Tekste kengesh!

First topic message reminder :

Blero - Crazy ( Me Leonora Poloska)


Ora dymbedhjet, e pres qe të më thrret.
Zerin tja degjoj, sa e dua ti tregoj.

Ende gjum nuk kam, edhe pse i lodhur jam.
Zemër ku je, zemër ku je.

Ajo dit dot vi, të jemi bashk të dy.
Të puth e perqafoj, me ty gjith jeten ta jetoj.


Refrain:
Crazy, ti mke bo Crazy
engjulli i jetes që kerkoj,
largesija sdua tna pengoj.
Crazy, të dashuruar,
as dit as nat sdo tna mjaftoj,
me ty dot jam gjithmonë,
pergjithmonë, pergjithmonë.


Menyra se si flet, me syt e tua vet.
Shpirti po me qan, vuaj që nuk të kam prahan.

Mendje mke blloku, krejtsisht ke ndryshu.
Jo s'të kam harru, gjdo dit më shum të du.

Ajo dit dot vi, të jemi bashk të dy.
Të puth e perqafoj, më ty gjith jeten ta jetoj.


Refrain:
Crazy, ti mke bo Crazy
engjulli i jetes që kerkoj,
largesija sdua tna pengoj.
Crazy, të dashuruar,
as dit as nat sdo tna mjaftoj,
me ty dot jam gjithmonë,
pergjithmonë pergjithmonë.

e ka mesu kacurelja Anglishten si majmuni harabishten hahahahhah

Elita 5 - E urrej shiun


Ne kitare teli i KEPUTUR
ndali kengen me te bukur
por s'e ndali shiun ne ket qytet

Ku je buza e paputhur
dashuria ime e humbur
n'mes te rruges une po
lagem vet

I harruar si nje leter e djegur
ne ket rruge pa
adrese kam mbetur ....

( Refreni )

E urrej shiun kur bije
se nje here ma fiku nje zjarr
nje zjarr dashurie

I urrej lotet e mi
sepse i ngjajne nje shiu
qe me ndau nga ty

Dashuria ish dikur
mbet kornize pa piktur
qe askund.. nuk e shoh ne mur

I harruar si nje leter e djegur
ne kete rruge pa adrese kam mbetuuur

(Refreni )
E urrej shiun kur bie
se nje here ma fiku nje zjarr
nje zjarr dashurie
I urrej lotet e mi
sepse i ngjajne nje shiu
.....

(Refreni)
Urrej shiun kur bije
se nje here ma fiku
nje zjarr nje zjarr dashurie
I urrej lotet e mi
sepse i ngjajne nje shiu
qe me ndau nga ty

Ti ndoshta ishe nje rrufe

qe erdhe shpejt oooooo
dhe kur shkove nuk e dita as e di
por Kengen edhe shpresen
i le te treten neper shi ......

Se pranon por jam shum i sigurt

qe ja fale buzet tjeter kujt,

më mir paska qen mos me kalu

me ty ,

se pranon por shihet n'syt e tu

mezi paske prit me u nda me mu

tjeter kush ne zemren tende tash

ka hyyy....


Para meje qaje si femije

duke pritur lotet qe ti fshij,

duke pritur qe ti harroj krejt,

mu afrove dhe me the ngadal

smund te jemi si ishim me pare,

se besoja por ishte e vertet,

shpinen mos ma kthe

aaaaaa mos me le

aaaa.

MARTESAT E DHUNSHME SHQIPTARO-SERBE
Prej kur Fuqitë´e Mëdha ia ndanë Serbisë tokat shqiptare,Serbia nuk la formë
krimi pa bërë mbi shqiptarët si:përndjekëjet,burgosjet,maltretimet,vrasëjet,masakrimet e deri
te cënimi i moralit shqiptar,i cili për shqiptarët ishte i pa durueshëm,dhe herdo-kur shqiptarët janë hakmarrur për këtë.
Se si ndodhi grabitja e dy vajzave të bukura shqiptare nga bandat çetniko-sërbe në Komunën e Dardanës,më së miri ju njeh
kënga e Demir Krasniqit,që po ju japim në vazhdim:

KËNGA E LOTË VAKUT
(Fragment)
(SELMAN VOKSHI-DEMIR KRASNIQI)

O,n´vitin nanqind e dymbdhetë
Nga Maroca dhjetra vetë,
Të gjithë çetnik të përbetuem,
Prej Koicës të frymëzueem,
Të përzier me gjandarë,
Kishin ra te guri i Bardhë,
Kishin shkue drejt sokakut,
Te shtëpitë e djemve t´Vakut,
Shpejt e shpejt i kishin djegë,
E pastaj ishin tërhjekë,
Kishin djegë krejt nji fshat,
Pa u pasë hile as hak,
Kishin shkelë gjarpërin në bisht,
Që më vonë do tú mblidhte gisht.

O;n´vitin nanqind e trembëdhjetë,
Ai Koica me shokët e vet,
E kishte thyer nji adet,
Pat vendosur për herë të parë,
Të bëhet mik,me shqiptar,
Ti grabis dy vajza t´reja,
Hej,që aspak s´ja bante feja.

O,kishin shkue menjiherë,
Në katundin KRANIDELL;
Me xhandar e oficer,
Me spiunë e kriminel,
Halit Qehajen e rrethojnë,
E kërcnojnë e keqtrajtojnë,
Njanen vajzë po ja kërkojnë,
I kanë hy n´shpi e oborr
Hej,ja kanë marrë Ajshen me zor.
O,pastaj shkojnë në Kremenatë
Me i marrë Ajshes nji kunatë,
Kishin shkue drejt sokakut,
Te shtëpia e SYLË HASKUT;
Errethojnë e keqtrajtojnë,
Krejt familjen ja trishtojnë,
-Ja Hamiden kem me marrë,
Ose gjithëve u djegim n´zjarrë!
E rrëmbejnë çikën nóborr
Hej,dhe e nisin me dasmorë!

O,ju derra ju vraftë rrufeja,
Ku po i qoni ato të reja?
O,ju derra ju djegtë mortaja,
Ju mallkon Halit Qehaja!
O,ju derra ju djegtë flaka -
Hej,ju mallkon fort KREMENATA!

O;Hamiden e Ajshen pa u njoftë fare,
Dy robnesha,dy shqiptare
Dy të reja,dy të ngrata
Në Sërbi i zuni nata!
Dy malësore por si drita,
Në Sërbi i zbardhi dita!


O,vazhdon dasma te Koica
Me lahuta e me mezhnica,
Ai Koica i Papoviqëve
Mirë se erdhët u thotë miqëve!
Mbushin gotat me shlivovicë
"Përhajr juve o Papoviqë,
Hej,na vjen mirë që u bamë miq!


O,kështu flisnin do të marrë
Që në dasëm kishin ardhë,
Që thojshin se janë shqiptarë
Kishin n´krye plisa t´bardhë,
Kishin que edhe peshqesh-
Dy.tri dhen,dy-tre desh...


I vraftë reja n´pikë të ditës
Hej"Prijatelat" e Kojicës!


O,vitet vinin edhe shkonin,
Ato t´mjera sí harronin,
N´vitin nanqin e gjashtëmbdhetë
Ishin rritë tre djem t´vërtetë,
Kishin mbushë nanumbdhjetë vjet
Te tre ishin prej Gollakut,
Te tre ishin prej nji gjakut,
Te tre ishin nipa t´Vakut,
Hej,vendit t´vet që i dalin hakut!

O,te tre djemt ishin shqiptarë,
Te tre bajshin plisa t´bardhë,
Të tre ishin djem beçarë,
Nji oxhak-kusheri t´parë
Të tre ishin të nji fisi:
Hej,Lota,Shuti e Latifi!

O,nji ditë dalin n´Bjeshkë të Madhe
Me pre thupra për livadhe
Me pre thupra me thurë gardhe
Dikur vonë djemt ishin lodhë
Ishin ulq pak për me u çlodhë,
U afrohet nji njeri
Ua sjell nji lajm të ri:
"Sod Kojica kish me ardhë,
Në shtëpi e kish nji"Sllavë"!
Të lumtë goja,o dashamirë,
Hej,për kët lajm kaq të mirë!

O a nguet o kusheri?
Ju thotë Lota djemve tri!
-Banu gati se po shkojmë
"Sllavën" §mikut" tía urojmë!
Aj Latifi,ju kish drejtue:
"A bre Lotë,fort jam untue!"
"O,Latif prit edhe pak,
Pa shtrengoe pak at bark
Hej ,se Kojica na kthen darkë!"

O,kishin shkue si petrita,
Kishin zanë mirë nja tri prita,
Kishin pritë nji kohë të gjatë,
Kishin pritë deri n´mes natë
E dikur Kojica kish dalë,
Para derës ishte ndalë,
E po i lmojke te dy faqet,
Hej,e po i dredhke pak mustaqet!...

O,nát moment tri pushkë kërcasin,
N´ball e n´fyt po ma godasin!
Pushka e parë e trimit t´Kikës,
Ishte zbrazë në ball t´Kojicës!
Dy të tjerat n´gropë të fytit,
Hej,ken t´Shutit e t´Latifit!

O,futen mrena por si era,
Për mej nxjerrë ato të mjera,
Ajshja n´derë ishte mbështetë
Mirë po i pritë vllaznit e vet:
O,ju vllazen më dëgjoni;
jU;Hamiden mos e kërkoni,
ka dy vjet që e kanë varë,
Hej e kanë varur në nji litar!

O,marrin Ajshen,shkojnë përpjetë,
Pak të lodhun,pak pa fjetë,
N´Kranidell po shkojnë të tret
Po e çojnë Ajshen n´shpi të vet!
"Dil Halit e merre çikën
O,dil Halit,se e vramë Kojicen!"

O del Haliti,burr dai-
"Ju lumtë dora,djemt e ri,
Për guxim e për trimni!
Po nga jeni djem të mi
Që luftoni nëpër Serbi?"
Të tre jemi prej Gollakut.
Të tre jemi prej nji gjakut
Të tre jemi nipa t´Vakut,
Vendit tonë i dalim hakut!
Të tre jemi të nji fisi-
Hej,Lota,Shuti dhe Latifi"..


O,thërret Haliti si vetima:
"Hej lum vendi që ka ksi trima!
O,ju trima,ju shqiptarë,
Gjithmonë qofshi faqebardhë,
Sod ju ftyrën ma paski zbardhë.
Për këtë bijë qq e paski marrë!
Për këto motra që nxorët hakun.
E nderuat krejt Gollakun!
Nderuet trimat,Skënderbeun
Nderuat kombin dhe atdheun!
Ju luftuat si kreshnik-
Unë me ju do t´baahem mik!
Cili asht prej jush i parë
Cili asht prej jush beçar,
Cili don Ajshen me marrë
Hej,mej dhanë Zoti jetë të mbarë?!"

O,atëhere djemt ishin ngushtue,
Edhe Lotës ju kanë drejtue:
"Ti ke mbushë Lotë njizet vjet,
Ti je trimi i vërtetë,
Ajshja ty po të përket,
Për ty paska qenë kysmet!"
Qesin pushkë pesë herë në ajr-
Hej,zgjate doren,o t´qoftë për hajr!".

MBARË GOLLAKU PO QANË ME LOT

O, mbarë Gollaku po qanë me lot-e,

Ku e kam popullatën sot-e ?!

Ku e kam , o, e ku m’ ka mbet-e,

A po e shihni se çka m’ ka gjet-e?!

Ikën njerëzit e m’ kanë lanë vet –e,

Gjysa ikën e shkuen n’ qytet-e ,

Gjysa ikën e shkuen n’ gurbet-e,

E me mue askush nuk mbet-e !

O, ja kthyen shpinën vatrave t’ hinit,

Ja lanë t’ zbrazëta tabet kufinit ,

Janë tha pemët me degë e fleta ,

Sa shtëpi , o, janë mbet të shkreta ?!

Arat ku ishin grunajat –

I mluen kaçat edhe kërpnajat !...

E livadhet me barë gjelbërime –

Janë mbushë therra , o, për trishtime !

O, nuk sheh njeri n’ ara e n’ livadhe ,

Nuk sheh nuse me pshellak – alle !

Shkollat t’ zbrazëta , o, buzë rrënimit,

Nuk kanë nxanës , o, për orë të mësimit !

Dhe xhamijat ,o , kanë mbet thatë –

Nuk kanë hoxhë , as nuk kanë xhematë !

E shitoret ku blejshim harqe –

Tash janë mlue me therra kaçe !



O, krejt rrugicat nëpër katune –

I mluen therrat , o, të pa fune !

E mullinjtë , ku drithna kem blue –

Me themele , o, janë rrënue !

Ku kullotshin, o, lopë e dele –

Mbushë kaçuba , janë ba zabele !

Nuk ka dele, as nuk ka grigja ,

Nuk ka edha, as nuk ka kingja !

O, ato hije ku bajshin mriza –

Tash janë mbushë , o, plot me murriza !

Krejt çobanët ja kthyen shpinën pyllit –

S’ ka ma kangë , as lojna të fyellit !

S’ ka torishta , as s’ ka pojata ,

S’ ka baçica me bistekë t’ gjata !

E qilerët janë rrënue krejt-

S’ ka ma djathë , tamël , as bylmet-e!...

O, odat ku pritej mysafiri –

Janë mbushë mana e janë mbushë fieri !...

Lojnat tona tradicionale –

Tash poj luejn , o, ujqit ndër male !

S’ mund ta gjesh ,o, ma as nji mik –

Me luejt s’ bashku , o, dogërxhik !

S’ ka qylyma , çerga , as jana ,

S’ ka tepsi , o, me luejt filxhana !





O, kur të djeg , o, zemra prej mallit –

S’ ka njeri që i bjen kavallit !

Nuk ka llama , nuk ka gaznica ,

Çiftelia, o, as mezhnica !...

Nuk ka magje , nuk ka polica ,

S’ ka gjyveça , as kalanica ,

S’ ka kusia, o, as tepsia ,

Nuk ka saç ,o, për me pjekë flija !...

O, nuk ka dasma , gzime , as qefe –

Nuk ka çika qi knojnë me defe !

Nuk ka nuse , as nuk ka bija ,

Nuk ka krozhe , o, me qershia !

Nuk mbledh kush ma molla, as dardha ,

Nuk ka çika me shami t’ bardha !

Nuk ka pjeshka , as nuk ka kumlla ,

Nuk ka ma , o, jelek me sumlla !

O, nuk ka t’ parnë, o, n’ pranverë, as n’ vjesht-e ,

Nuk vijnë bijat ma me kuleç –e ,

Nuk ka bukë , o, t’ pjekne n’ çerep-e ,

Nuk ka thmi ty u përkundë në djep-e !

Nuk ka kunguj t’ pjekun n’ oxhak ,

Nuk ka molla , o, me pshellak ,

Nuk ka tamël ,o , me kajmak-e,

Nuk ka lojna , as guracak-e!...





O, s’ ka qëndisje , oja me grep-e ,

S’ ka çeiz , as pëlhurë në vek-e !

S’ ka Shin Gjergj , as nuk ka luhaja ,

S’ këndojnë çikat ma :”Shkojmë te daja!”

S’ ka korshiqe, as bletë në hoje ,

S’ ka bunarë, o, as ujë në kroje...

Nuk ka lugje , as nuk ka gurra ,

S’ ka kuvende , as nuk ka burra !...

O, nuk ka dasma ma në Gollak-e ,

S’ ka oxhaqe , as kryeplak-e ,

Nuk ka krushqi , o, me bajrak-e ,

Nuk ka nuse , o, me duvak-e !...

Nuk ka bulla , as nuk ka krushq ,

Kerre t’ nusev’ – qylyma t’ kuq !

Nuk ka tanta , as nuk ka lama ,

S’ ka vrapime , o, për mahrama !

O, mbarë Gollaku po lëshon kushtrim –e,

Mos më leni t’ vetëm jetim-e ,

Ju mos hini n’ gjynah me mue ,

Se kështu se kam meritue !

Nëpër shekuj , o, kam qëndrue ,

Luftë mas lufte , nuk jam dorzue ,

Shumë herë malet mu kanë djegë flakë ,

Shumë herë toka mu ka përgjak-e!...





O, kthenu n’ toka t’ stërgjyshve tuj-e,

Mos më leni n’ vetmi të vuj-e ,

Se kjo tokë , juve , ju ka rrit-e,

Kjo Malësi , o, ju ka dhanë drit-e ,

Se ky ujë , o, ju ka dhanë gjak-e,

U ka ba trima për bajrak-e !

Janë do vorre , o, ren mas reni ,

Që kanë ra , o, n’ mbrojtje t’ këtij veni!

Për ata , o, që i harrojnë –

Herë do kurë , o, do t’i mallkojn-e !

O, motra e vllazën , o, të nji gjaku ,

Shumë të fala ju banë Gollaku ,

Gjithë ku jini , o, ju malësor-e ,

Në Kosovë edhe n’ diaspor-e !

Shumë të fala ju banë Tugjeci ,

Gëmica , Sfirca edhe Zajçeci ,

Gjithë Meshina dhe Feriçeva ,

Krejt Strezoci edhe Krileva .

O, t’ fala u banë Poliçka e Zarbica ,

Gjithë Makreshi e Kosovica ,

Velegllava edhe Lajçiçi ,

Gjithë Lisocka , Zhuja e Shahiqi

Dazhnica , Magurja e Gjyrisheci ,

Kremenata e Dabisheci ,

Gjithë Leshtari e Gllogovica ,

Graxheniku e Rahovica .



O, t’ fala u banë Mramori e Grashtica ,

Keqekolla e Prapashtica ,

Hajkobilla edhe Braina ,

Gjithë katunet tej te Prishtina .

Novo Bërda e gjithë Mareci ,

Gjithë Koliqi edhe Nisheci ,

Gjithë Mërkoja e Ballabani ,

Kalatica edhe Orllani ...

O, gjithë katunet emër për emër ,

Ju bajnë t’ fala , o, me gjithë zemër !

Kisha qef , o, krejt mej përmen-e ,

Por janë shumë e s’ pom bien n’ men-e!

Por ata që i kam harrue ,

Shumë ju lutna , mos me u idhnue !

Mos ma merrni , o, për qëllim ,

O, se ju knova , o, për kujtim –e !



Gjilan, më 14.09.2009. Demir KRASNIQI

Poeti, piktori, artisti, intelektuali, strategu luftarak, komandanti i Brigadës 138 i UÇK-ës, dhe dëshmori i luftës së Kosovës, legjenda e shiptarizmit Agim Ramadani –Katana, lindi në fshatin Zhegër të Komunës së Gjilanit, me 3 maj të vitit 1964. Rrjedhë prej një familje të arsimuar fshatare, por e djegur për Lirinë dhe çështjen kombtare. Shkollën fillore e kreu në vendlindje, të mesmen në Gjilan. Studimet në Poeti, piktori, artisti, intelektuali, strategu luftarak, komandanti i Brigadës 138 i UÇK-ës, dhe dëshmori i luftës së Kosovës, legjenda e shiptarizmit Agim Ramadani –Katana, lindi në fshatin Zhegër të Komunës së Gjilanit, me 3 maj të vitit 1964. Rrjedhë prej një familje të arsimuar fshatare, por e djegur për Lirinë dhe çështjen kombtare. Shkollën fillore e kreu në vendlindje, të mesmen në Gjilan. Studimet në Akademinë Ushtarake – drejtimi i komunikacinit në Zagreb të Kroacisë. .


Mjeshtri i madh dhe pedagogu ynë i shquar që njeh mirë muzikën popullore Demir kRASNIQI është
fenomen i rrallë ndër këngëtarët tanë të të gjitha kohërave,i cili zë vend meritor në lëmin e muzikës dhe krijimtarisë,që me mjeshtri këndoj të gjitha zhandret e muzikës tonë,krijoi tekste origjinale këngësh,i komponoi ato dhe i nguliti
në zemrat e gjeneratave tona,si brumin më të çmueshëm të thesarit tanë
popullor.Ndër të gjitha këngët e opusit të vet dhe ato janë mijëra,Demir Krasniqi rëndësi të posaçme krijuese u ka kushtuar këngëve historike,të cilat ai i këndon me dhembje,duke përjetuar dhimbshëm rënjen e trimave tanë për çështje të mëdha,por duke ngritur heroizmin e tyre mes këngës,brezave u mbjell në gjak dashurinë ndaj këngës
ndaj atdheut dhe ndaj historisë kombëtare.
Në përmbledhjen e librit të tij"KËNGË KRISMASH LIRIE";Demir Krasniqi dominon me tematikën historike,mbi dyzet këngë kushtuar fatit që e përcolli kombin tonë,personaliteteve heroike që ranë në fushën e nderit për çështjen tanë të madhe.

si:Kasaphanja e Prapashtices,Idriz Seferit,Mulla Idriz Gjilanit,Lot Vakut,Trimat e Tupallës,Selami Hallaqit,Mustafë Hoxhës,Asllan Ajetit,Zijah Shemsiut,Behlul Klaiqit,Kadri Zekës ,Rexhep Malës dhe Nuhi Berishës,Jam ushtar i Dardanisë,e shumë figura tjera të ndritura kombëtare,por ne po ndalemi të shtjellojmë më gjërsisht këngën:

AGIM RAMADANI-KATANA

(DEMIR KRASNIQI)

Poeti, piktori, artisti, intelektuali, strategu luftarak, komandanti i

Brigadës 138 i UÇK-ës, dhe dëshmori i luftës së Kosovës, legjenda e shi
ptarizmit Agim Ramadani –Katana, lindi në fshatin Zhegër të Komunës së G
jilanit, me 3 maj të vitit 1964. Rrjedhë prej një familje të arsimuar f
shatare, por e djegur për Lirinë dhe çështjen kombtare. Shkollën fillore e kreu në vendlindje,
të mesmen në Gjilan. Studimet në Akademinë Ushtarake – drejtimi i komu
nikacinit në Zagreb të Kroacisë. Për Agim Ramadanin duhet të shkruhet shumë dhe shumë,por ne
po e japim përshkrimin e jetës dhe veprës së tij me këngën e bukur që i kushtoi këngëtari ynë i shquar Demir Krasniqi.



Ndjeu Evropa,u dridh Ballkani,
Nga drangojt e shqiptarisë
Është tërmet,a është vullkani
Që çan bjeshkët përmjedis?


-Sështë tërmeti as vullkani
Është Ushtria Çlirimtare
I prinë Agim Ramadani
Thejnë kufijt n´trojet shqiptare.
Agim Ramadani
Gjoksin Titanik
Me fuqi luani
Doli ai kreshnik.

Agim Ramadani
Lufton si rrufe
Strateg ndër beteja
Diell për atdhe!


Vijnë djemnia gjithëshqiptare
Ngjiten kreshtave të Pashtrikut
Kundër forcave barbare
Dhëmbë për dhëmbë kundër armikut.



Epopeja legjendare
Tha se u ngjall ai Skënderbeu
Më 9 prill në fshatin Koshare
Përgjithmonë kufijt i theu.



Krenohu moj Zhegër
Le të këndoi Gjilani
kolosin me emër
Agim Ramadani!
Simbol i trimërisë
Piktor e poet,
Ra náltar t´lirisë
Legjendë e gjallë mbet

Agim Ramadani
O,Agim Katana
Lum që t´pat vatani
Lum që t´rriti NANA.

MEHMET KRILEVA

Bijë e bija nga Gollaku –

Janë t’ një fisi , janë t’ një gjaku .

Ndër shumë trima nga këto treva –

Do t’ përmendet Mehmet Krileva .

N’ atë Malësi të Gollakut –

U lind shtylla e konakut ,

Që do t’ njihet nga këto treva ,

Burrë me famë Mehmet Krileva !

Që kur ishte Mehmeti i ri –

Kishte etje për dituri ,

Në shpirt kishte atdhedashuri ,

N’ zemër kishte trimëri .

I gjithë populli n’ atë Malësi –

E pranonte me ngrohtësi .

I tillë ishte Mehmet Cakolli –

Birë i dashur i këtij trolli .

Por për famë që i dhanë këto treva –

Populli i tha : Mehmet Krileva .

Bijtë që thithin gji n’ nanë - trimen ,

Nderojnë fshatin dhe krahinën !

Përmes këngës , nëna i rrëfeu –

Herët mësoi si duhet atdheu ,

Herët mësoi si duhet miku ,

Herët mësoi si urrehet armiku !

Herët mësoi çka është pushtuesi ,

Ç’ është mizori e uzurpuesi !

Herët mësoi çka është robërimi ,

Shtypja, burgjet dhe regjimi !...

Herët mësoi çka janë përndjekjet ,

Rrahjet, vrasjet edhe djegiet ...

Qysh i njomë n’ moshën rinore –

U frymëzua n’ çështje madhore !

N’ shpirt e brente rënd mashtrimi,

Që ushtrohej nga regjimi –

Mbi shqiptarët e këtij trolli ,

Që i priste Anadolli!

Nga shqiptarët bëhej spastrimi –

N’ Kosovë bëhej kolonizimi !

N’ tokat tona brez me brez –

Vinin serbë e malazezë !

Arsimdashësi Mehmet Krileva –

Për shqiptarë kishte shumë brenga !...

Se regjimi i poshtëruar –

Shumë shqiptarë kishte varfëruar !

I ka lanë t’ pa arsimuar –

Nën robërimin e verbëruar !

Për të drejta e për shqiptarë –

Ngrehte zërin ndër të parë !

I gjithë rrethi e popullata –

E nderonte me urata !

Pse punonte për vatan –

Delegat u zgjodh n’ Gjilan .

Përfaqësimi prej gjithë rrethit –

Populli i dha besim Mehmetit !

Këtë besim me vullnet fisnik –

Gjithmonë popullit i mbet besnik .

Por, Mehmeti ishte bujarë ,

Mësues i popullit - vullnetarë ,

N’ popullatë t’ pa arsimuar –

Shkrim- leximin për t’ ua mësuar!

Çka ka thanë Azem Cakolli –

Si Mehmetin , nuk lind ma trolli !

I guximshëm , burrë i vyeshëm ,

N’ ideale i pathyeshëm !

-N’ atë botë terri kur s’ kish arsim –

Ai, na i mësoi shkrim e lexim,

Gjeografi e histori ,

Matematikë për llogari...

-Kështu na mësonte Mehmet burri,

Verës shkruanim mbi rrasa guri,

Dimrit shkruanim mbi shtresa bore,

S’ kishim lapsa , as fletore !...


Shpesh Mehmeti ka rrëfye –

Popullit tim du’ me i shërbye !

S’ dua grada , as pozitë –

Dua populli të shohë dritë !

Në muajin Prill , Dyzet e Pesë –

Një detyrë iu dha me besë ,

Që t’ merr pjesë si delegat

Me shqiptarë në Beligrat !

Përfaqësuesit e shqiptarisë –

I pret Mareshali i Jugosllavisë .

N’ atë takim – Tito i ka pritë ,

Për t’ ia shprehur pakënaqësitë !

Ia thanë Titos, ashiqare –

Gjithë problemet kosovare ,

Për veprimet antishqiptare ,

Që ushtrojnë forcat qeveritare !

Për të mirë i mbante shpresa –

Ia dorëzuan shtatë kërkesa !

N’ emër t’ popullit të Kosovës –

Ish kërkesa e vetëvendosjes !

Para Titos – ballë për ballë ,

Mehmet Krileva , mori fjalë :

“Tokat tona kosovare -

Janë të lashta toka shqiptare !...

Krajli serbë kobin na e soll –

Shpërngulë njerëzit n’ Anadoll !

Dhe me dhunë mbi tokën tonë –

Na e ka mbushë plot me kolonë !

Kështu ka bë ai regjim barbarë –

Diskriminim përmbi shqiptarë ,

Tue qitë taksa, tue qitë agrarë ,

N’ tokat tona porsi rrogëtarë !

Ne punonim si rrogëtarë ,

Kolonët rrinin si agallarë ,

N’ kafene pinin raki ,

Djersën tonë tue na e pi !


Na e kanë sjellë përherë kiametin –

Tue na e marrë krejt bereqetin !

Veç pak bukë na e linin n’ shpija –

Për t’ mos vdekur nga uria !

Kemi ardhur me ta thanë ndër sy –

Se prej jush kërkojmë drejtësi !

T’ jemi zotë në tokën tonë –

Që na i lanë stërgjyshërit tonë !

S’ do t’ punojmë ma për kolonë ,

Nga kanë ardhur , ata le t’ shkojnë !

Nga kolonët, nga kjo robëri –

Kemi mbet t’ gjithë në varfëri !

Kërkojmë shkolla për arsim –

Fëmijët tanë t’ marrin mësim !

Prej fillores e n’ fakultet –

S’ duam t’ jem analfabet !

Ne kërkojmë ta kem lirinë ,

Barazinë dhe drejtësinë ,

T’ jem të lirë, t’ jetojmë pa frikë ,

Jo, kolonët me na grabitë !

Në Kosovë, tash kur të shkojmë –

Na pret populli t’iu tregojmë !

Mezi pret populli me e ditë –

T’ ju tregojmë si na ke pritë ?!

Këto kërkesa , po s’ u shqyrtuan,

Dhe në jetë , po s’u zbatuan –

Do t’ shpërthejnë shumë pakënaqësi ,

Turbullira edhe ndasi !

Është dëshmua në histori –

Se shqiptarët s’ durojnë robëri !

Nuk duan mbretër , as krajli –

Duan t’ drejta dhe liri !”...

Shikon Tito, n’ mënyrë cinike ,

Me buzëqeshje ironike ...

Me dhelpëri diplomatike –

Premton kushte pikë pas pike !


Por metodat sllavo barbare

Dhe premtimet dhënë kosovarëve –

Delegatëve t’ Kosovës s’ shkretë ,

Shumë prej tyre iu kushtoi me jetë !

Por Mehmeti e dinte krejt –

Këto kërkesa do t’ kushtojnë shtrenjtë !

Para popullit kish dhanë betim –

T’ mbrojë kërkesat me çdo çmim !

Hiq shumë kohë nuk ka kaluar –

Këlyshët e OZNA-së e kanë helmuar !

Helmi trupin ia ka kallë –

N’ zemër t ’popullit mbet i gjallë !

Mehmet Krileva, ai atdhetar ,

Ishte guri themeltarë ...

Trasoi rrugën e lirisë –

Drejtë ditëve të pavarësisë !

N’ emër t’ popullit dhe lirisë –

Hyni n’ rrugë të pavdekësisë .

N’ ale me atdhetarë –

Ne , gjithmonë na banë krenar !

Gjilan, më 20.07.2010. Demir KRASNIQI

Në rikujtim të personaliteteve atdhetare:





HILMI KALLABA



Me dekret t’ Mbretërisë Shqiptare

Për një mbrojtje gjithëkombëtare

Në Gjilan për Myftini –

Mulla Idrizi u bë Myfti !



N’ Myftini , për sekretar –

Hilmi Kallaba , ishte i parë ,

Patriot e besimtar ,

Mbi të gjitha : ATDHETAR .



Këta dy trima të kësaj ane ,

Në Bashkësinë Myslimane –

Me ambicie e aspirata ,

Mbanin shqip administrata !



Kurorëzimet e çifteve t’ reja –

T’ mbahen shqip , kërkonte feja !

Kush ka lindë e kush ka vdekur –

N’ Libra t’ Amzës , shqip kanë mbetur...



Në Gjilan , n’ “Atek Medrese “ ,

Linden xixat e një shprese –

Që n’ medresetë e Myftinisë

T’ mësohej n’ gjuhën e shqiptarisë !



Këtë kërkesë e shtroi më i pari –

Hilmi Kallaba , ai sekretari !

Aty , hasi në kundërshtarë –

Për gjuhë t’ huaja ishin ithtarë !...



Këtë ide , Hilmiu e nisi –

E përkrahu Mulla Idrizi !

Dhe kërkesa u jetësua –

N’ gjuhën shqipe për të mësua !



Hilmi Kallaba , po ligjëron :

“Po s’e mësuam , ne, gjuhën tonë –

Kush , pra, tjetër , do ta mësojë ?

Zoti i Madh, do t’ na dënojë !”



Çka ka thënë Hilmi Kallaba :

“Nuk jem’ turq , nuk jem’ araba !...

Jem’ të rritur n’ bukë e n’ kripë –

Do të shkruajmë e t’ flasim shqip !”...



Arsimdashësin e kësaj ane

E vranë forcat partizane ,

Në vitin Dyzet e Katër –

Për t’u hyrë shkijeve në hatër !...



S’ ka armiq , as s’ka tradhtarë ,

Që e vret arsimin shqiptarë !

Sa ka plumba e duar tradhtare –

Lindin TRIMA e ABETARE !

METUSH KRASNIQI – DAJKOCI



E kujtomë Metush Dajkocin –

Patriot – s’ mund t’ ia gjesh shoqin !

Ndër luftëtarët e qëndresës –

Është simbol i REZISTENCËS !...



Për kauzën gjithëkombëtare ,

Për bashkim trojesh shqiptare ,

Ku e la Mulla Idrizi –

Vazhdoi rrugën Metush Krasniqi ...



Ishte e qartë motoja e tij ,

Si për t’ vjetër , si për t’ rinj :

“Kush nuk lufton për LIRI –

Është gjykuar të rrojë n’ ROBËRI !”...



Atë flamur t’ Mulla Idrizit –

E kanë bartë shumë djem të fisit ...

Ndër ta ishte Metush Krasniqi ,

Që me gjak , SHKABËN qëndisi ...



Për flamurin tonë kombëtar ,

Flet Metushi, ai atdhetar :

“Këtë flamur me shenja t’ arta ,

E kem mbajt ndër gjenerata ...



E mbështollëm fort për trupi –

Nuk e lamë kurrë që të humbi !...

Nuk e lamë për t’u përdhosë –

Në duar trimash është përsosë !...



Këtë flamur do ta mbështetë –

Gjenerata Gjashtëdhjetë e Tetë...

Dhe me gjak t’ martirëve t’ ri –

Ky flamur ka për t’u ripërtëri !...



Këtu nuk ndalet epopeja ,

Amanet – gjeneratave t’ reja :

IDEALET T’ I KURORËZOJMË –

ZOGJTË E SHQIPES T’ I BASHKOJMË !”



Kështu ka thënë Metush Krasniqi ,

Ai gojë-ëmbël porsi fiqi ,

Që me mallë i mbylli sytë –

Për ta parë Kosovën n’ DRITË !...

ooo hajmedet po bon krejt vendi
per nje djal o nga kelmendi

per nje djal o bre nga kelmendi
lind e rrit o bre nga prizreni

lind e rrit o bre nga kosova
si qe rrit o zogu shqiponja

fjalen luft o kur e don vendi
emri ti o aziz kelmendi

heeej qysh kem thon e kem prit n`demostrata nau perzi
dhom per dhom me milici oo neper gjak kerkoj liri

ish i vogel loti i ra gjakun shokve kur jau pav per mbifitoj per flamur gjak o si lul kuqe mbi sokak

ni betim boni me zemer oj kosov ma i shtrejti emer a moj tok et`parve t`mi kam me qit ni pushk per ty oo edhet krajlit kam me ja shti

oo kur e ke dreqin mrena as ni her nuk t`knaqet zemra veq ni gjanshpirt na ka met qka ka rrjet e rrejt per jet brez mas brezi e mot masmoti oo gjak i paster kastrioti

dy tri vjet tu sjell pa pun ardh nje dit ne shpi e prun njefletthirrje leter ron si ushtar azizi shkon diku fell n`zemer serbis oonisi jeten e ushtris

si njeri i dores dyt mashum rregel ja kan lyp mashum rregel ma shumpun ma pak buk e ma pak gjum ma pak drejta dhe liri oo si shqiptari neserbi

e ni dit e hup durimin seter ron u prek azizi nau prek djalin`seter t`ron kur ja shan bre bab e nan oo krejt shqiptaret on e mban

dhe u hell si zot petriti pushken rajes ja grabiti tremedhjet plumatere goditi mos berdit shen ragovici biri shkines more shka ska zakonburri me sha ndaq me hyp ti n`shat kala oo plumi jem ty ka met vra

ka met vra ty neri tokes neri nanes neri motres mos me ra un en doren t`huj oo nje plum vetit po ja ruj

pa mall dert oo foli me goje
lamtumir o ti moj ti kosove
a moj tok e tparve tmije
e kam qit oo ni pushk per tye
edhet krajlit oo ja kam shtije
amanet moj motra ime
mos vajto oo ne ligjerime
mos vajto oo si qyqja ngure
jam ba shqipe me flamure
ti moj nan o mos u merzite
djali yt bre ty stka korite
se shqiptari oo e ka zakon
pa i vra dhet oo aj vet nuk shkon
veq nje gja oo du me ma fale
si nuk terdha o en shpi gjalle
pot vin krushkt o ne kon sharkise
nflamur tan oo ndasma t rinise
heey nzemer tokes
per hir tshqiptarisee.