Poezi nga Maniela Hoxholli (Sota)

Poezi nga Maniela Hoxholli (Sota)

Maniela Hoxholli (Sota)





ZBULIM I HESHTUR


Vala e vështrimit tënd
mbi çdo siluetë kalon,
veç jo mbi mua.
Ujëvara e mendimit tënd
mbi çdo frymëmarrje rrëshqet,
veç jo mbi mua.
Spektri i ndjenjave të tua
te asnjë krijesë tjetër nuk duket,
veç mbi mua.
Por kjo vlen kaq pak.
Ndjenjat s’jetojnë dot vetëm
për një kohë të gjatë …

PRANË SYVE TË KALTËRT


Ëndrrat romantike
na përkundin nën reflekset e natës,
qetësojnë stresin e imazheve,
treten në ngrohtësinë e misterit,
përçojnë pafundësisht harmoninë
e ndjesive…
Dhe në vorbullën që na ndan
lë figuracionin e saj më të bukur:
Realitetin në formë ëndrre …

DASHURIA IME E PARË


Dashuria ime e parë …
një dritë qiellore
pas një errësire të gjatë;
një dallgë ndjenjash
në brigjet e lumturisë njerëzore;
një melodi ngazëllyese
në sallonin e moshës së artë.
Dashuria ime e parë …
e mbetur në gjurmët e luginave të ngrira,
e mbytur në honet e errëta të oqeanit,
e perënduar në skllavërinë e panoramave
të krisura …
Dashuria ime e parë ….
ke kohë që ke vdekur.
Tani s’je më asgjëkundi.
Të urryen, të mohuan, të vranë …

DONTE JETA


Si morën fund kështu ditët tona?
Zgjoheshim nën vezullimet e ngrohta të diellit.
Ecnim në udhët e pafundme që koha formonte.
Luanim të lumtur në çdo park që jeta
na dhuronte.
Përqafoheshim ngrohtësisht si juga pranverore.
Si morën fund kështu netët tona?
Sodisnim vezullimet e yjeve pafund.
Vallëzonim në pistat e ndezura nga muzika.
Përkundeshim mbi balonat ëndrrimtare.
Putheshim furishëm si dallgët e detit.
Si mbaruam kështu së jetuari së bashku?
Ndoshta pa dashjen tënde,
ndoshta pa dashjen time,
ndoshta donte jeta …

TË PRES
Pa ty i dashur,
e vetmuar më tepër se çdo i braktisur
ndihem,
e trishtuar më tepër se çdo jetim jam,
e harruar sikur s’ekzistoj,
e mpirë si një trup në agoni.
Të pres ty,
dashuria ime,
ëndrra ime …
Pa ty,
as mund të vdes …

LOTË ME NGJYRA
I druhem gjithmonë refleksit të syrit
Ai mund të më mohojë
dëshira të sapolindura.
Vazhdimisht i rri larg
vyshkjes së vështrimit
Ajo errëson romancat e emocioneve
të mitura.
Lotit i fshihem përherë
Ai është me ngjyra …

S’MË DOJE MË


Vështrova fotografinë tënde,
të putha,
buzët m’u plasaritën.
Preka fytyrën tënde,
duart m’u rrudhën.
Të shikova ngultas,
lotët më trishtuan sytë.
Ti …
s’më doje më.

Mendoj për ty


Ditën …
mendoj për ty
dhe flakën e ndjenjave të mia
e shoh te dielli …
Natën …
mendoj për ty
dhe flakën e ndjenjave të mia
e shoh te yjet …
Mendoj për ty ditën
Mendoj për ty natën
Ti për mua …
s’mendon kurrë !…

E bardha na bashkoi, e zeza na ndau


Kështjella e ëndrrave ishte e bardhë,
pasqyrë e nisjes sonë të parë.
Kupola ishte krejt e zezë
si krateri i fundit që u ndez.

DASHURIA-ENIGMË


Molekulat e lotit zbritën shkallët
për t’u ulur nën fokusin e syve të mi.
Gjurmët e tyre ngritën kujtimet, dallgët,
që harresa i kishte murosur në vetmi.
Lotët tradhëtuan në padurim.
S’i rezistuan fshehtësisë,
asaj humbëtire.
Ndaj tretën zinxhirin e fundit që i mbante
për të treguar një histori të bukur dashurie…

NËNË


Dielli shkrihet mbi buzët e tua
dhe u jep nuanca të veçanta fjalëve që thua.
Bota brilante fsheh ngjyrën në sytë e tu
dhe të jep optimizmin për të mbijetuar.
Errësira vegimtare rrëzohet mbi flokët blu
dhe të jep hijen qiellore prej perëndeshe.
Konstelacionet e yjeve bien në shpirtin tënd
dhe hyjnizojnë emrin:
NËNË!

Ç’ekuilibrim
Një zog i bukur sfidon stalagmitet e qiellit
dhe më pas vjen në dritaren time.
Ashtu papritur filloj miqësinë me të
e kjo lidhje mund të vazhdojë pafundësisht …
Ah, sikur të ndodhte kështu edhe me njerëzit!
Ndonjëherë, edhe vetë shpirtin po t’ua japësh,
të harrojnë përjetësisht …

JETO ME MUA


Trenat e lamtumirës do të udhëtojnë
mbi gjurmët e plagëve.
Vetëtimat e keqardhjes do të burgosen
në enigmën e harresës.
Stacionet e përjetësisë do të zbukurohen
nga mëkatarët e talentuar
Atëherë ti do të zbresësh katet
në kullën e dashurisë …
Të lutem, jeto me mua edhe një orë,
edhe një ditë!
Të lutem të harrosh se ëndrrat s’realizohen!
Të lutem të besosh se
të dashuruarve s’ua mbyllin dot sytë! …

Maniela Hoxholli (Sota) lindi në 19 gusht 1978 në qytetin e Fierit.
Mbaroi studimet e larta në Bukuresht, Rumani në vitin 2001.

Në vitet 1991 – 1996 ka botuar poezi në gazetën lokale “Fjala jonë” dhe disa ese në gazetën “Brezi 2000”.
Në vitin 1995, 16 poezi të Maniela Hoxhollit botohen në antologjinë letrare "Në krahët e ëndrrës", ndërsa në vitin 1996 botoi librin me poezi "Lotë me ngjyra".
Ne gusht 2009 boton vellimin me poezi "Kur flasin syte".

Botime si autore e teksteve shkollore të gjuhes angleze:

Në vitet 2007 – 2008 - “Hello 1”, “Hello 2” dhe “English for you 2”

Botimet në fushën e perkthimit:
Në vitin 2004 botimin special “Të dashurosh dashurinë” – Botim i “Erik”.
Në shkurt 2010 albumin “Jeta e nje legjende” të shkrimtarit anglez Michael Heatley, Botim i “ELVE”.
Në Maj 2010 romanin bestseller “Majkëll Xhekson – Magjia, çmenduria, e gjithë historia 1958 - 2009” të shkrimtarit amerikan J. Randy Taraborrelli, Botim i “PLANET”.