Poezi te lara me lot

eri dr shkruajti:Syte e saje jan plote lote
Buza i dridhet
Merr fryme thell

Dhe me pyet
Kush je ti....
Pse gjindemi ne te njejtin vend
Kushe me solli ketu
Pse jemi kaq afer
Pse te ndjeje por nuke te njohe
Athua jemi motra
Jemi binjake
Pse ngjajme kaq shume
E ti dukesh e re
Une e m'plakure

Jam mbrendesia jote
Loti qe derdh ti
Nena e femijes tende
Motra e vellaut tende
Vajza e prinderve tu
Dhembja qe mbane me vete
Viktima jote...

Jam ai qe ti e ke shume afer
Dhe asnje asnje here nuke do ta njohesh
Une jam tek ti
Dhe ti je tek une
Duke me njohure mua
Ke gjetur vete tende...
__________________

:112:

EDHE NJË DITË

Edhe një ditë e lagur nga shiu
Ngarkuar është mbi kurrizin tim,
Edhe nje rrudhë në ballë e shtuar
Edhe një brengë në shpirt kujtim!


Një hap drejt greminës së jetës shkova
Në rrugën trathëtare që nuk ka kthim,
Me helmin e shtrydhur mbi buzët e mia
Dhe një qeshje e hidhur në to kujtim!


Çdo ditë e re një barrë shtesë mbi kurriz
Sikur një det me lotë më mbytë të gjallë,
Mos perëndia ëshët hidhëruar në mua
Dhe nga kthetrrat e vdekjes nuk më lëshon vallë!


Me ikjen time do të mbeten gjurmët
Që në këtë jetë lash mbi trotuar,
Dhe fjalët e hudhura para jush në letër
Që ti lexoni kur të keni mall!

LOTËT E ZEMRËS


Në sytë e mi lotët më janë tharë
Fuqi më nuk kam as dhe të qajë,
I thelluar në pafundësinë time
Brendinë time tash me lotë e laj!


Ngulfatem nga dënesjet, drithjet në trup
Qaj dhe vajtoj por tash më pa lotë,
Mundohem kohën e shkuar ta këthej
I tërë mundi im tani më shkoi kot!


Mundohem të qesh, bëhem si e marrë
Që vetëm zgërdhihet dhe të qesh nuk di,
Pastaj zhgrehem sërish në vajë
Me lotët në brendi që s’arrijnë tek ti!

NJË LOT NË SY


Në sytë e mi ishe si një lot
Që gjithënjë qëndron në qepall,
Ishe dikur ndriqimi i syve të mi
Tani sa shpesh për ty kam mall!

Të dua edhe sikur të ishe një lot
Që buron dhe tutje rrjedh sikur një val,
Gjithënjë në zemër si ilaq të mbaj
Dhe çdo ditë për ty më shtohet ky mall!


Dhe sërish i mendoj ditët e lumtura
Që ikën dhe shkuan e nuk kthehen dot,
E në zemrën time së bashku jetojnë
Dhembja dhe malli të lara me lot!


Per ty engjulli im :112:

zbrazeti

vetem nje gje
mire e di
neser gjithesi
une do jem pa ty
e ti pa dashuri.............

eri dr shkruajti:
JETA ME LOT


Cdo dit une derdh lot
ket te gjith e din,
qaj per ty o engjyll
qe si shijove as femijerin.

E qa ti them jetes
qe keshtu me eshte servuar
qe ket jet te mjer
pa ty duhet kaluar.

Zemra po me dhemb
si sme leshon perdhe
si mund te frymoi
me kaq dhimbje ne te.

Eshte mir te shkruhet autorsia e shkrimev, Eri dr, me gjith respektin qe kam me duhet te ta them se keto vargje i kam shkruar une, dhe i kam kushtuar bijes sime te ndjer.

Me vjen keq e dashur qe me keni keqkuptuar
Nese e keni ven re keto sjan poezi me autor por me nje tem qe mund te siedhim poezi te lara me lot domethen qe te siedhim edhe te bera vet edhe te preferuarat
Megjithate shum poezi e bukur me pelqen se teperti
dhe mbi te gjitha me vjen keq humbjen e engjellit tuaj
Ju uroj gjith te mirat
me respket eri!




JETA ME LOT


Cdo dit une derdh lot
ket te gjith e din,
qaj per ty o engjyll
qe si shijove as femijerin.

E qa ti them jetes
qe keshtu me eshte servuar
qe ket jet te mjer
pa ty duhet kaluar.

Zemra po me dhemb
si sme leshon perdhe
si mund te frymoi
me kaq dhimbje ne te.

Kam vetem mall.

Nuk kam emer,nuk kam mundime,nuk kam zemer,nuk kam ndjenj
kam vetem mall.Shpirti im ka mbetur si autograf mbi Ty,mbi syte,buzet,
trupin,zemren.Jeta ime ka mbetur e mberthyer mbas Teje pas endrrave te Tua,
pas diteve te Tua.Kam mbetur me Ty per te te falur dashurine ngrohtesine,
shoqerine,ngushellimin.Ngushellimin qe nuk ta dhashe kurre.
Do te doja te te kisha prane vetes prane zemres qe Ti te thyeje akullin e
vetmise qe ka pushtuar kopshtin e ndjenjave qe ka kaq shume nevoje per Ty.
Jo per fjalet dhuratat por thjeshte per pranine tende,per ate shikim tendin qe do
ta vidhja per pak sekonda. Ti nuk me kuptove kurre, Ti nuk i deshe kurre zerat e
embel te syve te mi,Ti nuk i more kurre mesazhet qe ne copeza te shqyera nga shpirti im,
shkruajta per Ty me pika gjaku te zemres se plagosur.
Ti u afrove kaq shume,por nuk e pe dot dashurine qe ,si zog i uritur trokiste ne dritaren tende duke kerkuar
thermija ndjenjash.
E une s'pushova se menduari oret minutat ditet muajt qe kishin kaluar ne kete torture cmendurie .
Ti kalove para meje mosperfilles pa e kuptuar qe qenia jote hapte plage mbi mua.
Ti ecje rruges e une shkelja ne gjurmet e tua......
Ti nuk je me e imja , por jam i sigurt qe une jam aty ku je Ti. Jam ne c'do qelize te trupit tend,
ne cdo rrugice ku shkel Ti, ne c'do gje qe prek Ti...............

What is Poetry?

What is Poetry?
Is it only words in typeface?
Or is it something else?
Or perhaps it's the voice that wields it?
Poetry...
It makes us weep,
It makes us feel,
It makes us think,
It expresses ourselves,
It bonds friendships,
It bonds lovers,
It heals our sorrows,
Poetry...
Is more than words.

Besame

per ty.....

I wonder if you knew
all the trust I put in you,

I wonder if you notice
just how important you are to me,

I wonder do you hear
the caring in my voice,

I wonder if you've spied
the spark you put in my eyes,

I wonder if you see
the smile you bring to me,

I wonder if you've heard
the laughter in my words,

I wonder if you've considered
where I'd be without you,

I wonder if you know that I love you
is more than words for me,

I wonder if you can tell that you have
a corner of my heart,

I wonder if you get
how much I LOVE YOU, yet?

The darkness of the nights despair,
as the rain settles in with fear.
Then down my cheek a single tear,
with the words still ringing in my ear
it grows cold with the first hour near,
I stand alone calling your name .....
but it’s my cries you do not hear.
With this chill in the night’s air,
something becomes rather queer,
I turn to see you standing there,
to tell me that you do still care,
and it’s your heart you wish to bare,
and then I watch you start to disappear,
for me to wake to a lonesome stare.
The darkness of the nights despair

Sometimes I look upon you, Willow in the Rain,
I look upon you in sorrow, I look upon you in pain.
Because I remember what happened here, one sad and painful year .
When a little girl ran away,
One sad and painful day.
She ran to you for comfort,
She ran to you for care.
She ran and ran and soon realized,
That you were nowhere, anywhere.
Then to her horror, it started to rain.
And then it kicked in,
The sorrow and the pain
Her life was hanging on by a thread,
Then she lay down on her final bed.
Soon her pain had eased away.
For though her body was still on earth,
Her spirit had left it behind.
She never found you,
Willow in the Rain.
Because instead of looking up in life,
She was always looking down.

I thought I knew.
Even as the rain falls from the sky,
Clouds fill mine eyes and I wonder why.
Wonder in a sense of amazement and awe at how life begins.
It never seems to cease,
It is educating,
Reminding,
Awakening us from the things that we think we know.
Even as a fire’s flame burns bright,
I feel my soul is my guiding light.
I wonder in a sense of amazement and awe at how life evolves.
It never seems to cease,
It is elevating,
Redefining,
Awakening us from the things that we think we know.
I thought I knew.

Do you speak Albanian?!!

i understand a little bit..why? do u speaks English? i do also speak Spanish!