurisë,
dridhur nga frika si lypsarë.

* * *
Aty, nën lëkurën tonë të trembjes,
me përbuzje
shkulim bimët e bukurisë së shkuar
për të shkruar poezi të palumtura.

* * *
Heshtja e bukurisë veshur me rrobat e pikturës
qesh e qan nën frikën e vetmisë
nga tallëzitjet e çmendurisë së kohës
për jetën dhe vdekjen e së ardhmes.

nga Sponsored content

Arqile Gjata

Arqile Gjata

Re: Arqile Gjata

Re: Arqile Gjata

Re: Arqile Gjata

Re: Arqile Gjata

Re: Arqile Gjata

Re: Arqile Gjata

Re: Arqile Gjata

Re: Arqile Gjata

Re: Arqile Gjata

Re: Arqile Gjata

Re: Arqile Gjata

Re: Arqile Gjata