Bukuria kercenimi i embel

Bukuria ka zene vend te gjere ne te gjitha aspektet.Cdo gje e bukur dhe e paarritshme merrte emrin e shenjte, nderohej dhe gjunjezoheshe para saj.Me vone u pa si nje rrezik dhe nga gjinia e kundert u pa si zgjidhja me e mire per mos te roberuar veten , skllaverimin e bukurise , ne cuarje deri te burgimit ose dhe shkaterrimin e saj.Cdo mjet justifikonte qellimin per t'iu kundervene bukurise duke ardhur ne arsyetimin se bukuria duhet te jete e brendshme.E ajo qe tashme ne duam te lartesojme eshte artificiale: sjellja e bukur eshte artificiale, shpirti i bukur eshte artificial, shprehjet e bukura jane artificiale, cdo veprim i bukur eshte artificial.Natyrale ngelet bukuria e lindur, e kjo nuk zhduket e as nuk shfaroset.

…Mos i hap leshratë n`erë
Të m`arratiç mëndjen t`ime,
Mos më shiko dhe një herë,
Se m`u bë zemra thërrime.

Si thëllëz` e bukur mos shko
Mos vështro si pëllumbeshë.
Shpirtinë mos m`a përvëlo,
Mos u tunt si mbretëreshë.

Me qepallatë si shtijë
Mos më vra mos më plagos,
Me vështrimin po si shkëndijë

naim frasheri
Mos më vdis e mos më sos