Nëse jeta juaj do të ishte një roman,si do e titullonit?
+25
amelia_ylli
ona
Bertina
Elisi
Gentta
KLEA LOVE
Ardhmeria
Tila
Bardha
Interesant
Inamso87
Arla
BeLti
Gjimnazistja
Miri
Pabehane
Shaban Cakolli
Erisa
Merisa
Adisa
Kacurelja
MitrovicA
Riada
Geri
engjell a djall
29 posters
:: Kafeja forumit :: Chit-chat
Faqja 5 e 7
Faqja 5 e 7 • 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7
Nëse jeta juaj do të ishte një roman,si do e titullonit?
First topic message reminder :
Nese jeta juaj do te ishte nje roman,si do ta titullonit?
Nese jeta juaj do te ishte nje roman,si do ta titullonit?
Re: Nëse jeta juaj do të ishte një roman,si do e titullonit?
nje lule e vyshkur
Merisa- Hapësira Jonë - Forum
- Postime : 8930
Piket : 9170
Regjistruar : 26/04/2009
Mosha : 34
Vendbanimi : Ne zemren e...
Interesant- Hapësira Jonë - Forum
- Postime : 1110
Piket : 1115
Regjistruar : 24/10/2009
Vendbanimi : Peja
Re: Nëse jeta juaj do të ishte një roman,si do e titullonit?
Roman mbi jeten e atij qe ma fali jeten
Merisa- Hapësira Jonë - Forum
- Postime : 8930
Piket : 9170
Regjistruar : 26/04/2009
Mosha : 34
Vendbanimi : Ne zemren e...
Re: Nëse jeta juaj do të ishte një roman,si do e titullonit?
une do e titulloja GJITHCKA dhe ASGJE!
Tila- Hapësira Jonë - Forum
- Postime : 144
Piket : 161
Regjistruar : 19/03/2010
Mosha : 36
Re: Nëse jeta juaj do të ishte një roman,si do e titullonit?
Gue Gue pici Gue
Interesant- Hapësira Jonë - Forum
- Postime : 1110
Piket : 1115
Regjistruar : 24/10/2009
Vendbanimi : Peja
Gjimnazistja- Hapësira Jonë - Forum
- Postime : 1685
Piket : 1786
Regjistruar : 27/02/2010
Vendbanimi : rreth e rrotull
Geri- Fondatore St@ff Forum
- Postime : 19707
Piket : 23805
Regjistruar : 21/04/2009
Mosha : 36
Vendbanimi : Ne qytetin e dashur Tirone
Re: Nëse jeta juaj do të ishte një roman,si do e titullonit?
Nje enderr qe mbaroi shume shpejt.
Gjimnazistja- Hapësira Jonë - Forum
- Postime : 1685
Piket : 1786
Regjistruar : 27/02/2010
Vendbanimi : rreth e rrotull
Re: Nëse jeta juaj do të ishte një roman,si do e titullonit?
Fundi i nje fillimi te bukur.
Gjimnazistja- Hapësira Jonë - Forum
- Postime : 1685
Piket : 1786
Regjistruar : 27/02/2010
Vendbanimi : rreth e rrotull
Re: Nëse jeta juaj do të ishte një roman,si do e titullonit?
Orientim ne erresire!
Gjimnazistja- Hapësira Jonë - Forum
- Postime : 1685
Piket : 1786
Regjistruar : 27/02/2010
Vendbanimi : rreth e rrotull
Re: Nëse jeta juaj do të ishte një roman,si do e titullonit?
Nje enderr pa fund
Merisa- Hapësira Jonë - Forum
- Postime : 8930
Piket : 9170
Regjistruar : 26/04/2009
Mosha : 34
Vendbanimi : Ne zemren e...
Re: Nëse jeta juaj do të ishte një roman,si do e titullonit?
Lindje, jete dhe vdekje film i metrazhit te shkurte
Inamso87- Hapësira Jonë - Forum
- Postime : 730
Piket : 830
Regjistruar : 12/03/2010
Mosha : 37
Vendbanimi : TETOVË, FYROM
Re: Nëse jeta juaj do të ishte një roman,si do e titullonit?
Nje rrefim mbi vdekjen e tim eti
Merisa- Hapësira Jonë - Forum
- Postime : 8930
Piket : 9170
Regjistruar : 26/04/2009
Mosha : 34
Vendbanimi : Ne zemren e...
Re: Nëse jeta juaj do të ishte një roman,si do e titullonit?
Forca e alpeve.
Gjimnazistja- Hapësira Jonë - Forum
- Postime : 1685
Piket : 1786
Regjistruar : 27/02/2010
Vendbanimi : rreth e rrotull
Re: Nëse jeta juaj do të ishte një roman,si do e titullonit?
dhe zemra flet...
Ti ndjen e mendon, vetëm kur në errësirë veten e preh! Jo, ti s’ndjen, e as s’mendon, ti nuk sheh e as dëgjon! Vallë, si mund të ndjesh e të mendosh, kur ti je thellë në errësirë, e çdo shkëndi drite, të verbon! Jo po ti nuk kthehesh, nuk orientohesh!
Drita është dritë. E errësira errësirë. Por njeriu mund të mos jetë njeri. Mund të jetë anonim, i panjohur. Vërtetë njeriu qenka i padrejtë! Po, njeriu i padrejtë, që vetvetes së vet ia mbyll të gjitha dritaret e vetëmbyllet përbrenda mureve të gjerë, nuk mund të ndjejë dritën, po, sepse të pamirit e këtij njeriu nuk përballojnë dritën që shkëlqen, e as të orientohet me shkëndi që ndriçon!
Jo, ti njeri, ti pret që drita të të hyjë dhunshëm në qenien tënde! Ti je kundërshtar i vetvetes, je armik i vetvetes! Ti çdo gjë që shkëlqen, e përjeton thjesht dritë, që me të vetëm trupin tënd të dallosh. Jo, madje as trupin tënd nuk e njeh, është i panjohur për ty. Ti dëgjon vetëm zërin e urgjencës! Sa poshtë e ulin veten njerëzit që, as me shkënditë nuk ndriçohen, e me errësirën pajtohen!
Mos ti pret që dielli të të rri mbi kokë! E dritë që të pamirit të t’i verbonte! Jo, ti kërkon diçka që të mahnit. Diçka që të çudit. Diçka që të merr mendtë!
Ti do të mjaftoheshe të jetoje në errësirë të plotë, ty s’të bën përshtypje as drita e zjarrit që orienton udhëtarin! Jo, po ty edhe kokën që trupin ta orienton, të rëndon! Ti do të doje të mos ishe fare. Po ç’vlerë ka për ty trupi që mban! Po ç’vlerë ka zemra që të troket! Po ç’rëndësi ka sekondat që i jeton! Ti je në errësirë, e gjithçka rreth teje është errësirë. Ti me gishtërinjtë tuaj sytë i mbyllë, dritë nuk dëshiron!
O Zot, na ruaj nga gjendja, gjendje e njeriut me shpirt e zemër të verbët!
Ti jetë dëshiron. Por ti të pamirit nuk i ke! Ti dritën që të ndriçon e injoron. Ti dritën që të udhëzon, nuk e sheh. Ti sheh, por asgjë! Sheh atë që ndaj saj duhej njëmend i verbër të ishe! Sa çudibërëse jeta që ti bëke! Nuk të mërzitet. Nuk të shqetëson. Nuk të nevrikos. Nuk të bezdis. Po vallë, s’ke shpirt që jetë të ndriçuar kërkon! Nuk ke zemër që, dritën që qetëson dëshiron! Vallë, ç’jetë paske!
Jo, ti nuk ke shpirt, që quhet shpirt. E as zemër, që zemër quhet. Ti shpirtin e ke përmbytur në errësirën e qenies sate! S’ka kah të marr dritë. Je i verbët. E as zemra, që ti e ke mbushur me errësirë, nuk ndjen. Jo, nuk ke shpirt e as nuk ke zemër. Mjerë, o njeri, që as shkëndija nuk të ndriçon! Çfarë kërkon vallë? Deri kur! Mos ti je përcaktuar të jetosh përgjithnjë në errësirë! Jo, një ditë gjithçka do të ndryshojë; ajo ditë quhet dita kur bëhet çarja, shpërthimi, hapja dhe ripërtëritja!
Por, ti jo! Ty, zemra e shpirti, do të të çahen nga vetvetja jote, e gjithçka do të shpërthejë, e do të hapet, por ti nuk do të ripërtërihesh! Ti që shkëndija nuk të ndriçon, do të çohesh, por ashtu siç sot je i ulur në errësirë! Sa keq, që ti mendon se errësira të sjell dritën! Kush vallë, mbolli diçka, e diçka tjetër korri!
O njeri “i gjallë”! Drita është për njerëz të gjallë. Për njerëz që shpirt e zemër kanë! Ti je i vdekur, por vdekje agonie, e askush nuk mund të të bëj të përballosh dritën që jetë jep, e që shpirtra e zemra gjallëron, përveç kokës sate. Atë kokë, që ti me të nuk sheh, nuk dëgjon, nuk mendon, vallë, është kokë apo kockë!
Ah, sa i padrejtë njeriu i këtillë ndaj vetvetes qenka!
Ti ndjen e mendon, vetëm kur në errësirë veten e preh! Jo, ti s’ndjen, e as s’mendon, ti nuk sheh e as dëgjon! Vallë, si mund të ndjesh e të mendosh, kur ti je thellë në errësirë, e çdo shkëndi drite, të verbon! Jo po ti nuk kthehesh, nuk orientohesh!
O njeri! Shkëndija që ndriçon, është sot deri nesër. Ti mund të mos jesh nesër! Dije se, edhe shkëndija një ditë do të shuhet, do të largohet! E errësira palë palë është, e drita një!
Ti ndjen e mendon, vetëm kur në errësirë veten e preh! Jo, ti s’ndjen, e as s’mendon, ti nuk sheh e as dëgjon! Vallë, si mund të ndjesh e të mendosh, kur ti je thellë në errësirë, e çdo shkëndi drite, të verbon! Jo po ti nuk kthehesh, nuk orientohesh!
Drita është dritë. E errësira errësirë. Por njeriu mund të mos jetë njeri. Mund të jetë anonim, i panjohur. Vërtetë njeriu qenka i padrejtë! Po, njeriu i padrejtë, që vetvetes së vet ia mbyll të gjitha dritaret e vetëmbyllet përbrenda mureve të gjerë, nuk mund të ndjejë dritën, po, sepse të pamirit e këtij njeriu nuk përballojnë dritën që shkëlqen, e as të orientohet me shkëndi që ndriçon!
Jo, ti njeri, ti pret që drita të të hyjë dhunshëm në qenien tënde! Ti je kundërshtar i vetvetes, je armik i vetvetes! Ti çdo gjë që shkëlqen, e përjeton thjesht dritë, që me të vetëm trupin tënd të dallosh. Jo, madje as trupin tënd nuk e njeh, është i panjohur për ty. Ti dëgjon vetëm zërin e urgjencës! Sa poshtë e ulin veten njerëzit që, as me shkënditë nuk ndriçohen, e me errësirën pajtohen!
Mos ti pret që dielli të të rri mbi kokë! E dritë që të pamirit të t’i verbonte! Jo, ti kërkon diçka që të mahnit. Diçka që të çudit. Diçka që të merr mendtë!
Ti do të mjaftoheshe të jetoje në errësirë të plotë, ty s’të bën përshtypje as drita e zjarrit që orienton udhëtarin! Jo, po ty edhe kokën që trupin ta orienton, të rëndon! Ti do të doje të mos ishe fare. Po ç’vlerë ka për ty trupi që mban! Po ç’vlerë ka zemra që të troket! Po ç’rëndësi ka sekondat që i jeton! Ti je në errësirë, e gjithçka rreth teje është errësirë. Ti me gishtërinjtë tuaj sytë i mbyllë, dritë nuk dëshiron!
O Zot, na ruaj nga gjendja, gjendje e njeriut me shpirt e zemër të verbët!
Ti jetë dëshiron. Por ti të pamirit nuk i ke! Ti dritën që të ndriçon e injoron. Ti dritën që të udhëzon, nuk e sheh. Ti sheh, por asgjë! Sheh atë që ndaj saj duhej njëmend i verbër të ishe! Sa çudibërëse jeta që ti bëke! Nuk të mërzitet. Nuk të shqetëson. Nuk të nevrikos. Nuk të bezdis. Po vallë, s’ke shpirt që jetë të ndriçuar kërkon! Nuk ke zemër që, dritën që qetëson dëshiron! Vallë, ç’jetë paske!
Jo, ti nuk ke shpirt, që quhet shpirt. E as zemër, që zemër quhet. Ti shpirtin e ke përmbytur në errësirën e qenies sate! S’ka kah të marr dritë. Je i verbët. E as zemra, që ti e ke mbushur me errësirë, nuk ndjen. Jo, nuk ke shpirt e as nuk ke zemër. Mjerë, o njeri, që as shkëndija nuk të ndriçon! Çfarë kërkon vallë? Deri kur! Mos ti je përcaktuar të jetosh përgjithnjë në errësirë! Jo, një ditë gjithçka do të ndryshojë; ajo ditë quhet dita kur bëhet çarja, shpërthimi, hapja dhe ripërtëritja!
Por, ti jo! Ty, zemra e shpirti, do të të çahen nga vetvetja jote, e gjithçka do të shpërthejë, e do të hapet, por ti nuk do të ripërtërihesh! Ti që shkëndija nuk të ndriçon, do të çohesh, por ashtu siç sot je i ulur në errësirë! Sa keq, që ti mendon se errësira të sjell dritën! Kush vallë, mbolli diçka, e diçka tjetër korri!
O njeri “i gjallë”! Drita është për njerëz të gjallë. Për njerëz që shpirt e zemër kanë! Ti je i vdekur, por vdekje agonie, e askush nuk mund të të bëj të përballosh dritën që jetë jep, e që shpirtra e zemra gjallëron, përveç kokës sate. Atë kokë, që ti me të nuk sheh, nuk dëgjon, nuk mendon, vallë, është kokë apo kockë!
Ah, sa i padrejtë njeriu i këtillë ndaj vetvetes qenka!
Ti ndjen e mendon, vetëm kur në errësirë veten e preh! Jo, ti s’ndjen, e as s’mendon, ti nuk sheh e as dëgjon! Vallë, si mund të ndjesh e të mendosh, kur ti je thellë në errësirë, e çdo shkëndi drite, të verbon! Jo po ti nuk kthehesh, nuk orientohesh!
O njeri! Shkëndija që ndriçon, është sot deri nesër. Ti mund të mos jesh nesër! Dije se, edhe shkëndija një ditë do të shuhet, do të largohet! E errësira palë palë është, e drita një!
Re: Nëse jeta juaj do të ishte një roman,si do e titullonit?
Po e hape ... Lexo deri ne fund ....
Interesant- Hapësira Jonë - Forum
- Postime : 1110
Piket : 1115
Regjistruar : 24/10/2009
Vendbanimi : Peja
Merisa- Hapësira Jonë - Forum
- Postime : 8930
Piket : 9170
Regjistruar : 26/04/2009
Mosha : 34
Vendbanimi : Ne zemren e...
Re: Nëse jeta juaj do të ishte një roman,si do e titullonit?
**Ardhmeria ime**
Ardhmeria- Hapësira Jonë - Forum
- Postime : 483
Piket : 485
Regjistruar : 09/01/2010
Re: Nëse jeta juaj do të ishte një roman,si do e titullonit?
Mos eja pas meje se me merzite
Vizitor- Vizitor
KLEA LOVE- Hapësira Jonë - Forum
- Postime : 861
Piket : 993
Regjistruar : 21/04/2009
Vendbanimi : MILANO
Faqja 5 e 7 • 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7
Similar topics
» Nese personi siper do ishte i/e dashuri/a juaj?
» Jeta juaj ne nje fjale te vetme
» Ngjyrat dhe jeta e juaj intime
» Si ndiheni kur dikush largohet nga jeta juaj?
» Po te ishte...
» Jeta juaj ne nje fjale te vetme
» Ngjyrat dhe jeta e juaj intime
» Si ndiheni kur dikush largohet nga jeta juaj?
» Po te ishte...
:: Kafeja forumit :: Chit-chat
Faqja 5 e 7
Drejtat e ktij Forumit:
Ju nuk mund ti përgjigjeni temave të këtij forumi