HASIJE SELISHTA-KRYEZIU

First topic message reminder :

LULE AJRI

poezi

















Hasije Selishta Kryeziu

Lule ajri

poezi

Boton

Fondi për Letërsi, Art e Kulturë

“Brezi 81”

Redaktor

Merxhan Avdyli

Recensentë

Flamur Maloku

Mehmetali Rexhepi

Lektor

Nebih Bunjaku

Ballina Planetagrafike-

Brahim Behluli








Hasije Selishta Kryeziu



Lule ajri

Përfundimi


Dallgë e valë

Mbi njeri

Në breg

Ishte ulur

Fillimi

Priste

Llogaria


Në vend të kafesë

Një gotë ujë porosita


Kur mora llogarinë

Nga çmimi i lartë

Uji në fyt më mbeti

Naiviteti


Në ditën e vogël

Paqartësi e madhe

E nesërmja

Do të jetë e thinjur

Para kohe

Thinjësi


Pas perde zalisja stërkëmbth

Thyhen ndjenjat nga vetëtima

Kur prapa mbyllet dera

Bredh mendja në marrëzi

Dufi i shpirtit në shi rri

Me inat mbyllet dhe dremitet

Për të parë finalen

Mban dietë egoizmi

Nga thinjësia

Nuk ka mund të identifikojë

Kush ka mbetur

E kush ka ikur

Zjarri mistik


Kurmi i furtunës venitur në vetëtimë

Zjarrmon përdalur

Prishë urtësinë në rrugëtim

Shpirtit i digjet ndjenja e trëndafiltë

Kur bluan të gjitha medikamentet

Zgjatet dora e shpirtit

Zjarret numërova

Piremanët në mënyrë cinike

Përvetësojnë përgjumshmërinë

Me vogëlimë shpirtërore

Të ekuilibruar dirigjojnë

Një qiell një diell

Nuk i ngroh të gjithë njësoj

Lëkundje


Pema shkundet

Pa u vërejtur nga askush

Degët këputen nga lëkundja

Trungu plak

Asnjëherë nuk lëvizë

Dështimi


Herë kthehesha

Herë ndalesha

Shekujt shtangeshin

Në të njëjtin vend

Sa herë ecja

Dështoja

Sa herë fjeta

Më gjykoi vdekja

Dorë universi


Çka më duhet këmisha

Prej gjetheve

Kur gjellën ma zjenë

Epilepsia

Nën degë molla e rënë

Para kohe

E papjekur po kalbet

Me dorën time prej universi

Kam drejtuar trupin e lodhur

Në mes të një loje

Më shfaqet Eva

Nuk më kujtohet

Frymëmarrja e saj

Prej gruaje

A më kishte prekur

Nën pushtetin e ftohtë

Të mos e përjetojë askush dramën

Derisa të pendohet të presë

E të largohet nga lëkura e zezë

Nuk di të frymojë në asnjë kohë

Dhe kurrë të përgjigjet

Por vetëm të pyes

Në të gjitha mënyrat e çmendisë

Në njërën pjesë të memories së saj

Është rritur etja

Të mos zgjohem

Ndërsa në pjesën tjetër

Të jetoj e mekur

Në fund të epitafit

Do të shkruaj se

Pema që e desha aq shumë

Të mbetet stacion komunikimi

Dheu


Nuk di ku ta mbjell këtë farë

Në cilën arë

Kudo shoh dhe

E dheu si u nda

Grimca rëre


Silueta ime shtrihet përmbys

Ethet e revoltës

Zgjojnë zemrimin nga dehja

Që të luajnë me kujtesën mbrapshtë

Thuase në duele humbasin

Për grimca rëre

Ëndrrat lozin me teke faraonësh

Grimca rëre në buzën time

Nuk duroj dot

Lule ajri


Një lule prej ajri

Çdo natë hapë dritaret

Nga dhoma ime e gjer te hëna

Udhëtoj me frymëmarrjen e ajrit

Në përbashkësi aromash

Për të rifreskuar zalisjen

Në të gjitha ngjyrat

Pikturohet hëna e tretur

Në një kafaz universi

Përbrenda luleve rri në kornizë

Një syth pret rritjen

Lulja e ajrit të shumohet

Pika shiu


Në mes mbushjes e zbrazjes

Gota dridhej

Një ëndërr e thinjur

Në dridhje

Vetëm disa pika shiu

Mbi tavolinë mbetën

Afër tavolinës tjetër

Kamarieri priste porosinë

Grindjet


Në katin e parë banon uji

Në të dytin ajri

Në të tretin

Dielli dhe hëna

Pikëpyetje


Kosovë

Nuk e di

A jam lule

A pacienti yt

Zbrazëtia


Muret kaloj në anën tjetër

Hapa dritaren

Boshësia m’u vu pas

Edhe derën hapa

Ajri ngrirë

Më trishtoi për largim

Nuk arrita të hyja brenda

Zbrazëtia gojëhapur

Do të ishte e thiktë

Dëshirë


Hija ime në terr

Nuk di ku mbetën këmbët

A mos

Humbën pas vrapit

Letra e shqyer


Ulur përballë murit

Gris letrën

Zarfin le përmbi

Duke kërcitur dhëmbët

Emblema e letrës rri varur

Në duart që po dridhen

Ritmi i çrregulluar i frymëmarrjes

Nga egoja në superego humb

Postieri shikon me habi

Në korsi të mbyllur rri

Shpërthen sajesë memece

Nga pjerrësi labirinthi

Përfundimi


Dallgë e valë

Mbi njeri

Në breg

Ishte ulur

Fillimi

Priste

Llogaria


Në vend të kafesë

Një gotë ujë porosita


Kur mora llogarinë

Nga çmimi i lartë

Uji në fyt më mbeti

Naiviteti


Në ditën e vogël

Paqartësi e madhe

E nesërmja

Do të jetë e thinjur

Para kohe

Libri i ngushëllimeve


Në fund të rrugës

Është hapur libri i ngushëllimeve

Miqtë e mi u nënshkruan

U nënshkruan të gjithë njerëzit

Që e panë

Duke bartur shpresën

Si ajrin e heshtur



Shi i egër


Më le të qetë

Vetminë time ta ruaj

Si një rojtar besnik

Ti ende kërkon

Në mënyrë të egër

Dhe dita ditës më dukesh i tillë

Kur në mua pikturon engjëllushen

Nën akullin tim

Etja moliset

Asnjë formë

Nuk më pëlqen

As fjalët që digjen në tënd

Unë kam parë etjen tënde

Por nuk e di

Pse s’të lagë shiu im i egër

Baraspesha


Gruaja është e lindur

Në ditën e shërbëtorëve

Tabaku në duart e saj të qara

Ruan baraspeshën për shpifje

Burri pi kafenë e mëngjesit

Me gotën e ujit plot

E ku ta di unë sa është e rëndësishme

Të tregohet diçka

Asaj i duhet edhe buzëqeshja

Të arrihet baraspesha

Vajza e trëndafili


Në rrugë takova vajzën

Nga dora trëndafili i ra

Kalimtari pa e hetuar

E shkeli

Unë e vajza

Për një çast

Shputës i dhamë rast

Dinjiteti


Thyeje pasqyrën

Mesditën mos e vërtit pranë meje

Nën çadrën e kuqe të tejdukshme

Mos u çmend para gjyqit

Mos u përul pranë jetës së ngratë

Digje gjymtyrën e thatë

Të trungut tënd të njomë

Mos e zbulo zbraztinë e qypit