NGA FADIL SHYTI

First topic message reminder :

Fadil Shyti
BESËPRERËVE

Revoltë ndaj atyre që veprojnë

kundër Ribashkimit të Shqipërisë!



Me një fytyrë dukeni,

Njëmijë fytyra i keni!

Si minjë labirintheve breni,

Të dështuar jeni!



Jeni të prapë o bukëshkalë!

Me qindra shekuj prapa,

Ecni mbi tokë, si të pa kokë,

Kurrë s´ecni me hapa!



Mashtrues të çoroditur,

Ah! Populli s´po ju njeh,

Juve, o të babëzitur!

Veçse sherrin ua sheh!



Mbaheni me krekosje,

Ngriteni me llafe të kota!

Prej veprave tuaja të poshtra,

Neveritet dhe çuditet bota!



Ju, e shkelni besën, nderin,

E përdhosni dhe flamurin,

Ju lirisë ia pini gjakun,

Atdheut ia prishni nurin!



Gjeni juaj monstër e keqe!

Atdheut po i sjellë veç kobe,

Nga prapakthimet kryeneqe,

Mbytë ideja juaj robe!



Deri kur o ju kokëderra,

Do t´ju shkojë kungulli mbi ujë?!

Të pakurriz, xhelatë përhera,

Jeni vënë n´shërbim të huaj!



Pa menduar e peshuar:

Vala popullin ku e qet,

Ju që shpikni dhe komb tjetër,

Një komb jemi or të shkretë!



Shqipëria e RIBASHKUAR,

Ore horra ju pengon,

Se pastaj nuk mund ta zhvatni,

Pasurinë e atdheut tonë!



Ju, mjeranë besëprerë!

Nuk mendoni për Shqipërinë,

U ka marrë koka erë,

Të mbuluar me marrëzinë!



Shumë të etur për nderimet,

Nga të huajt e zi dinakë,

Si s´po shihni o të uruar,

Që po futeni në batak!



Të verbuar nga premtimet,

Për integrimet në Evropë!

Fatkeqësi me ndarje t´ kombit,

Po përhapni, nëpër botë!



Po harroni o të krisur!

Evropa për ne nuk bashkohet!

Prap këndon këngën e vjetër:

Shqipëria të ricopëtohet!



Pansllavizmi nga Karpatet,

Si kulçedra me gjarprij,

Të uritur me shumë orekse,

Po e kafshojnë, nënën Shqipëri!



Mos harroni o kopukë,

Anemikë, kozmopolitë,

Koha do t´ju dënojë idhshëm,

Po pajtoheni me armik!



Mos provoni të mbani copa!

Kot e ka ai që provon,

Një ditë Kombi do ribashkohet,

Gjithësesi, heret a vonë!



Sot Shqiponja e trazuar,

Kur ju sheh, sa po tronditet!

Kur zgërdhiheni me armiq,

Me flatra rrufeshëm valvitet!



Trupi saj mjaft u copëtua!

Gjatë qëndroi! E ndarë një shekull,

Gjaku ynë kurrë nuk shterret,

Për ta bërë Shqipërinë t´ paprekur!



Ju, Shqipërisë krajata i sillni,

Veç ato në koka i keni,

Me turpe-krimet që po bëni,

Asgjë tjetër veç Hiqër jeni!



Kështu Shqiponja alarmoi,

Ajo kurrë s'e humbë QËNDRESËN!

Kundër saj kush ngriti kokën,

Si tradhtar e vrau veten!



Suedi, 26 prill 2006

ÇAST

Kam çaste pikëllim,
Kur më vërshon mërzia,
Si shoqe e ëmbël
Më qetëson Poezia.
O, i dashur, i shtrenjtë
Atdhe!
Që kur ne, mërgimtarët
U endëm nëpër botë,
Zjarrin e zemrës po të nisim
E s´po muindemi
Të të ndihmojmë dot...
...Por ka një Çast,
Një çast i madh,
Ardhur nga vet historia,
Që do bëhet si duam ne;
Zonjë, Shqipëria!...

KA KOHË

Ka kohë,
Që nuk po e njohim vetveten!
Ka kohë,
Që dikush e përbuzë të vërtetën.
Ca shqiptarë,
Janë bërë pre
Mbi dhe!
Servilizmi që i poshtron,
Pa vetëdijshëm, i sfidon!
E urojnë!
dhe si burekë,
Përpara botës e shtrojnë!
Lipsur kjoftë,
Kjo dhuratë!
Dhuaratë që gozhdon
Në shtrat!
Ka kohë
Që shesin diplomaci,
Por që nuk po mundemi të blejmë
...Shqipëri!
...Sepse, duhet të bëhemi shokë,
Shokë në trimëri.

PIKLLIMI

Më vërshon,
lodhshëm, stuhishëm
pikëllimi.
Heu, ç´ma gërryen shpirtin
trazimi,
trishtimi.
E si hije e keqe
më rëndon
një peshë mendimi!
Nga plagët shekullore
dhe të reja
më godet dëshprimi.
Por, unë duroj,
duroj dhe shpresoj,
shpresoj, veproj dhe uroj:
Shqipëria ime,
doemos një ditë
do të shpëtoj,
e mes shoqesh
si
Shqiponjë,
Qiellit të lirë
do fluturoj.

.DHE MENDOJNË

Në këto vite errësire
ka shpërthyer kori
i zhurmave të "turmave
pa tru" do të thoshte Noli.
Dhe mendojnë disa kokëshkretë,
Se arat s´duhet mbjellë,
Se drithërat mbijnë vetë!
Kanë mbjellë gjyshërit,
Që të hamë ne!...
Veç me durim dhe diplomaci
Do të nderojmë Atdhe,
Do të kemi shpëtim,
Do të kemi demokraci.
Me shpresë dhe vetëm me shpresë,
Do të kemi buk´ e paqe,
Doemos edhe liri!...
Dhe me sytë ngritur nga qielli,
Me fytyrën drejtuar nga dielli,
Dhe vetëm shpresë!
Shpresë?! Deri kur për besë?!
Mos ndofta deri kur të vdes?!

URREJTJE!

Urrejtje kurdoherë
kam për ty dhuratë.
Për ty pushtues
që më nise Europës
refugjat.
Si dhe unë
edhe ti je njeri.
Njeri, po me gjak të zi.
Unë dua të rroj,
Në truallin tim të punoj,
Të këndoj lirikën e Atdheut.
Por ti, pushtues
S´më lë të jem Njeri
që t´ia zbuloj
përmbajtjen e vërtetë
fjalës magjike
Liri.

NUK GJEJË PREHJE...

Nuk gjejë prehje në jetë
Pa e parë një dritë,
Që aq shumë e kemi pritë.
Nuk gjejë prehje në jetë,
Pa e parë një fitore,
Për të cilën derdhëm djersë e gjak,
I ri e plak! Nuk gjejë prehje në jetë,
Pa e parë një bukuri:
Ribashkimin e trojeve etnike Me Nënën Shqipëri!
Nuk gjejë prehje në jetë,
Pa qeshë fytyra e Malësorit,
Pa u flakur shfrytëzimi i punëtorit.
Nuk gjejë prehje në jetë,
Pa fituar drejtësia, Pa u thyer e vrarë, tradhëtia!
Pa lulëzuar Shqipëria Etnike,
Pa u dëshmuar me vepra heroike.
Nuk gjejë prehje në jetë.
Pa njohje trimash të vërtetë,
Që atdheut ia falën, Të shtrenjtën jetë!

VËLLAI I MORDJES

Bija ime Yllka,
Ende pa i mbushë dy vjet,
nisë cicërimat e para,
nisë të flet.
Porse, në shqip belbëzon PO
, Në suedisht - NEJ!
Ah, Trishtimi seç më pushton!
Vëllai i mordjes, mërgimi, fëmijën po ma kafshon!

VIKTIMAVE TË TIVARIT

Gjendet një det i kuq, i kuq, i kuq,
Në Ballkanin e Zi.
Brigjeve të Tivarit
Një det-gjak!

NË KËRKIM DRITE
Flokët më thinjen për njëzet e katër orë,
Sikur t´i kisha dymijë vjet
. Jetë,
në kërkim drite!
Jetë stuhi!

MBIJETESA SHQIPTARE
Hijenat hapin kthetrat për tragjedi të reja!
Por, Flatrat e Shqiponjës
, I ndehë rezistenca!

VEL DEMAGOGJIK
Plagët nga thyerjet e ndërgjegjës,
po lëngojnë gjak e lot.
Premtimet boshe po lulëzojnë,
Si hije,
gjarpërueshëm horizontin e kristaltë, mjegullojnë!..

. ROBËRIA NË KOSTM PAQEJE
Liri e llomotitjes!
Liri e gërmimit!


KËNGA MËRGIMTARE

Seç ma vërshojnë shpirtin
tingujt melankolik
të një kënge epike.

Mbrëmjeve në mërgim,
tingujt rrjedhin
vaj!

LETRA E NJË MIKU
NGA VENDI IM

Malësorët druvarë
ikën nga malet,
Nga vetmia lisat
nuk rriten, nuk rriten!

Peshkatarët shqiptarë
ikën nga liqenët,
ato nga vetmia
ujin seç e shterrin!

Kopshtarët herakë
ikën nga kopshtijet,
pemët nga mërzia
nxjerrin fryta lotësh!

Bletarët e zellshëm
i braktisën hojet,
bletët u tmerruan
mjaltën e idhëtuan!

Bujqit plisbardhë
ikën nga arat,
toka po mbetet djerrinë,
trishtueshëm shkretohet.

O, këthehuni vëllezër,
këthehuni në truallin e copëtuar:
këtu keni emër e fytyrë,
dhe jeni të nderuar!

BIOGRAFI GJEOGRAFIKE

Kujtimet vijnë vërshueshëm
herë më freskojnë,
herë më trazojnë

për fushat e gjera bleroshe
për malet e larta krenare!

NDJENJË FAJI

Sa vatra t´i shuam o Atdhe,
kur larg teje ikëm?

Në shtëpitë e braktisura,
zjarrin e lirisë e fikëm!

TRADHTARËT

Dje vazalë.

Sot urith të lëvizjes
për çlirim kombëtar.

Nesër-ngordhësira
kundërmuese
në histori!

VARGJE TË SHKRUARA
ME GJAK

MILLOSHEVIQIT
DHE PUTHADORËVE TË TIJ

Tribunat i keni njëmend
të mëndafshta,
në të cila shkëlqen
paqja

e përgjakur!

DERI KUR?...

Heu, se na mori lumi!...
E dot nuk na doli gjumi,
Na kaploi dehja "demokratike",
Me thirrma histerike,
Heroizma shqiptare,
Sosë rrugën te liria.
Me diplomaci thinjake
Jo, s´bëhet Shqipëria.

Deri kur, deri kur...
Qënka thënë të presim?!
Që qiellit ndezur flakë
Lirinë n´tokë ta zbresim?

Jemi shtet me emrin Dardan,
Republikë e Kosovës tash,
A nuk do të jemi shtet sovran
Në truallin tonë, pash më pash?

Europa dhe bota "demokratike"
Shikon që derdhet gjak.
Këputet diku një trëndafil,
Diku këputet një zambak.

Deri kur, deri kur...
Kosovë - Nëna ime,
Do t´ ma bësh zemrën copë
Dhe shpirtin thërrime?!

Fadil SHYTI

Kushtuar, heroit tonë të madh Adem Jasharit

Ay,
Është krenaria,
Ay, është dhembja,
Ay është dashuria jonë,
Më e madhe në shekuj,
Që e lindi Shqipëria!
Ay, qe uragani shekullor,
Që na të bënte të zgjohemi,
E kurrë të mos dorëzohemi!
Në furtuna të qëndrojmë,
Derisa, Shqipërinë ta RIBASHKOJMË!
A ju ka ngjarë:
Kur flitet o këndohet vepra e tij...
T´u shkojnë lotët rrëke?!
Ay, nuk bëri vetëm për veten,
Ay, bëri e dha gjithçka,
Për ne!

Suedi, 29 07.2006

Fadil SHYTI

DËNOJE TRADHTINË

(O njerëz , kështu duhet dënuar tradhtia!)

Tradhtarit ia kisha futë çizmen e pistë,
Thellë në gojë, deri në gju,
Jo, jo, se kisha vrarë!...
Jo pse më dhimbset, por sepse
Do t´i thosha më parë:
Çohu, të ma lëpish çizmen,
Me gjuhën tënde të ndyrë!
Sepse, çka ka vjellë, ndyrësira
Gjuha jote e keqe:
Nuk ka shkelë me qëllim,
Çizmja ime e mirë!

Suedi, 02 .08.2006

Fadil SHYTI

PSE PO VONOHET LIRIA?!

Po na vonohet liria sepse:
Ende po kalëron, sundon:
Padituria, pabesia...
Po na vonohet liria sepse:
Po sulmon interesi, verbëria...
Po sundon liderizmi, servilizmi!
Po na vonohet me vite e vite,
Sepse, horra dhe qorra politikë:
Pa turp e frikë:
Po dialogjojnë, zezojnë,
Me të huajt dhe me armik!
Po na vonohet liria,
Sepse, deri sot nuk po i dihet vlera:
Janë bërë bashkë rosa e derra...
Nuk po rriten lulet nën ferra!
Po na vonohet kështu liria,
Prandaj, po heq si mos më keq.
E jona Shqipëria!

Suedi, 14.08.2006

Fadil SHYTI

NDARJE TRAGJIKE

(Tragjedia hapi kthetrat, nga vitet 1878-2007)
Lokemadhja Shqipëri,
I mati me sy bijat veta:
Çamërinë dhe Kosovën,
I vështroi cila më shumë qenka rritur,
E pa se Çamëria më shumë kish hedhur shtat,
Kosova po e zbukuronte tokën,
Çamëria dhe Ulqini detin!
Ulqini po e vështronte Lokemadhen
Nga prehri i përgjakur...
Zoti, apo djalli u hidhëruan?!
Kësaj, nuk i dihet!
Stuhitë morën valë...
Rrufetë s´kishin të ndalë!
U bë si tërmet, u tundën fusha e male,
Papritur, ulërimat ,ujqërve u dëgjuan:
Të ardhur nga Karpatet me bekimin e Evropës,
Ata, pamëshirë ia ndanë Lokemadhes Shqipëri,
Fëmijët prej dore,...
Sokëllimat e shqiponjave shkrepave,
Bënin kërdinë!...
Përgjakeshin, përflakeshin me tragjeditë shekullore!
Dhe, shekujt kanë kaluar...
Lufta për ribashkim, kurrë s´ka pushuar!
Dhe shekuj të tjerë do vinë:
Luftën kurrë s´do ta ndalë Lokemadhja,
Ta bëjë të RIBASHKUAR, Shqipërinë!

Suedi, 10.04.2007

Fadil SHYTI

PAKETË RAKETË!

(Kushtuar, Paketës ogurzezë të Ahtisarit)

Qëndron si kusi e zezë mbi zjarre,
Qëndron si lubi sarkofagu për varre,
Mbi trojet shqiptare po sillet zvarrë,
As në tokë as në qiell,
E mbetur pa hënë, e mbetur pa diell!
Toka shqiptare se donë,
As qielli ynë se pranon!
Botën me cinizëm po e tmerron,
Pret të ndizet herët a vonë!
Ka mbetur e tretur pis,
Në xhepat e diplomatëve -pushtetarëve!
Kjo Paketë Raketë!
Fatkeqësi e shqiptarëve!
E quajnë Paketë,
Por, është sherre Raketë!
I thonë paqësore,
Por është gjakësore!
Thonë, brenda ka lule,
Por, është me barot,
Do të digjen nesër,
Edhe ata,
Me ide hata!
Që s´po e shohin sot!
Shënstefani, Versaja , Berlini e Londra,
Që na prenë trojet dikur:
Aty zgërdhihen, dhe po ngrenë flamuj!
Mbi këtë Paketë Shkretë,
Po firmosen tradhti he medet!
Po ricopëtohet Shqipëria Kosovë!
Popujve ballkanik, po u sillet tufani,
Evropa plakë po krihet, mallkon!
Se shqiptarët dot s´i qetëson!
Dhe, nën hundët e pista të saj,
Po, përqurret Rambuja,
Kalëron nëpër botë e thotë:
Politikanëve, kosovarë ua hodha karremin.
Tash ua dërgoj peshqeshet:
T´i paqësojnë,
Ushtritë dhe diplomacitë tona…
Dhelprat premtojnë!
Ujqërit po i mprehin dhëmbët!
Qentë kockat po i lëpijnë!
Delet po blegërijnë,
Po vrapojnë pas tyre…
Bishtat e lagur përpjetë…
Jetën e shqiptarëve,
E kanë futur në Paktë…
Ardhmërinë e shqiptarëve,
Po e nxijnë!...
Kjo është vallja e djajve:
As, zoti nuk po donë me na parë!
Jo, zoti nuk punon, vetëm për shqiptarë!
Ay, ishte është dhe do të jetë:
Për ata që luftojnë dhe veprojnë:
Për ata që kurrë të pabesëve,
Nuk ju besojnë!
…Kurrë, ardhmërinë e vet se shkelin,
…Dhe, nuk lejojnë:
Frytet e tyre të jetës:
Pasuritë e shpirtit,
Pasuritë e truallit,
Të huajt t´ jua vjelin!

Suedi, më 21 maj 2007

Flm nga ju zoti shaban per freskin e poezive qe na sjell ne forum , njekohsisht na njofton edhe per shkrimtar dhe krijimtarin e tyre kaq me vler.