DY POEMA SOCIALE

nga **Shaban Cakolli** Fri 22 Oct 2010 - 2:12

Demir KRASNIQI:
CIGARE ! MBUSHJE !
Ç’ janë këta djem të ri – Çantat plot rreth vetit ,Që i anë marrë në syRrugët e qytetit ?!
Janë çanta me libra,Apo me fletore ,Shkojnë në fakultete, A n’ shkolla fillore ?!
Një refren prej tyreTingëllon si shpërpushje :“Cigare ! Mbushje!Cigare ! Mbushje!”
Prej një tavoline –N’ tavolinën tjetër ,Me t’ njëjtin refrenSi sot e si nesër !
Jo, nuk janë shkollarë këta,Por janë djem të ri ,Që jetojnë në vuajtjeDhe në varfëri !
Për një kafshatë bukeKështu çdo ditë vrapojnë ,Se nga papunësiaN’ shkollë nuk mund të shkojnë !
Ata s’ kanë qetësi,As s’ bëjnë gjumë rehat ,Me çanta në krah –Rrugëve ditë e nat’ !...
Ata deshën shkollën,Dijen dhe arsimin ,Por , kush t’ ua sigurojëFamiljes ushqimin ?!

Dhe njëri prej tyreFlet realitetin –Me mund e uriMbarova fakultetin...
Për mua s’u gjet punë,As nuk u gjet çare –Dola të shes mbushjeDhe të shes cigare !
Gjilan, më 18.10.2010.
BËNI ME RAHMET !
Edhe në dhjetëvjetëshin e parëTë mileniumit të ri –Shoh njerëz të shumëvuajtur ,Që jetojnë n’ varfëri !
Trup-zdeshur , këmbëzbathur –Në borë e në shi ...Çdo ditë “Luli i vocërr” – Ringjallet përsëri !
Në çdo shesh e n’ çdo qytetBuçet një refren –Refren që të trishtonE zemrën ta rrëmben !
Është himni i lypsarëve ,Që lëkund bjeshkë e gurë ,Sepse “Luli i vocërr”Nuk do të vdes kurrë !
“Bëni gajret vëllezër ,Bëni gajret motra ,Zoti ju ndihmoftë –Thatë mos ju mbettë sofra !
Zgjatni dorën , hapni zemratDhe bëni gajret ,Zoti ju ndihmoftë –Bëni me rahmet !”

Kudo n’ rrugë e n’ sheshe,Në qytetet mbarë ,Shoh mbi gjoks të nënave –Fëmijë buzëtharë...
Me sy të përloturRrinë duke shikuar –Kush po e zgjatë dorënPak për t’iu ndihmuar ?!
Në shi , n’ borë e n’ akull ,Përmbi trotuar ,Kudo njerëz të shtrirë ,Kudo me lypsarë ...
Dyshek kanë çimenton ,Jastëk e kanë gurin ,Jorgan e kanë borën ,Shiun edhe pluhurin ...
Njëri pa një dorë ,Tjetri pa një këmbë ,Njëri pa një sy ,Tjetri pa një pëllëmbë ...
Shoh shumë nëna t’ shkretaQë e mbulojnë syrin

–Që t’ mos shohin njerëzitKur fëmija i kërkon gjirin !
Kështu e kalojnë ditën Të shtrirë mbi çiment’ ,Duke pritur ndihmën -Kush po u jep ndi ‘i cent ?!
Dhe kur të vijë terri , Treten ndër sokaçe – A t’ blejnë bukë për fëmijë ,A të blejnë ilaçe ?!...
Gjilan, 18.10.2010.