vetja , te tjeret dhe mjedisi

nga engjell a djall Thu 25 Jun 2009 - 1:25

Copez e thyer qe mundohem te arnohem. Te tjere qe thyhen mundohen t'i ngrene the t'i "njigjisin" copezat e mia, por une vazhdoj te jem e thyer. "Arni"qe jepni ju s'eshte ngjyra ime .

S'e shikoni qe eshte blu... i kuq... i zi?

...Sot jam nje vazo. Jam qelq pa ngjyre...

Kam shume vizatime te verdha , te kuqe , blu...

Jam nje pikture...Sfondi im eshte gri. Nuk arrij te dal nga ai. Po korniza?! S'e di.

Familja , shoqeria...Nje penel ne nje dore te padukshme.

Sot ngjyrat e mia jane rrjetat e nje merimange. Sdua qe fshesa juaj te prishe qetesine e ekzistences sime. Pse u dashka qe une te jem karremi ne rrjeten e merimanges?

A s'mund te jem ajo qe thur rrjeten megjithe brishtesine e saj?

S'dua te ma prishni. Jam une. Eshte jeta ime...

Eshte vjeshte,. Jam gjethja ngjyre kafe qe bie ne trotuarin e ftohte gri. Hapa indiferente ecin...

Mos! Ti po me shkel...Po shkel dashurine me te cilen vjeshta me hodhi ne hapesirat pa ngjyra. E une perseri jam ngjyre kafe, e verdhe, portokalli...

Jam hija e vetes pas te ciles zvarritem cdo dite. Kam humbur vertet shume...Kam fituar shume perseri.

Gjunjezohem para vetes sime. Jam nje vazo e thyer, rrjeta e merimanges, argjili i papunuar, gjethet ne hapesire...

Jam zogu qe akoma ecen me hapa te pasigurte dhe fluturimi eshte enderr.

Jam brenda dashurise... E di!

Valle copezat e mia a do te me ndihmoni t'i ngjes nje dite, pa i ngjyrosur...