Poezi per femije

ÇOKOLATA

1.
Çokolatën shumë e dua
Kur ma blenë mami mua,
Aty afër në vetëshërbim
Ajo e blenë për qefin tim!

2.
Shumë mi kanda si sheqer
Më gëzon mami kur hyn në derë
Çokoladën mbanë në dorë
Mua më merr në krahrorë.

IK DIMËR TË VIJ PRANVERA

1.
Dëbora që ka rënë sivjet
Nuk e ka si dikur bardhësinë,
Është e ftohët, akull fare
Nuk sjell si më parë lumturinë

2.
Gëzimin që fëmijët kishin
Kur dikur binte dëborë,
Më se kanë, se s’dalin të luajn
Rrijnë mbyllur me kompjuter në dorë!

3.
Faqet nuk iu skuqen sikur molla
Kur gjuheshin me topa me dëborë
Kur vraponin dhe rreshqitnin
Varg të kapur dorë për dorë!

4.
Tani dimri i zemruar
Nuk do të rrijë sikur përherë,
Shpresoj të ik sa më parë
Që të vijë e bukura pranverë!

BABADIMRI ME DHURATA

1.
Ja po vjen ky vit i ri
Bashk me borën që po bie,
Babadimrin me mjekërr të bardhë
Po e presim që të vie!

2.
Me karrocë ndërtu prej arit
Që vjen shpejt sikur shtëngata,
Thesin e madh të mbushur
Përplotë me dhurata!

3.
Çdo fëmijë që ka qenë i mirë
Me gëzim të madh e pret,
Ngase n’thesin e stërmbushur
Një dhuratë për te do të ketë!

MË THANË…



Më thanë lulet

Na merr në vjershë

Vjersha do behar,



Më thanë bletët

Ç`bëjmë ne pa lulet

Vjersha do nektar.



Më thanë fëmijtë

Na merr edhe neve

Vjersha do rritë,



Më tha dielli

Lulet, bletët, fëmijtë

Nuk bëjnë dot pa dritë.



Më tha shiu

Edhe unë do të vi

Pa stuhi e erë,



Si do të rriten lulet

Si do të rriten fëmijtë

Kur s`shohin ylberë.



Ua hapa derën

Luleve, bletëve

E fëmijëve përnjëherë,



Hyri edhe dielli

E mora dhe shiun

Vjersha u bë ylber.



Më tha trimi

Me pushkën time

Edhe unë do të vi,



Ju asnjë pa mua

Fare s`keni vlerë

Po s`patët liri.

TË LUMTË MËSUESE



Një mësuese

Zemërmadhe

Invalidët i vizitoi

Pa u hamendur

Nxori kuletën

Tërë një rrogë

Ua dhuroi.



-Merrni-u tha

Me gjithë zemër

Mësuesja jonë

Si sorkadhe

Mos më pyetni

Fare për emër

S`po ua jap

Për mendje

Të madhe.



Zemërmadhja

Kështu foli

S`deshi dëftesë

Emër nuk la

U nis nga dera

Dhe doli

Lamtumirë

Trima iu tha.

ALFABETI I GJUHËS SHQIPE



Arta tha-ta shkruajmë një poezi

Beni tha-edhe unë jam dakord

Cili s`do të pajtohej foli një syzi

Çka po presim t`ia nisim që sot.



Dardani tha-jemi tridhjetë e gjashtë

Dhe aq shkronja ka alfabeti

Ermela një voglushe flokëgjatë

Është mirë tha vjersha të jetë sa deti.



Flora tha unë lulet shumë i dua

Genti tha nga gjumi libri m`ndanë

Gjithkush veten e tregon me punë

Hana foli kr fjalën ia dhanë.



Iliri tha këngën shumë e dua

Jeta tha më pëlqen aktrimi

Kushtrimit shtatgjatë e faqeftua

Loja e basketbollit dhe vizatimi.



Llokume, ëmbëlsira më bën mamaja

Mësuesen do ta thërrasim patjetër

Nadia-tha n`ditëlindje më vjen daja

Një ditë më ka lajmëruar me letër.



Ora kalonte vargjet shtoheshin

Porsi shtëpia e re gurë mbi gurë

Qëndresa tha që të mendoheshin

Radhën t`ia lënë zotriut Flamur.



Rrumbullakohet ngadalë poezia

Sëcili diçka të re propozoi

Shumkush i tha mendimet e tija

Teuta e vogël shokët i dëgjoi.



Tha Mirjeta vjersha u bë si tren

Unë jam në të tetin t`parafundit

Vagoni i fundit pastaj vjen

Xërxa nuk është stacion i fundit.



Xhyla doli para shokëve të vet

Ylberin vizatoi me lloj-lloj ngjyrash

Zell kush ka, në të gjitha lëndët

Zhvillon lehtë çfarëdo detyrash.

VJESHTA ECËN DHE FLET



Vjeshta i hap dyert e shkollës

Nxënësit i fton të hyjnë në klasë

Shpejt i pjek kokrrat e mollës

Dardha e rrush dhuron me thasë.



N`kopshte me vjelësit vjeshta flet

Kuvendon me bujkun në arë

Flet edhe me lumin e rritur që nget

Shpezëve shtegtarë u thotë udhë e mbarë.



Të luaj me gjethe ënda ia ka

Iu frynë nga Kosmaçi në Qyqavicë

Shumë drunj pa gjethe tashmë i la

Në anë të Prishtinës e n`Mitrovicë.



Flet me barinjtë kodër më kodër

Nëpër Preshevë e nëpër Prizren

Sa e sheh në Tetovë e sa në Shkodër

Në male e fusha kudo e gjen.



Flet edhe me dimrin më në fund

Mirëseardhje i dëshiron atij

Të kënaqen fëmijtë në qytet e katund

Në Sharr e Brezovicë me saja e ski.

VJESHTA



Një sorrë në plep

Në tokë shumë fletë.



Bujku në arë

Në tokë shumë farë.



Në qiell retë zi

Në tokë shumë shi.



Tash më shumë

Ka ujë në lumë.

Latina_Tetovare shkruajti:Kam një qëngj, që ha bar

Kam një qëngj, që ha bar,
me një zile në qafë varë,
kam një qëngj, një larosh,
që ma quajn bukurosh.

Giçi - giçi, blot me gaz
unë e ndjell, ai vjen pas,
be-be-be blegërin,
vjen nga prapa e m’arrin.

E me brirë, tak e tok,
do të më hedhë m’u përtok,
po s’më hedh, se më ka shok,
prandaj lozim të dy tok

Eshte poezia me e dashur qe e kam bartur gjith jetes. Sa me ka krijuar nje ndjesi te mire !

LIRISË



Në Likashan e Drenicë

Lirisë iu gëzua edhe guri

Në fshat mbi gjashtë lisat

Lirshëm valon flamuri.



Liria ka aromë lulkuqeje

E ngjyrosur me ngjyrë gjaku

Ajo ka flatra sikur pëllumbi

Vjen e na përgëzon te pragu.



Dhe ju pyetni kush e solli

Nga Bajgora n`male të Sharrit

Në gjithë Kosovën atë e solli

Ushtria e Adem Jasharit.

Arti shkruajti:

Latina_Tetovare shkruajti:Kam një qëngj, që ha bar

Kam një qëngj, që ha bar,
me një zile në qafë varë,
kam një qëngj, një larosh,
që ma quajn bukurosh.

Giçi - giçi, blot me gaz
unë e ndjell, ai vjen pas,
be-be-be blegërin,
vjen nga prapa e m’arrin.

E me brirë, tak e tok,
do të më hedhë m’u përtok,
po s’më hedh, se më ka shok,
prandaj lozim të dy tok

Eshte poezia me e dashur qe e kam bartur gjith jetes. Sa me ka krijuar nje ndjesi te mire !

Arti me pelqen dhe mua kjo poezi