Poezi nga Sofie Malaj.!

nga engjell a djall Sat 23 May 2009 - 0:33

First topic message reminder :

E shqetësuar ndërkohë me hapa të rëndë
Ai ecën poshtë e lart dhomës së pritjes
Porsi një anije që heq spirancën zvarrë
Që batohet mes ngritjes e rrëzimit në rrymë,
Dhe shkul zinxhirin e spirancës.

Zëra të panjohur prej larg dhe prej këtu
Tinguj nga era dhe nga deti tinguj
E thërasin dhe i pëshpërijnë rrëzë veshit tim,
“Sofie! Përse qëndron ti këtu?
Eja jashtë dhe ec mbas meje!”

nga engjell a djall Wed 17 Jun 2009 - 19:24

une nuk te zura diellin
qe te ngrohnte
une nUk te zura driten e henes
qe te ndriconte rrugen e kthimit
nuk te zura burimin qe te shteroj
nUk te kerkova mbreterin e kesaj bote
por ate qe te kerkova?
ishte vetem pak dashuri nga zemra jote.

nga engjell a djall Fri 19 Jun 2009 - 1:56

E brishte
Eshte si nje cope qelqi,
transparente,
u pelqen ta merrni ne duar
t'i besoni shembelltyren tuaj

Kujdes, eshte ende e ngrohte,
nje mase fluide,
ne kerkim te formes se saj...

Do shendrohet ne gote vere
per pritje mondane?
Ne kristal mikasa, shandane solide?
Ne çfare, valle...ju ende se dini...

Nderkohe jepini kohe,
admironi transparencen
e mos harroni se eshte ende nje cope qelq,
mos peshoni ne te se eshte e holle, e brishte.
Nuk mban, mund te thyhet, e ne u thefte,
mund tu presë e t'u dhembe ne shpirt.

nga engjell a djall Fri 19 Jun 2009 - 1:57

Vitet?
Ç' janë këto vite që thoni ju,
unë nuk i takova vitet.
Ato i u afruan avllisë sime
më panë tek kërceja në litar,
e thanë se ngatëruan derën,
të qeshur fëmije më dhanë
e më kthyen sërish pranverën..

nga engjell a djall Fri 19 Jun 2009 - 1:57

Kujtim dimri

Debora ngadalë e ngadalë
mbuloi gjithshka me të bardhë
veë kërcinjtë e pemëve, që kushedi,
pse i la skelete të nderur, të zi,

Mbështes ballin mbi dritaren
Xhamit i fryj shpirt gëzuar,
mbi avull një emër shkruaj si fëmi
ashtu si dikur emrin tim shkruaje ti

nga engjell a djall Sun 28 Jun 2009 - 3:49

Fatkeqësia

Ndjekur nga Vetëvrasja mizore,
Përmes qyteteve të zbehta,
Fatkeqësia endet, na përgjon,
Pranë pragjeve tona të frikësuara.
Atëherë ajo kërkon prenë e vet ;
Rinia, në gjirin e gëzimit,
E dëgjon, psherëtin dhe venitet ;
Siç në kohët ku gjethja bie,
Plaku zbret në varr,
Pa zjarrin që e ushqen.

Ku të shkosh ? Mbi pragun e derës sime
Fatkeqësia, një ditë, është ulur ;
Dhe qysh atëherë e mbaj me vete
Përmes ditëve të mia të zymta.
Në diell dhe në terr,
Ngado krahët e saj funebër
Më mbulojnë si një mantel i zi ;
Me dhimbjet e mia krahët e saj të pangopur
Më shtrëngojnë ; dhe duart e saj të zbehta
Mbajnë thikën mbi zemrën time.

Jetën time ua kam hedhur shijeve,
Qejfit i buzëqesh ;
Dhe të marrët, shokët e mi
Admirojnë lumturinë time.
Vetë unë, naiv në gëzimin tim,
Dehi zemrën time, mbytem
Në dallgët e një mburrje të qeshur ;
Por Fatkeqësia përballë fytyrës sime
Ka kaluar : e qeshura shuhet,
Dhe balli im përsëri në zinë time.

Më kot u kërkoj festave
Shkëlqimet e tyre të para,
Zemrës sime disfatat e vogla
Dhe magjepsjet e turbullta :
Gogoli futet në valle ;
Duke rënë ritmikisht,
Ai lag dheun me lotët e tij,
Dhe nga sytë e mi që mashtrojnë pritjen,
Kalon koka e tij e neveritshme
Midis ballesh të zbukuruar në.

Ai më flet në heshtje,
Dhe netët e mia dëgjojnë zërin e tij ;
Nëpër pemë ai kolovitet
Kur unë kërkoj prehjen e drurëve.
Në rrëzë të veshit ai më psherëtin ;
Sikur të ishte fryma e fundit e një të vdekshmi :
E tmerruar tkurret zemra ime.
Drejt yjeve ngrihet syri im,
Por ai sheh të varet shpata
E fatalitetit të lashtë.

Mbi duart e mia koka ime e përkulur
Beson të gjejë gjumin e pafajshëm.
Por, mjerisht ! ajo më është fshehur,
Lulja e saj në vazon të argjendtë.
Përgjithmonë ajo më është grabitur,
Mungesa e ëmbël e jetës ;
Kjo banjo që freskon ditët ;
Kjo vdekje e shpirtit të cfilitur,
Çdo natë tek të gjithë e shpërndarë,
Gjumi më ka ikur përgjithmonë

Ah ! meqë një zgjim i përjetshëm
Djeg sytë e mi gjithmonë të hapur,
Eja, O Lavdi ! kam thënë unë ; zgjoje
Jetën time të zymtë me gurgullimën e vargjeve.
Bëj që të paktën këmba ime e zhdukshme
Të lerë një gjurmë mbi rërë.
Lavdia ka thën : "Bir i dhimbjes,
"Ku do ti që unë të të çoj ?
"Dridhu ; nëse të pavdekësoj,
"Unë pavdekësoj Fatkeqësinë."

Fatkeqësi ! oh ! çfarë dite e bardhë
Do të fitojë mbi tërbimin tënd ?
Cila dorë e mirë dhe e fortë
Do të të shkulë nga zemra ime,
Dhe në këtë llavë të zjarrtë,
Për mua fisnikërisht e pakujdesshme,
Duke mos nguruar të zhytet,
Do të guxojë të kërkojë në flakë,
Me forcë të kapë aty shpirtin tim,
Dhe ta nxjerrë larg, larg rrezikut ?

nga engjell a djall Sun 28 Jun 2009 - 3:55

Parandjenja

Po, sërish do ta shoh, e ndjej, kam fort besim
Më digjet balli zjarr, kam gaz dhe kur lotoj
Dua të flas, mbaj vesh, pres...ogur për shirtin tim!
Dhe ajri ësht' plot shpres' dhe më ndjell gezim
Tek më drithëron thotë do vijë këtë herë
Dhe n’ëndërr m’u fanit dhe orën sikur e di
Dhe ky pëllumb i egër që sillet nëpër erë
Pse vallë do vij tek unë në s’bije Dashuri?
Dhe ky libër që më flet…Ah! S’ditkam të lexoj?
Se fjalët ndrrojnë vend dhe tok më thonë “Do vijë”
Dhe qesh posi femijë sa nis edhe vajtoj
O Dashuri, ja shpresa që yllin do ma ndrijë

nga engjell a djall Sun 28 Jun 2009 - 4:02

Trishtim

Një trishtim në sytë e tu të dallgëzuar

si lagështia e shiut,

që përshkon qiellin,

si pellg i pafund,

i elektrizuar dhe i ngrirë.

Qarkullon në fjalë trishtimi

dhe befasojnë poezinë.

nga engjell a djall Sun 28 Jun 2009 - 19:54

Si t'ia bej me lotet

Si t'ia bej me shiun,
por si tia bej dhe me lotet,
qe derdhen rreke ne poemat e vajzave
poetesha dhe heperhe jopoetesha,
se s'eshte menduar asesi nga bashkite
per grumbullimin e rrjedhave te loteve,
te loteve dhe te dhembjeve,
ne mbreterine e dashurive,
te lumtura qofshin a fatkeqe.

Si t'ia bej me shiun,
por si t'ia bej dhe me lotet,
qe vijne e me perplasen
heshturazi mbi qelqe.

nga engjell a djall Sun 28 Jun 2009 - 19:55

parajsa jon shkruajti:Si t'ia bej me lotet

Si t'ia bej me shiun,
por si tia bej dhe me lotet,
qe derdhen rreke ne poemat e vajzave
poetesha dhe heperhe jopoetesha,
se s'eshte menduar asesi nga bashkite
per grumbullimin e rrjedhave te loteve,
te loteve dhe te dhembjeve,
ne mbreterine e dashurive,
te lumtura qofshin a fatkeqe.

Si t'ia bej me shiun,
por si t'ia bej dhe me lotet,
qe vijne e me perplasen
heshturazi mbi qelqe.

shum poezi e madhe

nga Sofie Malaj Mon 29 Jun 2009 - 4:02

Larg

Një herë në vit vij në atdhe
Një herë.
Çdo vit plot njerëz më s’i gjej,
S’i gjej!
Fëmijë, të rinj, shoh për herë të parë,
Të paparë.
Një herë në vit vij në atdhe, çdo herë më shumë,
Si kalimtar…!

nga engjell a djall Thu 21 Oct 2010 - 7:34

Më lehtë keni qenë armiku im

Mbaj mend të vërtetën
Në ëndrrën tonë për të marrë netë humbur manastir
Mënyrën se si ai shikoi në mua unë nuk do të harroj
Në sytë e të tjerë që unë nuk mund të jetojnë

Unë dua të ketë humbur në një këngë
Ju lutem më puth, unë çel si një lule n
N dëgjoni zërin tuaj thënë mua në pëshpërit
Shpirti im, dhe e thyen zemrën

Por tani unë qëndroj në këtë rrugë
Dhe rreth meje fotot e një jete
Në duart e copë e mia të fundit
Zemra ime nuk kontrolluar për të gjetur
Retë errësojë pikëllimin e mia
Lotët janë shi mi
Më lehtë keni qenë armiku im
Edhe pse dashuria është plagë

Mbaj mend heshtjen tonë
Kjo ishte dashuri, duhet, jeta jonë
Kontakt se djegur lëkurën time për të gjetur
Dhe e ëmbël për shijen puthje

Por tani unë qëndroj në këtë rrugë
Dhe rreth meje fotot e një jete
Në duart e copë e mia të fundit
Zemra ime nuk kontrolluar për të gjetur
Retë errësojë pikëllimin e mia
Lotët janë shi mi
Më lehtë keni qenë armiku im
Edhe pse dashuria është plagë

nga engjell a djall Tue 26 Oct 2010 - 9:53

Gëzuar ditëlindjen!

Kam mbledhur një buqetë me lule të vogla
të pranojë për vajzën time dhe të ju them këngë.
Unë ju dërgoj buqet zambakëve lumturi per vogelushen
dashuri të gjitha llojet p 'për ju.

A jeni një vajzë e bukur vajzë dhe e embel
Unë jam duke kërkuar për mjekim për të menaxhuar të.
Një buqetë unë po ju dërgoj në erë
jo kurrë mua që të heqin dorë per dashurin.

Tuaj të dërgoni dhe aromat e luleve me te bukura
[color:0056=#000]për të bërë ju vajzën time të më dojë.
Një bandë e kolona juaj e ju në erë

jo kurrë mua që të heqin dorë prej mallit.Dëgjo
Lexo fonetikisht

[url=http://www.google.com/dictionary?source=translation&hl=sq&q=Ετσι λοιπόν η σελίδα μας σήμερα θα αφιερώσει σε όλους τους ερωτευμένους ένα ερωτικό ποιηματάκι του Κώστα Μάντζαρη. χρόνια Πολλά!!! Ενα μπουκέτο μάζεψα απο μικρά λουλούδια να στα χαρίσω κόρη μου και να σου πώ τραγούδια. Σου στέλνω κρίνους μούσμουλα και γίουλια μυρομένα λογιών λογιών γαρούφαλα π’ αρέσουνε σε ΄σένα. Είσαι κορίτσι όμορφο κορίτσι πενεμένο ψάχνω να βρώ το φάρμακο για να σε καταφέρω. Ενα μπουκέτο σου ΄στειλα εσύ να τα μυρίσεις να μην μ’ απαρνηθείς ποτέ και να μ΄αλησμονίσεις. Σου ‘στειλα και αρώματα λουλούδια μυρομένα για να σε κάνω κόρη μου να αγαπάς εμένα. Ενα μπουκέτο σου ΄στηλα εσύ να τα μυρίσεις να μην μ’ απαρνηθείς ποτέ και να μ΄αλησμονίσεις. &langpair=el|sq][/url]

nga Sponsored content

Poezi nga Sofie Malaj.!

Poezi nga Sofie Malaj.!

Re: Poezi nga Sofie Malaj.!

Re: Poezi nga Sofie Malaj.!

Re: Poezi nga Sofie Malaj.!

Re: Poezi nga Sofie Malaj.!

Re: Poezi nga Sofie Malaj.!

Re: Poezi nga Sofie Malaj.!

Re: Poezi nga Sofie Malaj.!

Re: Poezi nga Sofie Malaj.!

Re: Poezi nga Sofie Malaj.!

Re: Poezi nga Sofie Malaj.!

Re: Poezi nga Sofie Malaj.!

Re: Poezi nga Sofie Malaj.!

Re: Poezi nga Sofie Malaj.!